TOP 5 albumów zespołu FLEETWOOD MAC, który powraca z nowymi nagraniami

Fleetwood Mac to zadziwiająca formacja, która przeżyła niesamowitą transformację zachowując przy tym status gwiazdy. Z grupy grającej rasowy blues rock, zmienił się w formację popową. Przedstawiamy 5 wybranych albumów.

Przedstawiamy wybór pięciu albumów legendarnej formacji Fleetwood Mac z czasów zanim odniosła ona gigantyczny komercyjny sukces w drugiej połowie lat 70. XX wieku. Do kartonowego rękawka wsadzono zapakowane w kartoniki z replikami oryginalnych okładek płyty grupy z lat 1969 – 1973. Jako pierwszy w zestawie mamy ostatni krążek Fleetwood Mac nagrany z Peterem Greenem, czyli „Then Play On” z 1969 roku. Wtedy jeszcze zespół był silnie zakorzeniony w bluesie, ale próbował już czerpać z innych źródeł, choćby zdobywającego coraz większą popularność rocka progresywnego. Do drugiego wydania płyty został włączony utwór z 1969 roku „Oh Well” połączony z dwóch singlowych części w jedną 9 minutową.

_Fleetwood Mac - Rattlesnake Shake_

W bardziej rockowym kierunku Fleetwood Mac skręcili na kolejnej płycie, „Kiln House” z 1970 roku. Niestety było to krążenie pomiędzy souther rockiem, beatlesowskim bitem ( w utworze „Hi Ho Silver”), a countrową melodią w balladzie. Płytę nagrano już bez Petera Greena za to w studiu pojawiła się już Christine McVie, która zagrała na klawiszach i zaśpiewała w chórkach. Na stałe do zespołu dołączyła niedługo po ukazaniu się krążka. _Fleetwood Mac - Tell Me All The Things You Do _

Album „Futures Games” z 1971 roku wskazywał wyraźnie, że grupa coraz bardziej zmierza w kierunku rocka z popowymi melodiami, który za kilka lat miał przynieść zespołowi światowy sukces. To szósty album studyjny zespołu. Bliski bardziej zespołom, typu Renaissance, czy Jefferson Airplane z okresu „Bark”, niż bluesowej tradycji. Oniryczność materiału miała w konsekwencji prowadzić do umelodyjnienia materiału - kompozycja „Woman Of A Thousand Years” jest nawiązaniem do utworu „Albatros” ale z dodaniem folkowych wokaliz. Nie wybrano w przyszłości jednak tego kierunku. Dołączenie saksofonów w aranżach okazało się bardziej twórcze. Modny w tamtym czasie jazz-rock umiejętnie przeszczepił na swój grunt Steely Dean. Gdyby Fleetwood mac poszli w stronę instrumentalnego „What A Shame”, na pewno Donald Fagen miałby konkurencję. Czuć już było, że zespół bliski jest zmianom personalnym.

_Fleetwood Mac - What a Shame_

Kierunek wytyczony na poprzedniej płycie ( czyli muzyczny crossover)utrzymano na pochodzącej z 1972 roku płycie „Bare Trees”, która kilka lat później pokryła się złotem, a następnie platyną. Był to ostatni materiał Fleetwood Mac nagrany z Dannym Kirwanem jako wokalistą. Został on wyrzucony z zespołu w czasie promującego krążek tournée. Spowodowało to olbrzymie zmiany, ponieważ Kirwan był podstawą kompozytorską, na płytę „Bare Trees” napisał połowę materiału.

_Fleetwood Mac - Sentimental Lady_

Zestaw zamyka wydana w 1973 roku płyta „Mystery To Me”. W jej produkcji wspomagał formację legendarny Martin Birch (m.in. Deep Purple). Na albumie wyraźna jest tendencja do osładzania muzyki i prowadzenia jej w stronę melodyjnego pop rocka. Taką muzykę kochali Christine McVie oraz Bob Welch, odpowiedzialni za większość utworów na krążku. Największą popularnością z albumu cieszyła się piosenka „Hypnotized”.

