Na ekrany kin wchodzi nominowany do Oscara film Malika Bendjelloula „Searching for Sugar Man" o Sixto Rodríguezie. Już dziś możemy zapoznać się z genialną muzyką faceta, który został odrzucony przez Amerykanów. Po 4 dekadach niebytu powraca on w cholernie wielkim stylu.

Pisaliśmy o fenomenie Sixto Rodrígueza kilka dni temu. Pod koniec lat 60. w jednym z barów w Detroit dwóch uznanych producentów muzycznych usłyszało nieznanego piosenkarza o wielkim talencie. Nagrali z nim album, licząc że z miejsca stanie się on gwiazdą. Jednak płyta okazała się fiaskiem: nie chciał jej kupować dosłownie nikt. Piosenkarz wkrótce zniknął bez śladu, jeśli nie liczyć plotki o jego przedziwnym samobójstwie podczas koncertu. Kilka lat później pirackie kopie tej płyty trafiły do podzielonej apartheidem Południowej Afryki. W ciągu dwóch dekad odniosły tam niewiarygodny sukces, bijąc rekordy sprzedaży Elvisa Presley'a i The Rolling Stonesów, choć sam piosenkarz o tym nie wiedział. Dwaj południowoafrykańscy fani postanowili odkryć, co naprawdę stało się z ich idolem i bohaterem. Przez pewien czas utrzymywano, że muzyk popełnił samobójstwo podczas koncertu. Pod koniec lat 90. Fani odnaleźli Rodrigueza. 1998 roku odbyła się jego pierwsza trasa koncertowa w tym kraju, gdzie pojechał z córkami. W 2008 i 2009 wznowiono obydwa albumy. Jego koncerty w RPA były przyjmowane z histerią znaną z koncertów The Doors czy The Rolling Stones w latach 60-tych.
Historia zafascynowała reżysera Malika Bendjelloula.

Będąc ten pierwszy raz w RPA pytałem o Rodrigueza przypadkowo spotkanych ludzi. Wszyscy mówili dokładnie to samo, wszyscy go znali i byli zdziwieni, że ja nic o Sugar Manie nie wiem, bo przecież jest tak samo znany jak Beatlesi czy Bob Dylan.

wspominał reżyser filmu w „Trójce” podczas spotkania w Muzycznym Studiu Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej. Reżyser dodał, że w RPA Sixto znajduje się w panteonie bogów rocka.

Hendrix, Morrison, Simon & Garfunkel, Bob Dylan, a Rodriguez jest jednym z nich, choć nagrał tylko dwa albumy! Żałuję, że nie nagrał więcej.

Jego film już zdobył nagrody na festiwalach w Sundance, Nowym Jorku, Los Angeles, Melbourne oraz BAFTĘ. Krytycy podkreślają, że niezwykły obraz jest opowieścią nie tylko o muzyce, ale o nadziei, inspiracji i niezłomności prawdziwych fanów. Dzięki filmowi, który ma wielką szansę na Oscara Rodriguez wraca do muzyki. Oprócz ogłoszenia prac nad nową płytą muzyk potwierdził swój udział w szeregu dużych festiwali, takich jak Coachella czy Glastonbury. A jak prezentuje się ścieżka dźwiękowa do „Searching for Sugar Man”, która składa się z utworów nagranych w latach 70-tych przez Rodrigueza? Można ją podsumować jednym słowem- genialna. Muzyk naprawdę może śmiało konkurować z samym mistrzem- Bobem Dylanem. I nie chodzi jedynie o warstwę muzyczną jego utworów, ale również o poetyckie, zaangażowane i głębokie teksty. Piosenki Rodrigueza mają coś w sobie z Dylana lat 70-tych. Ten sam zapał, ta sama dojrzałość i ten sam wpadający w ucho rytm. Czy dlatego płyty muzyka nie przebiły się w USA? Czy ludzie nie potrzebowali drugiego Dylana- muzyka zbyt podobnego do ikony?

Ścieżka dźwiękowa do filmu poza absolutnym hitem „Sugar Man” zawiera m.in fantastyczny utwór „Most disgusting song”, który jest w stylu zadziornych opowieści Johnnego Casha. Jestem ciekaw jak będą wyglądały nowe utwory Rodrigueza. Czy publika ( poza RPA) przyjmie go z otwartymi rękoma? Czy sam Rodriguez nie popadnie w kopiowanie swojego stylu sprzed 4 dekad, co może być dla niego równie bardziej zgubne niż dyla nowski styl w latach 70-tych? Przekonamy się niebawem. Na razie zatopmy się muzykę w genialnego artysty dosłownie wykopanego z lamusa.

Łukasz Adamski