Ostatnie pożegnanie śp. sędziego mjr. Bogusława Nizieńskiego. Bp Lechowicz: Jego największą nadzieją była nadzieja na życie wieczne

W Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie odbyło się ostatnie pożegnanie śp. mjra Bogusława Nizieńskiego. Zmarłego 18 maja Kawalera Orderu Orła Białego, b. sędziego Sądu Najwyższego, pierwszego rzecznika interesu publicznego, opozycjonisty z lat PRL oraz żołnierza Armii Krajowej i Narodowej Organizacji Wojskowej żegnali członkowie rodziny przedstawiciele władz na czele z prezydentem RP Andrzejem Dudą, politycy, byli współpracownicy, członkowie organizacji kombatanckich. Trumna z ciałem sędziego Nizieńskiego została złożona do grobu na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

CZYTAJ WIĘCEJ: Prezydent Duda pożegnał sędziego Nizieńskiego: „Jeden z twórców prawdziwie wolnej Rzeczypospolitej”. „Pomnik Wolnej Polski”

Życie pełne nadziei

Biskup Polowy Wiesław Lechowicz podkreślił w kazaniu, że dzień śmierci Bogusława Nizieńskiego - 18 maja, to dzień niezwykły, dzień zwycięskiej bitwy o Monte Cassino, a także dzień urodzin Jana Pawła II.

Bp Lechowicz powiedział, że życie sędziego Nizieńskiego było pełne nadziei, „nadziei na niepodległość, sprawiedliwość społeczną”

Jednak jego największą nadzieją była nadzieja na życie wieczne

— zaznaczył.

Biskup wyraził przekonanie, że ta nadzieja się spełni, jeżeli nie już, to w niedługim czasie. Wskazał, że „mamy prawo mieć pewność jego zbawienia”, gdyż przez całe życie dawał się prowadzić wierze, prawdzie, prawości i miłości. Zaznaczył, że to nauka, którą nam zostawia Bogusław Nizieński.

Mjr Bogusław Nizieński

Bogusław Nizieński urodził się 2 marca 1928 roku w Wilnie. Miał 11 lat, kiedy wybuchła II wojna światowa. Szkołę podstawową i gimnazjum kończył na tajnych kompletach. Już jako uczeń działał w małej dywersji – rozrzucał ulotki, malował napisy na murach.

W 1943 roku wstąpił do Armii Krajowej w Jarosławiu. Brał udział w Akcji „Burza”. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji. Na wiosnę 1945 roku wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej.

Po wojnie zdał maturę. W 1946 roku wyjechał do Krakowa. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak dopiero po odwilży 1956 roku uzyskał możliwość pracy w sądownictwie. Odmówił wstąpienia do PZPR, za co spotkało go wiele trudności. Jego najbliżsi byli nie tylko inwigilowani, ale i represjonowani, m.in. zamykani w stalinowskich więzieniach.

Założył koło NSZZ „S”

Po powstaniu „Solidarności” wraz z kilkoma kolegami założył koło NSZZ „S” w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie pracował w latach 1971–1981. Został wiceprzewodniczącym komisji zakładowej. Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych „Solidarności”.

Ja byłem wychowany wśród polskich żołnierzy, (…) uważałem, że ta nasza Polska nie jest wolna, że rządzą nią ludzie niegodni tego, że trzeba robić wszystko, co tylko można, ażeby Polsce przywrócić prawdziwą wolność. Uważałem, że jeżeli nie poszedłem na tułaczkę więzienną, bo tak się udało, to muszę przynajmniej jako człowiek wolny – jak długo będę tym człowiekiem wolnym – służyć Polsce ze wszystkich sił

— mówił Bogusław Nizieński.

Po 13 grudnia 1981 roku nie podpisał „deklaracji lojalności”, w następstwie czego został przeniesiony z ministerstwa do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. W stanie wojennym roznosił ulotki, kolportował „Tygodnik Mazowsze” i bibułę, organizował zbiórki pieniędzy.

Sędzia Sądu Najwyższego

Po 1989 roku pełnił urząd Pełnomocnika Ministra Sprawiedliwości ds. Reformy Wymiaru Sprawiedliwości. Od lipca 1990 roku był sędzią Sądu Najwyższego, przeprowadzał m.in. rehabilitację niewinnie skazanych w okresie stalinizmu. W latach 1999–2004, po przejściu w stan spoczynku, pełnił funkcję Rzecznika Interesu Publicznego. Jego obowiązkiem było sprawdzanie oświadczeń polityków i urzędników dotyczących ich współpracy ze służbami PRL.

Przez lata aktywnie działał w środowiskach kresowych, m.in. w Towarzystwie Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Zasiadał w Zarządzie Głównego Związku Piłsudczyków oraz był honorowym członkiem Związku Polaków na Litwie.

W latach 90. sędzia Bogusław Nizieński został dwukrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski (Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim). W 2008 roku „w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, a w szczególności dla przemian demokratycznych i wolnej Polski, za działalność państwową i publiczną” został odznaczony Orderem Orła Białego – najwyższym polskim odznaczeniem państwowym.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

— Poruszające słowa sędziego Nizieńskiego z okazji 95. urodzin: „Moje życie było piękne, ale bolesne. Ofiarowałem je Polsce”

— Zmarł sędzia Bogusław Nizieński. „Na wieczną wartę odszedł wielki Polak. Zawsze stał po stronie Dobra przeciwko złu”

— Prezydent Duda żegna sędziego Bogusława Nizieńskiego: „Pozostanie symbolem niezłomnej postawy i wzorem dla kolejnych pokoleń”

nt/PAP