Obrońca C. przywołała m. in. opinię biegłych psychiatrów, w myśl której oskarżona jest osobą o bardzo słabej psychice, niedojrzałą emocjonalnie, która w chwili popełnienia zarzucanego jej przestępstwa była w trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej i zdrowotnej. W myśl opinii to kobieta o nieprawidłowej osobowości, ociężała umysłowo, o bardzo niskiej tolerancji na stres.
Jak przypomniała adwokat, C. krótko przed zdarzeniem na szpitalnym SOR, opuściła po sześciu latach zakład karny. Z uwagi na objęcie jej ustawą o obligatoryjnym leczeniu przestępców z zaburzeniami, była i jest nadal w kręgu zainteresowania mediów, co wywołuje u niej stres. W ocenie adwokat C. jest przez media i społeczeństwo „stygmatyzowana” za przestępstwo, którego miała dopuścić się 8 lat wcześniej, co wpłynęło na zachowanie oskarżonej w szpitalu.
Adwokat przypomniała, że jedna z pielęgniarek szpitalnego SOR, która pracowała kiedyś w zakładzie karnym, rozpoznała oskarżoną.
Zdaniem oskarżonej, pielęgniarki od początku dały jej do zrozumienia, że wiedzą kim jest, wiedzą o jej poprzednim skazaniu i zachowywały się w stosunku do niej w sposób niewłaściwy, m. in. ubliżały i krytykowały ją
— argumentowała Massalska-Kozłowska.
Oskarżona poczuła się osaczona, osamotniona, zaatakowana i dlatego odpowiedziała agresją, w obronie własnej. () Bała się całej sytuacji, czułą się zagubiona, osamotniona, oczekiwała tylko delikatniejszego potraktowania
— podkreślała adwokat. Dodała, że C. nie pozwolono przebywać na oddziale ze swoim opiekunem.
Adwokat wskazała też, że do podobnych ataków ze strony pacjentów na SOR dochodzi często - mówił to jeden ze świadków - a organa ścigania są rzadko o tym powiadamiane.
To również wskazuje na fakt, iż zasiadanie dzisiaj na ławie oskarżonych Eweliny C. jest bezpośrednio związane z jej poprzednim skazaniem. Z czysto ludzkiego punktu widzenia, jest to niesprawiedliwe
— oceniła Massalska-Kozłowska.
Przed zakończeniem procesu sąd uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynów zarzucanym oskarżonej. Chodzi o możliwość potraktowanie zachowania oskarżonej jako znieważenia i naruszenia nietykalności cielesnej osoby fizycznej, a nie funkcjonariuszy publicznych.
Wyrok w sprawie ma być ogłoszony 10 marca. Ewelinie C. grozi kara do 4,5 roku pozbawienia wolności.
Po zdarzeniu na szpitalnym SOR, w październiku 2014 r. kielecki Sąd Rejonowy aresztował C. na dwa miesiące. 4 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Kielcach areszt uchylił. Zastosował wobec kobiety środek zapobiegawczy w postaci dozoru policji z obowiązkiem zgłaszania się pięć razy w tygodniu na komisariacie, w jej miejscu zamieszkania.
25 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach, rozpatrywał apelację częstochowskiej prokuratury okręgowej, która kwestionowała niewskazanie przez sąd w Częstochowie konkretnej placówki terapeutycznej dla C. Sąd odwoławczy orzekł, iż kobieta ma poddawać się terapii w poradni zdrowia psychicznego, właściwej dla jej stałego miejsca pobytu.
Ewelina C. pozostaje pod prewencyjnym dozorem policji. Funkcjonariusze weryfikują m.in., czy C. poddaje się leczeniu.
C. odbywała karę więzienia za usiłowanie zabójstwa 1,5-miesięcznego niemowlęcia. Do zdarzenia doszło w 2008 roku. C., która była w tym czasie w niechcianej ciąży, podeszła na ulicy do wózka, wyjęła niemowlę i rzuciła na chodnik z impetem, powodując obrażenia ciała zagrażające życiu.
Sąd wymierzając jej karę wziął pod uwagę okoliczności łagodzące, m.in. trudne warunki, w których się wychowywała i opinię biegłych, którzy uznali, że C. jest niedojrzała, a jej stopień inteligencji kształtuje się na granicy ociężałości umysłowej. Psychiatrzy uznali, że próbując zabić dziecko, kobieta miała ograniczoną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem przy zachowaniu pełnego rozumienia znaczenia czynu.
lap/PAP
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Obrońca C. przywołała m. in. opinię biegłych psychiatrów, w myśl której oskarżona jest osobą o bardzo słabej psychice, niedojrzałą emocjonalnie, która w chwili popełnienia zarzucanego jej przestępstwa była w trudnej sytuacji życiowej, rodzinnej i zdrowotnej. W myśl opinii to kobieta o nieprawidłowej osobowości, ociężała umysłowo, o bardzo niskiej tolerancji na stres.
