EUGENIUSZ RUDNIK - nowa elektroakustyka w najlepszym wydaniu

Czytaj więcej Subskrybuj 50% taniej
Sprawdź
fot. screenshot z YouTube
fot. screenshot z YouTube

70-minutowa dźwiękowa podróż o poetyce bliskiej książkowym eksperymentom Jamesa Joyce’a. Pionier muzyki elektroakustycznej i poezji dźwiękowej, nazywany spóźnionym dadaistą, szokuje, wzrusza, straszy i śmieszy.

W roku swych 80. urodzin Eugeniusz Rudnik - „homo radiophonicus”, światowej sławy polski fonopoeta, ikona sztuki współczesnej, stworzył cztery obszerne dźwiękowe kolaże. Tnąc i klejąc kilometry taśmy magnetofonowej, wypuścił 70. minutową porcję nowej elektroakustyki w najlepszym wydaniu. Najczystszy, pulsujący Rudnik.

Na płytę składają się cztery niesamowite dźwiękowe wizje: „ERdada” - zbiór brzmieniowych odpadków, czyli kaszlnięć, chrypek, tzw. ślinek oraz zwyczajnych beknięć wyciętych np. z oficjalnych przemówień; „Dzięcielina pałała na taśmę stereo” - eksperyment bez określonej formy, oparty na przewróconym do góry nogami mickiewiczowskim tekście; „Memini Tui” - muzyczny hołd oddany zmarłemu przyjacielowi Arne Nordheimowi; „Elektrowyzwoliny” - opowieść o procesie cięcia taśmy, snuta z towarzyszeniem multiplikowanych dźwięków wiolonczeli Bolesława Błaszczyka.

Oprawa plastyczna Łukasza Pawlaka przenosi nas w lata świetności profesjonalnej, radiowej taśmy magnetofonowej. Longplay w unikalnym formacie (kartonowe opakowanie w rozmiarze okładki płyty winylowej) oraz książeczka wypełniona autorskimi komentarzami Rudnika mają wartość dzieła sztuki.

tytuł
tytuł

W wersji delux do oryginalnego opakowania, w jakich kiedyś przechowywano taśmy radiowe, dołączono list własnoręcznie napisany na maszynie przez Rudnika oraz tzw. kartoflano-analogowy medal zawinięty w kawałek taśmy zawierającej dwie sekundy nagrania i fragment ciszy.

Wszystkie utwory zrealizowano w studio Bolesława Błaszczyka z użyciem historycznego sprzętu wycofanego z eksploatacji w Polskim Radiu. Cytaty w tekście pochodzą z publicznych wypowiedzi Eugeniusza Rudnika. Rękopisy szkiców technicznych Eugeniusza Rudnika dotyczą projekcji dźwięku prawykonania utworu Arne Nordheima Solitaire w Henie/Onstad Kunstsenter koło Oslo w 1968 roku.

rep / RRec

Dziękujemy za przeczytanie artykułu!

Najważniejsze teksty publicystyczne i analityczne w jednym miejscu! Dołącz do Premium+. Pamiętaj, możesz oglądać naszą telewizję na wPolsce24. Buduj z nami niezależne media na wesprzyj.wpolsce24.

Autor

Wspieraj patriotyczne media wPolsce24 Wspieraj patriotyczne media wPolsce24 Wspieraj patriotyczne media wPolsce24

Zapraszamy do komentowania artykułów w mediach społecznościowych