Dziś obchodzimy uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. "Ty wziąłeś do niebieskiej chwały ciało i duszę Niepokalanej"

Wierni Kościoła katolickiego świętują dziś uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, znaną też pod ludową nazwą Matki Bożej Zielnej. Początki święta sięgają przełomu V i VI wieku. „Tego dnia obchodzone jest również Święto Wojska Polskiego oraz 105. rocznica ‘Cudu nad Wisłą’” - podkreśla Konferencja Episkopatu Polski.

15 sierpnia w różnych częściach Polski organizowane są uroczyste obchody. Centralne wydarzenia odbywają się przede wszystkim na Jasnej Górze, w Kalwarii Pacławskiej oraz Kalwarii Zebrzydowskiej, a także w innych sanktuariach maryjnych. Natomiast główne obchody Święta Wojska Polskiego i rocznicy Bitwy Warszawskiej 1920 roku - w Warszawie i jej okolicach, m.in. Ossowie i Radzyminie.

W związku z uroczystością Wniebowzięcia NMP, na Jasnej Górze przypada tzw. pierwszy sierpniowy szczyt pielgrzymkowy. Tradycyjnie 15 sierpnia, w uroczystość Wniebowzięcia NMP i rocznicę „Cudu nad Wisłą”, na Jasnogórskim Szczycie zostanie odprawiona Msza św. odpustowa. W tym dniu główne uroczystości odpustowe odbywają się też m.in. w Kalwarii Pacławskiej i Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie świętowanie ma kilkudniowy charakter.

Wniebowzięcie

Wiarę w Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny w formie dogmatu ogłosił 1 listopada 1950 r. papież Pius XII.

Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu swojego ziemskiego życia została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały

— ogłosił papież w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” (Najszczodrobliwszy Bóg).

Papież Jan Paweł II w katechezie 25 czerwca 1997 r. wskazał, że Maryja, podobnie jak każdy człowiek, umarła, a następnie została przez Jezusa wskrzeszona, czyli dostąpiła zmartwychwstania z ciałem i duszą i została wzięta do nieba.

Choć Kościół głosi, że Maryja została zachowana od grzechu pierworodnego na mocy szczególnego przywileju Bożego, nie znaczy to, że otrzymała Ona również cielesną nieśmiertelność

— powiedział papież.

Dodał, że „przejście do innego życia było dla Maryi dojrzewaniem łaski w chwale, toteż w tym właśnie przypadku można było pojmować śmierć jako »zaśnięcie«”.

Wielowiekowa wiara Kościoła

Treść ogłoszonego przez Piusa XII dogmatu potwierdziła wielowiekową wiarę Kościoła. Święto Wniebowzięcia Matki Bożej obchodzone było już na przełomie V i VI wieku pod nazwą Zaśnięcie Bogurodzicy, czyli Koimesis. W Ogrodzie Oliwnym wzniesiono np. świątynię ku czci Zaśnięcia Matki Bożej.

Tradycja wschodnia do dziś uznaje, że Maryja przeszła przez bramę śmierci (zasnęła w Panu) i dopiero po tym została wzięta z ciałem i duszą do nieba. Cerkiew prawosławna świętuje trzy fakty: śmierć – zaśnięcie Matki Bożej, jej zmartwychwstanie i następujące po nim wniebowzięcie. W związku z tym, według słów biskupa Łazarza (Puhalo), nie mówi się, że chrześcijanin umiera, tylko że „udaje się na spoczynek” lub „zasypia”, ponieważ „śmierć jest tylko chwilą, po której każdy człowiek wstaje”.

W Kościele Zachodnim święto obchodzono od VII w. pod nazwą Wniebowzięcia.

W tradycji ludowej 15 sierpnia obchodzone jest święto Matki Bożej Zielnej (w Polsce), Korzennej (w Czechach), Kwietnej (w Niemczech – w Bawarii i Nadrenii), Żytniej (w Estonii). Tego dnia podczas nabożeństw święci się kwiaty i zioła, modląc się o błogosławieństwo dla pól i plonów.

