ERIC CLAPTON: kto wziął jego gitarę w dłonie i nastroił tak jak król bluesa grać powinien?

Dzięki londyńskiej ulicy został gitarzystą, który otrzymał przydomek slowhand. To na niej wykorzystywał umiejętności, wyuczone na gitarze z metalowymi strunami, którą otrzymał od dziadków na 13 urodziny. Muzyka uratowała go z depresji, muzyka też prawie stoczyła go na narkotykowe i alkoholowe dno. TOP 5 albumów Claptona.

Wychowywali go dziadkowie, sądził, że są jego rodzicami, jak dowiedział się prawdy - przeżył szok. Miał wtedy 9 lat. Mogło skończyć się to źle. Jego ojciec, kanadyjski żołnierz, nigdy nie dowiedział się, że Eric, to jego syn. Zmarł w tej niewiedzy w 1985 roku w North York w Ontario. Zresztą znajomość z 16-letnią Patricią Molly potraktował jako romans. Przez całe dzieciństwo, Eric sądził, że jego matka, jest jego starszą siostrą. Ostatecznie porzuciła go, wyjeżdżając do Kanady z innym poznanym żołnierzem.

Po latach Eric dowiedział się prawdy o ojcu dzięki śledztwu kanadyjskiego dziennikarza Michaela Woloshuk. To, że był nieślubnym dzieckiem wiedział już od dziadków oraz to, ze jego ojciec nazywał się Edward Fryer. Był żonaty kilka razy i miał kilkoro dzieci. Czy Eric Clapton ma chęć lub poznał przyrodnie rodzeństwo? Nie wiadomo. Wiadomo, że to po ojcu odziedziczył talent i zamiłowanie do muzyki. Edward Fryer grał na pianinie i saksofonie. Eric, choć miał zwątpienia, nauczył się fantastycznie grac na gitarze.

Czy to historia Roberta Johnsona była dla niego ratunkiem? Słynny bluesman porzucił ułożone życie, żeby zostać muzykiem. Jego gra oczarowywała, choć na początku miał problemy z grą na gitarze. Nie wychodziło mu. Wydarzyło się jednak coś w jego życiu, co zmieniło go w geniusza bluesa.

Robert Johnson - Crossroad

Robert Johnson poślubił 16 letnią Virginię Travis, która zmarła przy porodzie. Podobno była to kara za podpisanie paktu z diabłem. W każdym razie Eric Clapton uznał siebie za duchowego syna Johnsona. Matka Erica miała 16 lat jak dowiedziała się o swojej ciąży. Eric nie znał ojca, który przeistoczył się w jego marzeniach w legendę zza oceanu. Robert Johnson ze swoim czarowaniem bluesem znalazł się idealnie na miejscu.

Robert Johnson - Sweet Home Chicago

Trzeba jeszcze zrozumieć, że dla dzieciaka, jakim był wtedy Clapton, odkrywany właśnie na Wyspach blues był muzyczną rewolucją, niczym punk rock w latach 70-tych. Dał się ponieść tej fali kompletnie. Nie tylko muzycznie. Poszedł w ślady duchowego ojca. Robert Johnson ciągle flirtował z kobietami, co doprowadziło go do śmierci w młodym wieku - 27 lat. Podobno został zamordowany przez męża kobiety z którą miał romans.

Clapton też poszedł tą drogą, co doprowadziło do chaosu w jego życiu. Pokochał żonę George'a Harrisona, Pattie Boyd, do której miłosne songi zostały uwiecznione płytą "Layla and Other Assorted Love Songs". Została jego żoną. Były inne kobiety. Alkohol i narkotyki.

Co się stało, że Clapton powrócił ze zwichrowanego i urojonego świata? Co go uchroniło od losu Roberta Johnsona? Czy był to Pete Townshend, który pomagał mu wyjść z narkotykowego ciągu. Czy leczenie odwykowe na wyspie Antigua, dzięki czemu założył ośrodek rehabilitacyjny "The Crossroads Centre", który pomaga ludziom walczącym z nałogami narkotykowym i alkoholowym? A może odwołał to, co zrobił Robert Johnson na skrzyżowaniu US Route 61 z 49 i powrócił do normalności? Jak głosi legenda pewnej nocy do popijającego whisky Roberta Johnsona podszedł wysoki człowiek w czernii zapytał, czy nie chce zostać największym bluesmanem w historii? Johnosn się zgodził, a diabeł spisał z nim cyrograf biorąc jego gitarę w dłonie i nastroił tak jak król bluesa grać powinien.

Robert Johnson - Me and the Devil Blues

Legenda, czy prawda? W każdym razie Eric Clapon przestał być rock'n'rollowym herosem gitary, a zaczął porządnym muzykiem. Przedstawiamy porządny TOP 5 albumów Erica Claptona.

1. Eric Clapton - ME AND MR. JOHNSON ( 2004)

Clapton wcale nie zamierzał wydać płyty z coverami Johnsona. Jak przyznawał, wszedł do studia z zamiarem nagrania albumu autorskiego, lecz nie miał gotowych żadnych piosenek. Zaproponował więc towarzyszącym muzykom, aby pograli numery Roberta Johnsona i nagrali je. Tak też się stało, a efekt okazał się na tyle znakomity, że postanowiono wydać piosenki na płycie.

