Podkreślali, że są z miasta - co jest prawdą - oraz zapewniali, że to widać, słychać i czuć. Namawiali pięknych i młodych do noszenia długich włosów. Opiewali człowieka z liściem na głowie w środku komunikacji miejskiej. Zastanawiali się też, co powie Ryba. Elektryczne Gitary, jeden z najpopularniejszych zespołów lat 90., który w 2014 roku świętuje jubileusz 25-lecie istnienia! Z tej okazji muzycy przygotowali wspaniałe niespodzianki dla fanów.
Z okazji pięknego jubileuszu, jakim bez wątpienia jest 25-lecie działalności, Elektryczne Gitary postanowiły zrobić swoim fanom kilka prezentów. Przede wszystkim, ukazał się album ze wszystkimi największymi przebojami formacji. Po drugie, wydawnictwo zostało przygotowane zarówno na kompakcie, jak i na płycie winylowej (premiera w czerwcu 2014). I wreszcie po trzecie, jeden z zespołowych evergreenów, "Dzieci", doczekał się teledysku! Po ponad 20 latach od ukazania się, piosenka została zilustrowana obrazem.
Lata 1992-97 należały właśnie do nich, do Elektrycznych Gitar. Każda z wydanych w tym okresie płyt studyjnych ("Wielka radość", "A ty co", "Huśtawki", "Na krzywy ryj") pokryła się złotem lub platyną. Zespół w tym czasie wylansował mnóstwo przebojów, których wspólną cechą był inteligentny, wyważony humor w tekstach Kuby Sienkiewicza.
Tylko na debiutanckim krążku "Wielka radość" z 1992 roku znalazły się takie szlagiery jak "Jestem z miasta", "Przewróciło się", "Włosy", "Człowiek z liściem", "Wytrąciłaś", "Głowy Lenina (do obrazu Salvadora Dali)", "Dziki", "Wszystko ch.", czy wieńczący wiele imprez w klubach studenckich "Koniec". A w późniejszych latach grupa popełniła hity "Dzieci", "Nie pij Piotrek", "Wyszków tonie", "Spokój grabarza", "Co ty tutaj robisz", "Goń swego pawia", "Ona jest pedałem", czy "Kiler" i "Co powie Ryba" z komedii kryminalnych "Kiler" i "Kiler-ów dwóch". Elektryczne Gitary w latach 90. były prawdziwą kopalnią przebojów.
Zespół zaczął działać w 1989 roku, ale jego początków należy szukać ponad dekadę wcześniej. W 1977 roku w Warszawie Kuba Sienkiewicz i jego kumpel Piotr Łojek (klawisze, gitara) zaczęli razem muzykować pod nazwą SPIARDL (Stowarzyszenie Piosenkarzy i Artystów Robotniczych Działaczy Ludowych). Nagrywali piosenki na magnetofon szpulowy, a jedną z wówczas napisanych był wspomniany wyżej "Dziki". Występować panowie zaczęli w połowie lat 80. Jak głosi oficjalna biografia grupy: "W latach 1987-89 dzięki sprzyjającej atmosferze panującej w żoliborskim domu Krzysztofa Bienia z zespołu Trawnik, działała efemeryczna grupa Miasto w składzie: Kuba Sienkiewicz (gitara, śpiew), Piotr Łojek (gitara basowa), Krzysztof Bień (saksofon), Sławek Wiechecki (perkusja), Marcin Rybak (gitara), Darek Wasilewski (gitara), wykonująca m. in. takie utwory jak "Widmo", "Człowiek z liściem"".
Miasto zagrało tylko dwa koncerty. W 1989 roku narodziły się Elektryczne Gitary, w których oprócz Sienkiewicza i Łojka pojawił się znany z Kultu i Dezertera gitarzysta Rafał Kwaśniewski oraz perkusista Marek Kanclerz(ze stołecznej formacji Gardenia). Inicjatorami powstania kapeli byli Kwaśniewski i Łojek.
Pierwszy koncert Elektrycznych Gitar odbył się 10 maja 1990 roku w warszawskim klubie Hybrydy. W nagraniach przebojowego debiutu "Wielka radość" (podwójna platyna; gościnnie zaśpiewała tu m.in. słynna mezzosopranistka Małgorzata Walewska) wziął też udział basista Tomasz Grochowalski. Sienkiewicz, Łojek i Grochowalski do dziś stanowią trzon Elektrycznych Gitar. Skład uzupełniają: znakomity saksofonista Aleksander Korecki, bębniarz Leon Paduch i gitarzysta prowadzący Jacek Wąsowski.
rep / Warner Music Poland
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kultura/251292-elektryczne-gitary-koncza-25-lat
