Uspokojenie, ponadczasowość, głębia, charyzma, melancholia, czasami wściekłość. Takie słowa przychodzą do głowy przy słuchaniu nowej płyty Terry Lee Hale’a.
Ale nie brak na „The Long Draw” też optymizmu, wiary w uczucia, całkowicie bezpretensjonalnej, w cudownie odprężającej formie, tak jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie - to wszystko zmieściło się w 45 minutach w ośmiu utworach…
_Terry Lee Hale - Long Draw_
Terry Lee Hale ma długą podróż za sobą. Pochodzi z Texasu (San Antonio) ale los zagnał go do Seattle tuż przed grungową modą, jego pierwsze nagranie ukazało się na legendarnej kompilacji „Sub Pop 200” w 1988 roku, na której znalazł się na zaproszenie Bruce’a Pavitta i Jonathana Ponemana jako jedyny „niegrungowy” artysta. W 1993 wydał swój pierwszy album „Oh What a World” i stał się jednym z prekursorów ówczesnej sceny singer/songwriter/americana, we Francji (jego dzisiejszej ojczyźnie z wyboru) rozściełana przed nim czerwony dywan, Le Monde uznał jego debiut za „Album Of The Year”, porównywano go do największych songwriterów wszechczasów, wtedy też trafił do niemieckiego Glitterhouse, gdzie wydał kilka kolejnych albumów, by potem na kilka lat zniknąć z horyzontu i wydawać w odległych i małych wytwórniach…
„The Long Draw” został nagrany przez Boba Coke’a (Ben Harper, Black Crowes) w intymnym, skromnym składzie. Fascynująca, oszczędna gra na gitarze, głęboki i charakterystyczny głos Terry’ego, rewelacyjna (baskijska) sekcja rytmiczna w postaci grającego niemal wyłacznie szczoteczkami Frantxoa Errecarret i Nicholasa Chelly na kontrabasie. Gościnnie pojawili sie także ini muzycy, jak np. Jon Hyde (Laura Veirs, Jim White) na Pedal Steel, Glenn Slater (The Walkabouts) na instrumentach klawiszowych czy jego stary kumpel Jack Endino na basie.
Przez te 20 lat Terry Lee Hale stworzył swój własny styl, zahaczjący o alternative-country, americanę, folk i blues…
REP / Sonic Records
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kultura/249581-prosze-panstwa-czas-odkryc-terry-lee-halea-na-nowo
