Izba Cywilna SN podjęła uchwałę dotyczącą pięciu kluczowych problemów ws. kredytów frankowych. Przedstawiciele SBB zadowoleni

Do pięciu kluczowych problemów dotyczących spraw kredytów frankowych odnosi się podjęta w czwartek późnym wieczorem uchwała Izby Cywilnej Sądu Najwyższego.

W uchwale tej, ogłoszonej po godz. 18, odpowiedziano na szereg pytań przedłożonych jeszcze w 2021 roku przez I prezes SN Małgorzatę Manowską.

„Żal i rozczarowanie”

Uchwała całej Izby Cywilnej SN zapadła w składzie 18 spośród 30 wymienionych na stronie SN sędziów tej Izby.

Sąd Najwyższy w obecnym składzie może tylko wyrazić żal i rozczarowanie, że niektórzy sędziowie orzekający w Izbie Cywilnej odmówili udziału w wydaniu uchwały

— powiedziała w uzasadnieniu uchwały prezes Izby Cywilnej Joanna Misztal-Konecka.

Nad rozstrzyganiem tych pytań ciążył bowiem spór o sądownictwo w Polsce i kwestia powoływania i orzekania przez sędziów wyłanianych przez zmienioną od 2018 roku Krajową Radę Sądownictwa. Większość Izby Cywilnej stanowią bowiem sędziowie powołani po 2017 roku. Jak podawały w ostatnich dniach media dziewięciu sędziów Izby Cywilnej, powołanych przed 2018 rokiem, wydało oświadczenie, w którym ocenili, że ewentualna uchwała de facto doprowadzi do komplikacji dotyczących mocy prawnej takiego rozstrzygnięcia z powodu - ich zdaniem - wadliwości obsady tej Izby.

Prezes Misztal-Konecka oceniła w uzasadnieniu podjętej uchwały, że „waga społeczna i prawna pytań prawnych postawionych ponad trzy lata temu przez I prezes SN jest dziś nie mniejsza niż w roku 2021”.

Wprawdzie zapadło w tym czasie wiele orzeczeń SN i TSUE, jednak nie sposób uznać, że problemy związane z rozstrzyganiem sporów, co do kredytów denominowanych do waluty obcej lub indeksowanych w tych walutach, straciły na aktualności

— powiedziała prezes Izby Cywilnej.

W serii pytań z 2021 roku I prezes SN zapytała, czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów.

W razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie jest wiążące, w obowiązującym stanie prawnym nie można przyjąć, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów

— głosi pierwsza odpowiedź uchwały.

Jak powiedziała prezes Misztal-Konecka w innym przypadku ryzyko przedsiębiorcy „stosującego abuzywne klauzule byłoby bowiem, w razie ich eliminacji ze stosunku umownego, niewielkie i nie zniechęcałoby przedsiębiorców do stosowania nieuczciwych klauzul w przyszłości”.

Przecząca odpowiedź na to pytanie uaktualniła kolejne pytania zadane opcjonalnie przez I prezes SN. Chodziło w nich o to, czy - w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej - umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie.

W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego umowa nie wiąże także w pozostałym zakresie

— głosi druga odpowiedź uchwały.

Klauzule przeliczeniowe, jako odnoszące się do ryzyka kursowego, determinują określenie głównych świadczeń stron, a ich usunięcie prowadzi do istotnej zmiany umowy, tak zaś w świetle orzecznictwa TSUE jest niedopuszczalna

— zaznaczyła prezes Izby Cywilnej.

Kolejne pytanie dotyczyło tego, czy w przypadku konieczności zwrotu świadczeń należy stosować tzw. teorię salda, według której obowiązek zwrotu obciąża tylko tę stronę, która uzyskała większą korzyść, czy też teorię dwóch kondykcji, zgodnie z którą zwroty dokonywane są niezależnie przez dwie strony.

Jeżeli w wykonaniu umowy kredytu, która nie wiąże z powodu niedozwolonego charakteru jej postanowień, bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają samodzielne roszczenia o zwrot nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron

— głosi trzecia odpowiedź uchwały. Jest to poparcie tzw. teorii dwóch kondykcji.

