Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. To pamiątka zakończenia ziemskiego życia Chrystusa i zapowiedź paruzji

W Kościele katolickim w Polsce w VII niedzielę wielkanocną obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, czyli wstąpienia Jezusa Chrystusa do nieba. „To definitywne odejście jest równocześnie warunkiem nowej obecności, która trwać będzie do skończenia świata, zgodnie ze słowami samego Chrystusa: ‘oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata’ - powiedział papież Jan Paweł II podczas Mszy św. w Ołomuńcu 22 maja 1995 r.

Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa odbyło się 40 dni po Zmartwychwstaniu. W 2004 r. na mocy dekretu watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów uroczystość przeniesiono w Polsce z czwartku na najbliższą niedzielę, kiedy jest dzień ustawowo wolny od pracy.

Na początku Kościół świętował Wniebowstąpienie Jezusa i Zesłanie Ducha Świętego jako jedno wydarzenie. Rozdzielenie nastąpiło około 370 r.

W Kościele Zachodnim, mówiąc o Wniebowstąpieniu, używa się łacińskiego słowa „ascensio”, które kładzie nacisk na to, że Jezus dokonał tego własną mocą. Z kolei w Kościele prawosławnym używa się oznaczającej „wzięcie do góry” greckiej formy „analepsis”.

„Warunek nowej obecności”

Wniebowstąpienie Pańskie jest zakończeniem ziemskiego życia Chrystusa i zapowiedzią Jego powtórnego przyjścia. Świadectwem tego są słowa zapisane w Dziejach Apostolskich: „Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

Wydarzenie to odbyło się na Górze Oliwnej, czyli dokładnie w tym miejscu, gdzie Chrystus spędzał ostatnie godziny na modlitwie przed zdradą i pojmaniem. Scenę tę opisują dwaj Ewangeliści: św. Marek i św. Łukasz. U pierwszego pojawia się zdanie: „Po rozmowie z nimi, Pan Jezus został wzięty do nieba”. Z kolei Ewangelista Łukasz podaje więcej szczegółów: „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba”.

To definitywne odejście jest równocześnie warunkiem nowej obecności, która trwać będzie do skończenia świata, zgodnie ze słowami samego Chrystusa: „oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”

— powiedział papież Jan Paweł II podczas Mszy św. w Ołomuńcu 22 maja 1995 r.

Wyniesienie do chwały ludzkiej natury

W dniu Wniebowstąpienia Chrystus powierzył uczniom misję głoszenia Dobrej Nowiny mówiąc: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem”.

Inaczej mówiąc, Kościół został posłany na drogi świata, „otrzymał posłannictwo głoszenia i krzewienia królestwa Chrystusa i Boga wśród wszystkich narodów i stanowi zalążek oraz zaczątek tego królestwa na ziemi”, o czym przypomina konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen gentium”

— zwrócił uwagę Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 r. w czasie poświęconemu Libanowi zgromadzeniu synodu biskupów.

Dzieje Apostolskie mówią, że Wniebowstąpienie jest nie tylko wywyższeniem Jezusa, ale również gwarancją wyniesienia do chwały ludzkiej natury.

CZYTAJ TEŻ:

— Kościół obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Ks. Naumowicz: Nie wystarczy tylko modlić się, trzeba być świadkiem

— Święcenia prezbiteriatu w Watykanie. Papież Leon XIV: Wy jesteście świadectwem tego, że Bóg nie przestał gromadzić swoich dzieci

— Papież Leon XIV: Pokój buduje się wspólnotowo, poprzez troskę o sprawiedliwe relacje między wszystkimi, tak uczył Jan Paweł II

maz/PAP