Jak przypomniała adwokat, C. krótko przed zdarzeniem na szpitalnym SOR, opuściła po sześciu latach zakład karny. Z uwagi na objęcie jej ustawą o obligatoryjnym leczeniu przestępców z zaburzeniami, była i jest nadal w kręgu zainteresowania mediów, co wywołuje u niej stres. W ocenie adwokat C. jest przez media i społeczeństwo „stygmatyzowana” za przestępstwo, którego miała dopuścić się 8 lat wcześniej, co wpłynęło na zachowanie oskarżonej w szpitalu.
Adwokat przypomniała, że jedna z pielęgniarek szpitalnego SOR, która pracowała kiedyś w zakładzie karnym, rozpoznała oskarżoną.
Zdaniem oskarżonej, pielęgniarki od początku dały jej do zrozumienia, że wiedzą kim jest, wiedzą o jej poprzednim skazaniu i zachowywały się w stosunku do niej w sposób niewłaściwy, m. in. ubliżały i krytykowały ją
— argumentowała Massalska-Kozłowska.
Oskarżona poczuła się osaczona, osamotniona, zaatakowana i dlatego odpowiedziała agresją, w obronie własnej. () Bała się całej sytuacji, czułą się zagubiona, osamotniona, oczekiwała tylko delikatniejszego potraktowania
— podkreślała adwokat. Dodała, że C. nie pozwolono przebywać na oddziale ze swoim opiekunem.
Adwokat wskazała też, że do podobnych ataków ze strony pacjentów na SOR dochodzi często - mówił to jeden ze świadków - a organa ścigania są rzadko o tym powiadamiane.
To również wskazuje na fakt, iż zasiadanie dzisiaj na ławie oskarżonych Eweliny C. jest bezpośrednio związane z jej poprzednim skazaniem. Z czysto ludzkiego punktu widzenia, jest to niesprawiedliwe
— oceniła Massalska-Kozłowska.
Przed zakończeniem procesu sąd uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynów zarzucanym oskarżonej. Chodzi o możliwość potraktowanie zachowania oskarżonej jako znieważenia i naruszenia nietykalności cielesnej osoby fizycznej, a nie funkcjonariuszy publicznych.
Wyrok w sprawie ma być ogłoszony 10 marca. Ewelinie C. grozi kara do 4,5 roku pozbawienia wolności.
Po zdarzeniu na szpitalnym SOR, w październiku 2014 r. kielecki Sąd Rejonowy aresztował C. na dwa miesiące. 4 listopada 2014 r. Sąd Okręgowy w Kielcach areszt uchylił. Zastosował wobec kobiety środek zapobiegawczy w postaci dozoru policji z obowiązkiem zgłaszania się pięć razy w tygodniu na komisariacie, w jej miejscu zamieszkania.
25 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach, rozpatrywał apelację częstochowskiej prokuratury okręgowej, która kwestionowała niewskazanie przez sąd w Częstochowie konkretnej placówki terapeutycznej dla C. Sąd odwoławczy orzekł, iż kobieta ma poddawać się terapii w poradni zdrowia psychicznego, właściwej dla jej stałego miejsca pobytu.
Ewelina C. pozostaje pod prewencyjnym dozorem policji. Funkcjonariusze weryfikują m.in., czy C. poddaje się leczeniu.
C. odbywała karę więzienia za usiłowanie zabójstwa 1,5-miesięcznego niemowlęcia. Do zdarzenia doszło w 2008 roku. C., która była w tym czasie w niechcianej ciąży, podeszła na ulicy do wózka, wyjęła niemowlę i rzuciła na chodnik z impetem, powodując obrażenia ciała zagrażające życiu.
Sąd wymierzając jej karę wziął pod uwagę okoliczności łagodzące, m.in. trudne warunki, w których się wychowywała i opinię biegłych, którzy uznali, że C. jest niedojrzała, a jej stopień inteligencji kształtuje się na granicy ociężałości umysłowej. Psychiatrzy uznali, że próbując zabić dziecko, kobieta miała ograniczoną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem przy zachowaniu pełnego rozumienia znaczenia czynu.
lap/PAP
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kryminal/282996-zakonczyl-sie-proces-dotyczacy-eweliny-c-pierwszej-w-polsce-kobiety-objetej-tzw-ustawa-o-bestiach?strona=2
Dziękujemy za przeczytanie artykułu!
Najważniejsze teksty publicystyczne i analityczne w jednym miejscu! Dołącz do Premium+. Pamiętaj, możesz oglądać naszą telewizję na wPolsce24. Buduj z nami niezależne media na wesprzyj.wpolsce24.
