30 lat temu błogosławieni o. Strzałkowski i o. Tomaszek zginęli z rąk terrorystów. Polskich misjonarzy zabili komuniści w Peru

Dokładnie 30 lat temu polscy franciszkanie, błogosławieni o. Zbigniew Strzałkowski i o. Michał Tomaszek zginęli z rąk terrorystów z komunistycznego ugrupowania Świetlisty Szlak w Pariacoto w Peru – przypomniał w komunikacie przesłanym PAP franciszkanin o. Jan Maria Szewek.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Papież Franciszek: Jezus nie chce być lekceważony i odsuwany na bok. Objawia się jako chleb, czyli to, co niezbędne

Terroryści 9 sierpnia 1991 r. otoczyli klasztor, związali ojców i wywieźli samochodami za miasto. Tam, dwoma strzałami w tył głowy, zabili misjonarzy

— przypomniał o. Szewek.

Dodał, że zabójcy przy ciałach zakonników zostawili informację: „Tak umierają lizusy imperializmu. Niech żyje Ludowe Wojsko Partyzanckie”.

Przywódcy tej organizacji oskarżyli braci o prowadzenie działalności usypiającej świadomość rewolucyjną Indian

— wyjaśnił.

Poinformował, że wieść o męczeństwie szybko dotarła do ich ojczyzny i obiegła świat, a w sierpniu 1991 r. rząd Peru uhonorował pośmiertnie ojców Zbigniewa i Michała najwyższym odznaczeniem państwowym – Wielkim Oficerskim Orderem „El Sol del Peru”, co oznacza: Słońce Peru.

O. Szewek poinformował, że polscy misjonarze zostali pochowani w kościele w Pariacoto.

Główną działalnością misjonarzy w Pariacoto była praca ewangelizacyjna prowadzona w ponad 70 górskich andyjskich miejscowościach. Głosili Słowo Boże i udzielali sakramentów. Dużo czasu poświęcali też na pracę charytatywną

— napisał o. Szewek.

Beatyfikacja męczenników

Poinformował, że proces beatyfikacyjny polskich franciszkanów, zgodnie z prawem kanonicznym, rozpoczął się pięć lat po tych wydarzeniach – w 1996 r. Dodał, że w 2002 r. zakończył się proces na szczeblu diecezjalnym, a dokumentacja została przesłana z Peru do Watykanu, do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W 2011 r. ukończono opracowywanie tzw. positio, czyli kluczowego dokumentu procesu beatyfikacyjnego.

3 lutego 2015 r., po sesji zwyczajnej kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Ojciec Święty Franciszek wyraził zgodę na beatyfikację polskich franciszkanów: o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka

— zaznaczył.

W komunikacie napisał, że beatyfikacja franciszkanów odbyła się 5 grudnia 2015 r. w Chimbote w Peru. Mszy świętej przewodniczył przedstawiciel papieża Franciszka kard. Angelo Amato.

Nasi męczennicy mówili językiem miłości. Pochodzili z dalekich krajów i mówili innymi językami. Przybywając do Peru, nauczyli się nowego języka, ale przede wszystkim mówili językiem miłości. Ich apostolstwo i akceptacja męczeństwa były lekcjami miłości. Miłość zwycięża nienawiść i znosi zemstę. Miłość jest prawdziwym świetlistym szlakiem, który przynosi życie, a nie śmierć. Rodzi pokój, a nie wojnę. Tworzy braterstwo, a nie podziały

— mówił wówczas prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Dniem liturgicznego wspomnienia męczenników jest 7 czerwca, ponieważ tego dnia w 1986 r. obaj przyjęli święcenia: bł. Zbigniew – prezbiteratu, a bł. Michał – diakonatu.

O. Zbigniew Strzałkowski urodził się w Tarnowie 3 lipca 1958 r. W 1973 r. rozpoczął naukę w Technikum Mechanicznym w Tarnowie. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Tarnowie, a później – w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Tarnowcu. W roku 1979 wstąpił do zakonu franciszkanów. W podaniu o przyjęcie napisał:

Pragnę służyć Panu Bogu w zakonie jako kapłan, w kraju lub na misjach, gdziekolwiek mnie Bóg powoła, pragnę naśladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego.

O. Michał Tomaszek urodził się 23 września 1960 r. w Łękawicy k. Żywca. Po maturze, w roku 1980, wstąpił do zakonu. W podaniu o przyjęcie napisał m.in.: „Już od dawna jestem przekonany, że mam powołanie do kapłaństwa i zakonu, co miałem okazję gruntowniej przemyśleć w Niższym Seminarium Duchownym w Legnicy. Pragnieniem moim jest praca na misjach, by w ten sposób służyć Bogu i Niepokalanej”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Papież Franciszek: Jezus nie chce być lekceważony i odsuwany na bok. Objawia się jako chleb, czyli to, co niezbędne

mly/PAP