W prezentowanym zestawie nie została wymieniona płyta „Penguin”, która również pojawiała się w 1973 roku. Muzycznie była ukierunkowana na gitarowe brzmienie Allman Brother Band i Pink Floyd, które zupełnie nie współgrało z wokalizami. Były nietrafione, choć płytę wspomagał również Martin Birch. Zespół skorzystał z pomocy kompozytorskiej z zewnątrz spółki Holland/Dozier/Holland w kompozycji „(I’m A) Road Runner”, jednak wyglądało, że zespół ciągle poszukuje i nie może się otrząsnąć z braku Petera Greena. Dodatkowo zespół opuścił Dave Walker, który okazał się słabym następcą Danny Kirwana.

_Fleetwood Mac - Remember Me_

Fleetwood Mac będą potrzebowali jeszcze 5. lat, żeby odnieść spektakularny sukces płytą „Rumours”, ale zupełnie po przedefiniowaniu swojego stylu i kolejnym zmianom personalnym. Zespół przestał kojarzyć się z blues rockową formacją, która wywarła olbrzymi wpływ na rozwój tzw. białego bluesa. Przestała także kojarzyć się z europejskim zespołem, wchodząc w amerykańską estetykę lat 70. i jednocześnie asymilując się z tamtym rynkiem.

_Fleetwood Mac - Go Your Own Way_

Powodem takiej zmiany stylistycznej i wizerunkowej zespołu były pieniądze, a konkretnie zapatrywanie się na nie. W zespole ujawnił się prawdziwy Robin Hood, tylko, ze kradł, a zarobione chciał rozdawać. Nie podobało się to pozostałym muzykom. To jedna z nielicznych takich historii w muzyce, kiedy nadmiar pieniędzy zaczął decydować o być, albo nie być zespołu. Do tego doszły też sprawy duchowych zawirowań muzyków.

Peter Green popadł w konflikt z resztą zespołu ponieważ chciał wszystkie zarobione pieniądze rozdawać ubogim. Stwierdził, że są narzędziem diabła. Nie mógł pogodzić swoich przekonań z życiem dobrze zarabiającego muzyka. Popadł też w mistycyzm religijny, zaczął nadużywać LSD. Zanim powrócił do muzyki imał się przeróżnych zawodów, w tym grabarza - wyhodował monstrualne paznokcie, żeby nie grać na gitarze. Po przymusowej kuracji polegającej na elektrowstrząsach - został przez państwo uznany za wariata - zupełnie nie mógł dojść do równowagi. Na muzyczną scenę powrócił dopiero w 1977 roku.

_Peter Green Splinter Group - The Green Manalishi (With the Two-Prong Crown)_

Drugi trzon gitarowy z wczesnych lat zespołu Jeremy Spencer opuścił grupę w związku z przystąpieniem do sekty religijnej Dzieci Boga, obecnie znanej jako The Family International.

Odejście takich tuzów powinno zakończyć działalność zespołu, jednak grupa ocalała dzięki Christine McVie. Prezentowane płyty ukazują stabilizowanie się brzmienia i składu zespołu. Grupa stała się kwintetem wokalno-instrumentalnym, gdy dołączyli do niej wokalistka Stevie Nicks i gitarzysta Lindsey Buckingham.

_Sad Angel (New Song) by Fleetwood Mac 4.8.13 MSG, NYC_

Obecnie Fleetwood Mac jest w trasie koncertowej, która obejmuje 34 miasta. Zespół wydał 4 nowe utwory (sięgnał do swoich archiwów), pierwsze od ostatniej płyty w 2003 roku „Say You Will”. Kompozycje („Sad Angel” i „Without You”), mają być powrotem do płyty „Mirage” z 1982 roku. Trzeci utwór nawiązuje do złotej epoki duetu Nicks / Buckingham, jednak nie wiadomo, czy powstanie pełnowymiarowy album. Muzycy przyznają, ze obecny show-biznes ich przeraża i nie mają ochoty na uczestniczenie w tej machinie. Czyżby nastąpiło przewartościowanie podejścia do machiny, która swego czasu zniszczyła Petera Greena?

Zespół wydał swój pierwszy nowy materiał studyjny od 10 lat, to EP pt. „Extended Play” wydany 30 kwietnia 2013 roku.

Grzegorz Kasjaniuk