Istnieją dwa tłumaczenia tego zwyczaju. Jeden związany jest z apokryfami, czyli niekanonicznymi księgami, według których św. Tomasz po Wniebowzięciu wszedł do grobu, gdzie miało spoczywać ciało Maryi, i zobaczył tam jedynie kwiaty i zioła. Drugi przekaz mówi, że kwiaty i zioła są symbolem Matki Bożej, która jest „najpiękniejszym owocem ziemi”.

Wierzono powszechnie, że poświęcony w kościele bukiet nabiera właściwości leczniczych. W drodze powrotnej z kościoła pozostawiano zioła na polach, aby szkodniki nie zagrażały zbiorom. Po kilku dniach zabierano je do domu i przechowywano za obrazami religijnymi.

Modlitwą podzielił się o. Leszek Gęsiak SJ, rzecznik KEP

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wziąłeś do niebieskiej chwały ciało i duszę Niepokalanej Dziewicy Maryi, Matki Twojego Syna, spraw abyśmy nieustannie troszczyli się o dobra duchowe i wysłużyli sobie udział w Jej chwale

— napisał.

„Cud nad Wisłą”

W 1920 r., kiedy wojska bolszewickie nacierały na stolicę, przełom w walce nastąpił 15 sierpnia. Sukces nad wrogiem odniosła 5 Armia gen. Władysława Sikorskiego, która walczyła z nacierającymi 4 i 15 Armią bolszewicką oraz nastąpiło odbicie Ossowa i Radzymina. Tego samego dnia kaliski 203 Pułk Ułanów zdobył sztab 4 Armii bolszewickiej w Ciechanowie, a wraz z nim – kancelarię armii, magazyny i jedną z dwóch radiostacji służących wrogowi do utrzymywania łączności z dowództwem w Mińsku.

Przestrojono polski nadajnik na częstotliwość bolszewicką i rozpoczęto zagłuszanie nadajników wroga, dzięki czemu druga z sowieckich radiostacji nie mogła odebrać rozkazów. Warszawa na tej częstotliwości nadawała przez dwie doby bez przerwy teksty Pisma Świętego – jedyne wystarczająco obszerne teksty, które udało się szybko odnaleźć. Brak łączności praktycznie wyeliminował 4 Armię z walki o stolicę.

„Mówił mi kapłan pracujący w szpitalu wojskowym, iż żołnierze rosyjscy zapewniali go i opisywali, jak pod Warszawą widzieli Najświętszą Pannę okrywającą swym płaszczem Polski stolicę. I z różnych innych stron szły podobne świadectwa”

— tak w grudniu 1920 r. ormiańsko-katolicki arcybiskup Lwowa Józef Teodorowicz, odwoływał się po Cudzie nad Wisłą do wstawiennictwa Maryi.

Bitwa Warszawska została uznana za 18. przełomową bitwę w historii świata. Zadecydowała o zachowaniu niepodległości przez Polskę i zatrzymała marsz rewolucji bolszewickiej na Europę Zachodnią.

W 1923 r. rozkazem nr 126 gen. Stanisława Szeptyckiego 15 sierpnia wprowadzono w kraju Święto Żołnierza.

W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w wiekowych walkach z wrogiem o całość i niepodległość Polski

— głosił okólnik ministra spraw wojskowych.

Dokument regulował także program święta.

W przeddzień Święta Żołnierza o godz. 20-ej capstrzyk orkiestr wojskowych na ulicach miasta garnizonowego; w dzień święta przed południem przegląd wojsk z nabożeństwem i błogosławieństwem; po południu uroczystości ogólnonarodowe; uroczysty wieczorny apel

— czytamy.

Po II wojnie światowej władze PRL przeniosły obchody początkowo na maj, a później na 12 października, upamiętniając bitwę pod Lenino.

Mimo tego zgodnie z ustawą z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy 15 sierpnia Polacy nie szli do pracy. Mogli tego dnia świętować uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Na ten dzień miliony wiernych docierają w pielgrzymkach pieszych na Jasną Górę, gdzie do dziś odbywają się centralne uroczystości religijne.

CZYTAJ WIĘCEJ: Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Na Jasną Górę docierają pielgrzymi z całej Polski. Wśród nich żołnierze

Święto Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia przywrócił Sejm ustawą z 30 lipca 1992 r.

nt/PAP/episkopat.pl/X