Misztal-Konecka przypomniała, że już w uchwale z maja 2021 roku SN wypowiedział się za teorią dwóch kondykcji.

Stanowisko to jest prawidłowe i SN uznał za zasadne jedynie jego doprecyzowanie

— zaznaczyła.

I prezes SN zapytała również, czy termin przedawnienia się roszczeń banku, który udzielił kredytu, biegnie od momentu, w którym ten dokonał wypłaty.

Jeżeli umowa kredytu nie wiąże z powodu niedozwolonego charakteru jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się co do zasady od dnia następującego po dniu, w którym kredytobiorca zakwestionował względem banku związanie postanowieniami umowy

— odpowiedziała w czwartym punkcie Izba Cywilna SN.

Ostatnia kwestia dotyczyła tego, czy w przypadku zwrotu nienależnych świadczeń jedna ze stron może domagać się tzw. wynagrodzenia za korzystanie ze środków pieniężnych, z których druga strona korzystała w czasie, kiedy umowa nie była jeszcze kwestionowana.

Jeżeli umowa kredytu nie wiąże z powodu niedozwolonego charakteru jej postanowień, nie ma podstawy prawnej do żądania przez którąkolwiek ze stron odsetek lub innego wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych w okresie od spełnienia nienależnego świadczenia do chwili popadnięcia w opóźnienie co do zwrotu tego świadczenia

— stanowi piąta z odpowiedzi uchwały.

Jak mówiła prezes Izby Cywilnej „w prawie polskim brak generalnej zasady, zgodnie z którą każdy przypadek korzystania z cudzego kapitału rodziłby obowiązek zapłaty odsetek”.

Uchwała ma moc zasady prawnej. Sześcioro sędziów - Joanna Misztal-Konecka, Beata Janiszewska, Marcin Krajewski, Dariusz Pawłyszcze, Krzysztof Wesołowski i Kamil Zaradkiewicz - zgłosiło zdania odrębne. Wszyscy zgłosili zdanie odrębne do drugiej z odpowiedzi, a ponadto sędzia Janiszewska do odpowiedzi trzeciej, zaś sędzia Pawłyszcze do odpowiedzi pierwszej, trzeciej i czwartej.

Rozstrzygnięte w czwartek pytania I prezes to nie pierwsze zagadnienia prawne, odnoszące się do spraw kredytów frankowych, które trafiły na wokandę SN. Od skierowania pytań przez prezes Manowską minęły już ponad trzy lata i część z przedstawionych zagadnień Izba Cywilna rozpatrywała w mniejszych składach - trzech lub siedmiu sędziów - odpowiadając na pytania sądów bądź Rzecznika Finansowego. Inne zagadnienia dotyczące kredytów frankowych pozostają w SN zawieszone oczekując na rozstrzygnięcia TSUE w kwestiach tych kredytów.

Z kolei wiele problemów - choćby szczegółowych kwestii wzajemnych rozliczeń między bankami a kredytobiorcami oraz terminów przedawniania roszczeń w takich sprawach - nadal budziło wątpliwości orzecznicze.

Prezes SBB: Uchwała zgodna z naszymi oczekiwaniami

Uchwała wydana przez Izbę Cywilną Sądu Najwyższego ws. frankowiczów jest zgodna z naszymi oczekiwaniami - powiedział PAP Arkadiusz Szczęśniak, prezes stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu. Dodał jednak, że pytaniem jest, na ile sędziowie będą ją stosowali.

Wydana uchwała jest zgodna z orzeczeniem TSUE. Jesteśmy z tego powodu zadowoleni, ponieważ nie będzie to powodowało zamieszania dla sędziów orzekających w tych sprawach, więc z tego punktu widzenia opinie wyrażone przez sędziów w tej uchwale są zgodne z naszymi oczekiwaniami. Konsumenci powinni być z tego zadowoleni

— powiedział prezes stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu.

Zwrócił jednak uwagę, że pytaniem jest to, na „ile sędziowie będą stosowali tę uchwalę, ponieważ jak wiemy ciągle nierozwiązany jest problem powołań sędziowskich”.

gah/PAP