TADEUSZ RÓŻEWICZ nie żyje. Poeta miał 93 lata

Tadeusz Różewicz zmarł 24 kwietnia 2014 roku w stolicy Dolnego Śląska. Poeta urodził się 9 października 1921 roku w Radomsku. Jego plany przerwała II wojna światowa. Jednak również w tym dramatycznym okresie podejmował literackie wyzwania. Nie uchylał się również od obowiązków wobec Polski. Walczył jako partyzant Armii Krajowej (zaprzysiężony w 1942 roku pod pseudonimem „Satyr”) od 26 czerwca 1943 do 3 listopada 1944 na terenie powiatów radomszczańskiego, koneckiego, włoszczowskiego, opoczyńskiego i częstochowskiego. W tym okresie pisał wiersze i redagował pismo „Czyn Zbrojny”). Już wtedy zwracał swoim talentem uwagę towarzyszy broni.

Największą popularność przyniosły mu zbiory wierszy i poematy, m.in.: „Niepokój” (1947) i „Matka odchodzi” (1999), książka nagrodzona nagrodą Nike w 2000 roku. Do historii przejdzie jego dramat „Kartoteka” (1960), w którym w niezwykły, surrealistyczny sposób przedstawia swoje własne życie. Od 1968 roku Różewicz mieszkał we Wrocławiu, publikował głównie na łamach "Twórczości", "Odry" i "Dialogu". W latach 90. ogłosił dramat "Kartoteka rozrzucona", dwa nowe zbiory wierszy "Płaskorzeźba" i "Recycling. zawsze fragment", "Historię pięciu wierszy", "Nożyk profesora", "Matka odchodzi", "szara strefa" i "Wyjście". Różewicz z powodzeniem próbował swoich sił również jako prozaik (m.in zbiór opowiadań „Opadły liście z drzew” z 1955 roku). Różewicz był doktorem honoris causa ośmiu polskich uczelni, a także laureatem wielu nagród i wyróżnień. W 1996 r. odznaczono go także Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Poezja Różewicza wyraża tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennym świecie zdominowanym przez widmo masowej śmierci, okrucieństwa, obojętności i cywilizacyjnego uniformizmu. Jest to twórczość osoby okaleczonej i porażonej okrucieństwem wojny. Bohater jego wierszy jest osobowością zagrożoną dezintegracją i powszechnym chaosem. W wierszach Przepaść i Koncert życzeń pisze o prostych uczuciach, o podstawowych wartościach: życzliwości, dobroci, przywiązaniu do miejsca urodzenia.Od strony formalnej poezja Różewicza jest kontynuacją tradycji awangardy. W jego dorobku przeważają wiersze wolne i wiersze zdaniowe, których budowę Tadeusz Drewnowski określa jako kubistyczną – każda strofa jest osobnym klockiem odrębnym zarówno znaczeniowo, jak i kompozycyjnie.

Tadeusz Różewicz miał 93 lata. Informację o śmierci pisarza przekazał rzecznik wrocławskiego magistratu.

wpolityce.pl/wsumie.pl/tvn24.pl/wikipedia