Balasar na przedmieściach Porto. Alexandrina da Costa ma kolejnego gościa. Ta sparaliżowana mistyczka od lat leży przykuta do łóżka.

Gdy była nastolatką, uciekała przed dwoma gwałcicielami. Wyskoczyła wówczas z balkonu na piętrze i doznała urazu kręgosłupa, który z czasem spowodował paraliż. Choć unieruchomiona, wciąż przyjmuje nowych gości. Przyjeżdżają z najdalszych zakątków Portugalii, by prosić o modlitwę, radę na życie, rozeznanie woli Bożej. Ojciec duchowy mistyczki mówi, że posiada ona dar kardiognozy, czyli wglądu w ludzkie serca.

Jej biografowie piszą, że w ostatnich kilkunastu latach życia przyjmowała w swym pokoiku rocznie 100 tysięcy gości.

Teraz na krześle przy łóżku unieruchomionej kobiety siedzi młody mężczyzna. Słucha jej opowieści, choć ani słowem nie ujawnia swego problemu. Od dawna regularnie zdradza żonę, utrzymując kochankę. Pod wpływem rozmowy z mistyczką dojrzewa jednak do decyzji, by zmienić swoje życie. W myślach postanawia, że jak tylko wyjdzie od niej z domu, to przechodząc pobliskim mostem wyrzuci do rzeki kluczyk od garsoniery kochanki. Nie zwierzając się ze swych planów, dziękuje za spotkanie i zmierza do wyjścia. Stoi już w drzwiach, gdy nagle Alexandrina mówi:

Мasz za słabą wolę. Jak będziesz stał na moście, to wyciągniesz kluczyk z kieszeni, ale go nie wyrzucisz. To będzie silniejsze od ciebie. Dlatego, proszę, wróć i połóż teraz ten kluczyk tu na stoliku obok mnie.

Alexandrina Maria da Costa zmarła w 1955 roku. W roku 2004 została beatyfikowana przez Jana Pawła II. W jej domu w Balasar istnieje dziś muzeum poświęcone błogosławionej. Opiekunka tego miejsca, Maria Elisa Feria, otwiera jedną z gablot i pokazuje mi znajdujący się w środku eksponat. Niepozorny mały kluczyk.

Grzegorz Górny