„Epidemie są w stanie całkowicie sparaliżować życie publiczne. Nawet najstraszniejsza nie może jednak zablokować życia duchowego”. Grzegorz Górny opisuje na łamach nowego wydania tygodnika „Sieci” kryzys i zwycięstwa wiary w czasach pandemii koronawirusa.

Życie Kościoła w czasie pandemii

Wydaje się, że w czasie pandemii życie Kościoła jakby zamarło. Na całym świecie kult publiczny został mocno ograniczony, a gdzieniegdzie nawet zawieszony. Ustały nabożeństwa, rekolekcje, pielgrzymki. Najgorętsze dyskusje w świecie chrześcijańskim koncentrują się głównie wokół problemów związanych z koronawirusem

— zauważa publicysta.

Jednak życie duchowe nie ustało, nadal tętniąc pod powierzchnią medialnych wydarzeń. Jak zawsze, mimo że toczy się w ukryciu, żłobi ludzkie losy często w sposób nieodwracalny. Aby udowodnić powyższe stwierdzenie, przytacza cztery opowieści, które rozgrywały się w czasach pandemii, mając świadomość, że podobnych historii jest znacznie więcej

— zaznacza.

Historia Carli Guzman

Jedną z nich jest historia Carli Guzman.

Kiedy syn zaczął gorączkować, zrobiła mu test na koronawirusa. Wynik był ujemny, jednak temperatura, mimo podawania środków przeciwgorączkowych, nie spadała. Matkę ogarnął niepokój […]. Pojechała więc z Pedrem do szpitala. […] całą noc nie mogła spać, sparaliżowana strachem. Stanęła jej przed oczyma modlitwa w Getsemani […]. Nad ranem wycieńczona nieprzespaną nocą postanowiła oddać wszystko Bogu. Powiedziała: „Jeśli ma tak być, to daj mi siłę, żeby to znieść”. W tamtej chwili, jak opowiadała później, spłynął na nią spokój. Diagnoza brzmiała jak wyrok: rak złośliwy, zbyt duży, by można go było operować, żadnych szans na przeżycie. Guzmanowie nie tracili jednak nadziei

— podkreśla.

Górny wskazuje, że rodzina oraz nawet obcy ludzie poinformowani za pomocą mediów społecznościowych modlili się o zdrowie dla chłopca.

W pewnym momencie na oddziale pojawił się ordynator transplantologii ze szpitala La Paz. Dowiedział się o przypadku Pedra i podjął się operacji, choć – jak sam zastrzegał – szanse były minimalne […]. Ku radości modlących zakończyła się ona sukcesem. Chłopiec powrócił do zdrowia […]. Najbardziej nieoczekiwanym skutkiem zdarzenia była liczna korespondencja trafiająca do Carli Guzman z całego świata: „Zaczęli pisać do mnie ludzie, którzy nie spowiadali się od dziesięcioleci, a którzy na skutek historii Pedrita przystąpili do spowiedzi. Albo ludzie z innych krajów, którzy powrócili do wiary”

— czytamy.

Obrona życia poczętego

Górny opowiada również o 86-letniej kobiecie, która jako dziecko trafiła do jugosłowiańskiego obozu koncentracyjnego. Teraz poświęca czas na obronę życia poczętego.

Zaangażowała się w ruch na rzecz obrony życia. Zaczęła kłaść się przed drzwiami klinik aborcyjnych, by uniemożliwić kobietom wejście do środka. Jak przyznaje, jest to dla niej taki sam akt, jak zablokowanie torów i zatrzymanie jadącego do obozu śmierci pociągu z więźniami

— pisze.

Pozostałe historie przytoczone przez autora dotyczą kobiety sukcesu, która porzuciła korporacyjne życie na rzecz wstąpienia jako zakonnica kontemplacyjna do klasztoru sióstr augustianek, oraz mężczyzny, który został porwany na ulicy i był bezskutecznie poszukiwany przez kilka miesięcy.

Po pięciu miesiącach w internecie pojawiło się nagranie przedstawiające Nabila Habashiego Khadima, klęczącego na pustyni ze związanymi dłońmi, a za nim stojących trzech zamaskowanych mężczyzn z kałasznikowami w rękach. Jeden z oprawców, podający się za członka ISIS, oskarżył pojmanego o sfinansowanie budowy kościoła. Chwilę później zastrzelił chrześcijanina strzałem w tył głowy. Rodzina zamordowanego płacze, ale nie rozpacza. Ma pewność, że jest teraz z Chrystusem w Niebie

— czytamy.

Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od wtorku 4 maja br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.

Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.