Kościół i spółdzielczość – wspólne wartości w działaniu. Solidarność, współdziałanie i współodpowiedzialność

Kościół w Polsce od wieków odgrywa rolę nie tylko duchową, ale także społeczną – jako ośrodek integracji lokalnej, miejsca spotkań, edukacji i wsparcia. W roku spółdzielczości można dostrzec paralelę między duchem wspólnoty w Kościele a zasadami spółdzielczymi: solidarnością, współdziałaniem i współodpowiedzialnością.

W parafiach często funkcjonują stowarzyszenia parafialne, grupy wsparcia, ruchy charytatywne – to struktury zbliżone do modelu spółdzielni społecznych, choć w wymiarze duchowo-społecznym. Wspólnoty parafialne realizują projekty pomocowe, zbierają składki, angażują wiernych – co przypomina mechanizmy współzarządzania i partycypacji.

W kontekście roku spółdzielczości Kościół może być przestrzenią, w której idee spółdzielcze nabierają kształtu: parafialne inicjatywy społeczne mogą działać w formie spółdzielni socjalnych (np. zakład rzemieślniczy prowadzony przez wiernych biedniejszych parafii), organizacji opiekuńczych czy działalności usługowej, w której wspólnota uczestniczy aktywnie.

Fundacja Stefczyka w swoim statucie deklaruje m.in. „podtrzymywanie i upowszechnianie wartości chrześcijańskich” jako jeden z obszarów działalności. W roku jubileuszu spółdzielczości może wspierać projekty łączące wymiar duchowy z ekonomicznym: warsztaty mieszkańców parafii o przedsiębiorczości społecznej, programy edukacji finansowej w parafiach, inicjatywy dochodowe spółdzielcze wspierane przez wspólnoty kościelne.

Ważne jest, by Kościół i ruch spółdzielczy rozwijały dialog: wartości duchowe i zasady ekonomiczne mogą tworzyć wspólną przestrzeń dobra wspólnego. W roku spółdzielczości niech będzie to okazja, by wspólnoty parafialne i instytucje spółdzielcze współpracowały – dla dobra materii i ducha.

Partnerem artykułu jest FUNDACJA IM. FRANCISZKA STEFCZYKA