Krążek z wiosny 2004 roku zawiera 14 przeróbek, zaś w ich nagraniu uczestniczyło paru doskonałych muzyków, jak współpracownik Beatlesów i Stonesów Billy Preston, basista Pino Palladino (The Who, John Mayer) czy bębniarz Jim Keltner (m.in. Travelling Wilburys, Bob Dylan, John Lennon, George Harrison).

2. J.J.Cale & Eric Clapton - THE ROAD TO ESCONDIDO ( 2006 )

Nagrodzona Grammy jako "Najlepszy album bluesowy" wspólna płyta dwóch serdecznych przyjaciół i genialnych muzyków – Erica Claptona i J. J. Cale'a, ktory zmarł 26 lipca 2013 roku. Krążek ukazał się jesienią 2006 roku i zadedykowany był innej muzycznej znakomitości – klawiszowcowi Billy'emu Prestonowi, który zmarł kilka miesięcy przed premierą "Road To Escondido", a którego partie słychać na płycie.

Pomysł nagrania albumu zrodził się kilka lat wcześniej, podczas Crossroads Guitar Festival 2004, organizowanego przez Slowhanda, na którym wystąpił J.J. Cale. Cale początkowo miał być tylko producentem, ale w trakcie prac podjęto decyzję, że panowie nagrają wspólny materiał. Wspomogli ich znakomici muzycy, oprócz wspomnianego Prestona także Derek Trucks, Taj Mahal, Pino Palladino, John Mayer, Steve Jordan, Doyle Bramhall II. Tytułowe Escondido to miasto, w którym kiedyś mieszkał Eric i w pobliżu którego swój dom ma Cale. Obaj artyści uznali, że warto uwiecznić je na płycie, skoro życiorysu obu były z nim związane.

3. Eric Clapton - 24 NIGHTS ( 1991 )

Niezwykły wycinek wspaniałych 24 koncertów, jakie Eric Clapton zagrał w słynnej londyńskiej Royal Albert Hall w 1991 roku. Slowhand zaprezentował podczas występów wszystkie swoje muzyczne oblicza. Zagrał w czteroosobowym składzie, w dziewięcioosobowym, a także z udziałem National Philharmonic Orchestra pod batutą Michaela Kamena.

Na dwóch krążkach znalazło się łącznie 15 piosenek, w tym autorskie Claptona, klasyki Cream, a także liczne przeróbki, między innymi Raya Charlesa i Buddy'ego Guya.

4. Eric Clapton - SESSIONS FOR ROBERT J. ( 2004 )

Młodszy brat płyty Erica Claptona "Me And Mr. Johnson", która ukazała się parę miesięcy wcześniej, wiosną 2004. Krążek ukazał się w grudniu 2004 i zawierał nieco inne wersje piosenek ze wspomnianego albumu, a także parę kompozycji, które nie zmieściły się na "Me And Mr. Johnson", jak "From Four 'Til Late", "Terraplane Blues", "Ramblin' On My Mind", "Sweet Home Chicago", "Stones In My Passway". Spora część kawałków wykonywana jest tylko przez Slowhanda i Doyle'a Bramhalla II na gitarach akustycznych.

Na krążku DVD Eric tłumaczy, jak wielki wpływ miała na niego muzyka Roberta Johnsona, jest też pokazany podczas nietypowego występu, jaki zdarzył się w jednym z budynków w Dallas, w Teksasie, w którym pod koniec lat 30. XX wieku mieściło się studio nagraniowe, w którym swe kompozycje rejestrował Robert Johnson.

5. Eric Clapton - REPTILE ( 2001 )

"Reptile" to krążek bardzo bogaty w dźwięki. Eric wykorzystał bowiem nie tylko smyczki, fortepian, Hammondy, pianino elektryczne, perkusjonalia, lecz również zatrudnił chórek The Impressions. Połowa repertuaru to piosenki autorskie Erica, reszta to interpretacje cudzych kompozycji, miedzy innymi Jamesa Taylora, Steviego Wondera, Raya Charlesa, J.J. Cale'a.

Eric Clapton współpracował z wieloma znakomitymi gitarzystami, ale najlepiej mu się współpracowało z dwoma nieżyjącymi: Duane Allmanem i Stevie Ray Vaughanem.

Grzegorz Kasjaniuk / Warner Music Poland

------------------------------------------------------

Polecamy wSklepiku.pl książkę:"Eric Clapton Autobiografia"

autor:Clapton Eric

Autobiografia jednego z najpopularniejszych gitarzystów rockowych świata. Muzyk z niezwykłą otwartością i bez upiększeń opisuje swoje trudne dzieciństwo, inicjację seksualną, początki kariery, pogrążanie się w piekle nałogu i walkę z uzależnieniem; rozlicza się z przeszłością i wspomina najbardziej bolesne doświadczenia. Odsłania przed fanami kulisy powstania najwspanialszych utworów.

Liczne czarno-białe fotografie. Pozycja obowiązkowa na półce fanów rocka i gitary.