„Drugą rzeczą taką, której nie przewidziałbym w żadnym scenariuszu, to że jak już opowiedziałem co się stało, jakby na potwierdzenie tych swoich słów w liście, kardynał zapytał: czy pan zna wszystkie możliwości prawne jakie panu przysługują? Czy potrzebuje pan pomocy? Czy będzie pan sprawę zgłaszał w sądzie cywilnym? Jeżeli będzie pan podejmował jakieś kroki, to czy ma kto się tym zająć, czy też będzie pan chciał wsparcia w procesie cywilnym?” - powiedział w rozmowie z KAI, cytowany przez Idziemy.pl pan Adam, niegdyś skrzywdzony przez księdza, wspominając reakcję kard. Stanisława Dziwisza na swój list.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

-Zemsta na ks. Andrzeju Dymerze? Sebastian Karczewski, autor książki „Pedofilią w Kościół. Oblicza kłamstwa”: „Wiele na to wskazuje”

-Kard. Dziwisz odpiera zarzuty. „Nie rozumiem dlaczego wszyscy, na miłość Boską, chcą wmówić, że jest to moja wina”

Mężczyzna był molestowany seksualnie przez księdza na początku lat 90-tych w Parafii św. Klemensa w Wieliczce, jednakże dopiero po 22 latach zdecydował się przerwać milczenie.

Kierowany chęcią uniemożliwienia księdzu-pedofilowi krzywdzenia innych dzieci dorosły już mężczyzna zgłosił sprawę swojego molestowania do krakowskiej kurii.

Opisałem więc wszystko w liście do księdza kardynała Dziwisza. Byłem z tym pogodzony, ale chciałem po prostu napisać, żeby ten człowiek nie krzywdził innych. Napisałem list i wysłałem

— powiedział pan Adam.

Bardzo szybko dostałem odpowiedź z kurii. Telefon u mnie zadzwonił po dwóch tygodniach. Zaprosił mnie sekretarz kardynała do kurii na rozmowę. Poszedłem. Nie wiedziałem, jak to będzie wyglądać. Kościół, po tym co się stało, stał się dla mnie obcy. Nie szukałem z nim żadnego kontaktu

— relacjonował.

A ksiądz kardynał pierwsze co zrobił – powiedział, że napisałem dramatyczne słowa, że to są dramatyczne przeżycia, że bardzo mi współczuje, że chciałby zrobić, co w jego mocy, żeby mi pomóc

— dodał.

Reakcja hierarchy zdziwiła go, ponieważ nie sądził, że sprawa zostanie potraktowana w sposób należyty i podejrzewał, że wszystko zostanie „zamiecione pod dywan”.

Tak jak się teraz przekazuje wszystkim, że zamiatano pod dywan. A tu nagle słowa pokrzepienia. I widziałem w tym człowieku autentyczną troskę. I takie zaniepokojenie, że do tego doszło

— wspominał.

Drugą rzeczą taką, której nie przewidziałbym w żadnym scenariuszu, to że jak już opowiedziałem co się stało, jakby na potwierdzenie tych swoich słów w liście, kardynał zapytał: czy pan zna wszystkie możliwości prawne jakie panu przysługują? Czy potrzebuje pan pomocy? Czy będzie pan sprawę zgłaszał w sądzie cywilnym? Jeżeli będzie pan podejmował jakieś kroki, to czy ma kto się tym zająć, czy też będzie pan chciał wsparcia w procesie cywilnym?

— przytaczał słowa kardynała.

Proces

Pan Adam został poinformowany, że Kościół podejmie kroki prawne. Wkrótce potem zeznawał przed kościelną komisją.

Zapytał mnie, czy będę mógł złożyć zeznanie przed prawnikami kościelnymi, aby rozpocząć cały proces. Dał mi czas do namysłu, abym sobie przemyślał, żebym nie dawał odpowiedzi od razu i zaprosił mnie na kolejne spotkanie. W pierwszym momencie naprawdę otrzymałem garść konkretnych informacji, konkretnych propozycji, które mogłem sobie przemyśleć, poukładać w głowie i zadecydować sam. Nikt mnie do niczego nie nakłaniał, nikt mi niczego nie sugerował. Tylko to były moje, osobiste, dojrzałe decyzje

— mówił mężczyzna.

Zostałem dwukrotnie zaproszony na przesłuchania do kurii. Był zespół księży prawników, który mi przedstawiono, którzy z należytą pieczołowitością wypytywali mnie o wszystkie szczegóły. Były to przesłuchania – bardziej wysłuchania mnie, niż przesłuchania – zrobione z najwyższą starannością i z dbałością o to, aby rzeczy, o których opowiadam, sprawiały mi jak najmniej bólu. By wspomnienia, o których opowiadam, nie raniły mnie na nowo

— dodał.

Wspominał również rozmowę z abp Stanisławem Gądeckim.

Rozmowa była też o tym, jak to się zaczęło, żeby wiedzieć, kiedy reagować i na co zwracać uwagę; żeby przełożeni na każdym szczeblu, począwszy od księdza, który przychodzi do parafii, a skończywszy na wysokim hierarsze kościelnym, wiedzieli, co się dzieje, żeby zrozumieć mechanizm tego co się dzieje. Szczerze rozmawialiśmy na ten temat. Sam ten fakt dowodzi, że jest to sprawa bardzo ważna dla Kościoła i dla hierarchów

— ocenił.

aw/Idziemy.pl