MANIC STREET PREACHERS zdążą zagrać jeszcze raz dla Fidela Castro?

Manic Street Preachers wracają z nowym, pierwszym od 3 lat studyjnym albumem – "Rewind the Film”, który ukaże się 17 września. Czy będą przewijać taśmę do tyłu? Milionerzy z mentalnością Che Guevary znów uderzają w Margaret Thatcher.

Manic Street Preachers -We are all bourgeois now

Walijscy socjaliści z uporem maniaka wciąż padają na twarz przed Fidelem Castro. Ciągle pamiętają liberalną politykę Żelaznej Damy, której skutków doświadczają... kontami bankowymi zasilanymi milionami funtów. Muzyczni rewolucjoniści równocześnie chętnie obrzucali - na swoich płytach - butelkami z benzyną katolików i członków Partii Konserwatywnej.

Jednak uwielbienie dla rewolucyjnych przemian dokonanych na Kubie przechodzi samo siebie. Bezkrytyczny, pozbawiony jakiegokolwiek szacunku dla człowieka, pochwalny pean dla gwałtowności przemian. W 2001 roku wystąpili dla swojego guru w Teatrze Karola Marksa w Hawanie z wdzięcznością potem całując rękę swojego patrona.

Our Manics In Havana

Pomimo lewackich poglądów, Manic Street Preachers są honorowani przez brytyjską branżę i fanów. Tworzą element tolerancyjnego wizerunku brytyjskiej sceny, niezależnie od tego, że chcą w sposób radykalny kolorować ją na czerwono. Być może rozgłos nie byłby dany formacji, gdyby nie tajemnicze zaginięcie w 1995 roku muzyka zespołu, Richeya Jamesa Edwardsa. Wyzwoliło to empatię wobec pozostałych muzyków oraz zainteresowanie ich wcześniejszymi dokonaniami.

Manic Street Preachers - Socialist Serenade

Na nowej płycie zespół postanowił dalej epatować frazesami uderzając w thatcheryzm, którego elementy powinny być im przecież bliskie ( np. dekryminalizacja kontaktów homoseksualnych, czy legalizacja aborcji). Tęsknota za partyzanckim wdziankiem Che Guevary przypomina tę z czasów rewolucji bolszewickiej, kiedy młodzi rosyjscy arystokraci przebierali się w chłopskie stroje, mizdrząc się do Lenina. Zostali potem "wyrżnięci w pień", bądź uciekli na emigrację. Czy Manic Street Preachers potrzeba doświadczenia Syberii, żeby ochłonąć, czy kipi w nich krew morderczej rewolucji? Są celebrytami z socjalistyczną gębą, na pewno nie rozdaliby swych zasobów dla biednych dzieci w Afryce, co prędzej podarowaliby jakąś część dla partyzantki FARC. Tak to teraz celebryci przecież robią na zachodzie...

Manic Street Preachers - The Masses Against The Classes

Muzycznie jednak Manic Street Preachers nadrabiają - nie można się oprzeć wrażeniu, że nie są już zdolni do tematycznie innej pieśni. Nową płytę poprzedzać będzie pierwszy oficjalny singiel "Show Me The Wonder", ale już teraz przygotowano zapowiedź nowej muzyki – video do piosenki "Rewind the Film (feat. Richard Hawley)". W porównaniu do poprzedniego krążka "Postards from A Young Man" nowe utwory są bardziej refleksyjne, stawiające bardziej na dobre melodie niż nowoczesne produkcje.

Manic Street Preachers - Rewind The Film ft. Richard Hawley

Z płyty przed premierą ujawnione zostaną dwa nagrania – tytułowy "Rewind The Film" to ponad 6 minutowy "soundtrack do nieistniejącego filmu", z unoszącym się nad nim głosem Jamesa Deana Bradfielda i gościnnie – Richarda Hawleya (Longpigs, Pulp, Arctic Monkeys).

Zaś "Show Me the Wonder" to szybki numer pop – na "delikatnym" nowym krążku to jeden z bardziej żywiołowych i wyróżniających się tracków.

Nagrywany w Cardiff i Berlinie (po raz pierwszy) album "Rewind The Film" zawiera 12 nowych utworów koncentrujących się wokół takich tematów jak

• rock’n’rollowy sen
• Thatcheryzm
• walijski zamek Manorbier Castle
• wokalista i gitarzysta Skids/Big Country Stuart Adamson,
• "Brzemię snu" Wernera Herzoga
• poeta RS Thomas.

Pytani o umiejscowienie w przeszłości nowego krążka, muzycy opowiadają, że jego spokój przypomina czasy "This Is My Truth Tell Me Yours".

Kontynuując tradycję duetów zapoczątkowaną na ostatnich krążkach (Nina Persson z The Cardigans w "Your Love Alone" / Ian McCulloch w "Some Kind of Nothingness") płytę otwiera utwór "This Sullen Welsh Heart" z gościnnym udziałem Lucy Rose a w "4 Lonely Roads" główny wokal należy do Cate Le Bon. Do tego dochodzi także duet z Richardem Hawleyem.

Grzegorz Kasjaniuk / Sony Music Polska