Urodziny Schumana w kościele Św. Krzyża

Publikujemy list nadesłany przez Instytut Myśli Schumana:

Robert Schuman urodził się w 29 czerwca 1886 r. w Święto Piotra i Pawła. Z tej okazji zbieramy się wszyscy na Mszy Świętej o godz. 18.00 w kościele Św. Krzyża w Warszawie, ul. Krakowskie Przedmieście 3.

Przybądźmy licznie jak zawsze kiedy obchodzimy czyjekolwiek urodziny. Wiadomo, że i tak w Święto Piotra i Pawła chodzicie na Mszę, więc jest to dobra okazja aby przybyć na urodziny Schumana do kościoła Św. Krzyża.

Jakie oznaki, fakty, symbole, zdarzenia i związki mogą wskazywać na zawierzenie Maryi przez Roberta Schumana? Wydaje się, że występuje szereg wskazówek, które mogą być pomocne przy objaśnianiu oddania się Roberta Schumana Maryi.

Są to następujące wskazówki:

— W wieku 17 lat odmówił przed obrazem Matki Bożej akt całkowitego zawierzenia się;

— Codziennie modli się różańcem;

— Związany jest ze Świętym Ludwikiem de Montfort;

— Ofiarowuje się Matce Bożej w 1903, czyli w roku śmierci Papieża Leona XIII, nazywanego Papieżem różańca;

— Związany jest z Papieżem Leonem XIII, który beatyfikował Św. Ludwika de Montfort w 1888 r.;

— Związki z Papieżem Lonem XIII dotyczą korzystania z dzieł i myśli tego Papieża przy formułowaniu idei Europy przez Schumana, czerpiąc z nauki społecznej Leona XIII przedstawionej w encyklice „Rerum Novarum” a także sięganie po rozważania duchowe Papieża Leona XIII odniesione do Opatrzności Bożej i Maryi;

— Związek daty kanonizacji Świętego Ludwika de Montfort przez Piusa XII w 1947 r. z powołaniem Schumana w tym samym roku na Premiera Francji;

— Motyw Maryjny we Fladze Europy;

— Kanonizacja Świętego Ludwika de Montfort przez Piusa XII w 1947 r. jest połączona z kanonizacją Świętej Katarzyny Labouré, której motyw z medalika został umieszczony we Fladze Europy;

— Związek daty urodzin Roberta Schumana 29 czerwca 1886 ze Świętem Świętych Piotra i Pawła

Grupy Schumana jako naśladowcy Roberta Schumana idąc za jego przykładem zawierzyły nasz Ruch Maryi Matce Bożej Pokoju 13 grudnia 2015 roku w Fatimie, co wyraziliśmy w duchu Świętego Ludwika de Montfort jako Cały Twój Maryjo. Duchowość i styl działania Schumana można postrzegać przez następujący pryzmat:

„Ten kto się dobrowolnie poświęcił i ofiarował dobrowolnie Jezusowi Chrystusowi przez Maryję nie rozporządza już wartością żadnego ze swych dobrych uczynków - wszystko co cierpi, mówi, czyni, myśli dobrego należy do Maryi”. „Ona tym rozporządza wedle woli Swego Syna i na Jego większą chwałę. Jest Ona tak miłosierną, że nie odrzuca nikogo, kto ją o pośrednictwo prosi, choćby był największym grzesznikiem, gdyż jak mówią święci nie słyszano nigdy jak świat światem by ktokolwiek, kto by się do najświętszej Dziewicy z ufnością i wytrwałością udał od niej został odrzucony”.

Wydaje się, że Schuman jest charakterem wielkiego męża o których pisze Św. Ludwik de Montfort:

„Takimi oto będą owi wielcy mężowie, którzy powstaną, których Maryja ukształtuje i wyposaży na rozkaz Najwyższego, by Królestwo Jego rozprzestrzeniali na wszystkie krainy. Kiedy i jak to się stanie Bogu jedynemu wiadomo, co do nas – milczmy, módlmy się, prośmy, działajmy”.

Jako chrześcijanie wiemy, że nie ma przypadków a Bóg i Jego Opatrzność opiekuje się na wszystkich drogach naszego życia, w tym także na tych najtrudniejszych. Tych bardzo trudnych dróg w życiu Roberta Schumana było wiele. Jednak jego całkowite oddanie się Bogu i Maryi czyni jego życie bardzo owocnym. Jego życie „na kolanach” wobec Opatrzności Bożej jest inspirowane przez treści pisane przez Leona XIII tego Papieża Różańca, a więc niejako inspirowane przez Maryję, co Robert Schuman wyznaje w następujący sposób:

„Wszyscy jesteśmy – z pewnością niedoskonałymi – narzędziami Opatrzności, która posługuje się nami, by dokonać wielkich rzeczy, dla których nasze własne siły byłyby niewystarczające. Świadomość tego zobowiązuje nas do wielkiej skromności, lecz z drugiej strony ofiarowuje nam ona spokój wewnętrzny, który nie byłby usprawiedliwiony, gdybyśmy postrzegali nasze osobiste doświadczenia jedynie z czysto ziemskiego punktu widzenia”. Jest w tym pokłonie wobec Opatrzności Bożej niejako wyraz pokory jakby podobny do tej wyrażanej przez Maryję w słowach „oto Ja służebnica Pańska nich mi się stanie według słowa twego”.

Życie Roberta Schumana jest pełne śladów Maryi. Narodziny Roberta Schumana 29 czerwca 1886 r. w święto Piotra i Pawła można symbolicznie odczytywać jako namaszczenie apostolskie otrzymane wprost od najważniejszego Apostoła Świętego Piotra oraz Apostoła Narodów Świętego Pawła. To namaszczenie można traktować w podwójnym sensie. Po pierwsze jako namaszczenie do apostołowania uzyskane od Maryi Matki Kościoła przez Kościół i głowę kościoła Św. Piotra. Robert Schuman był oddany kościołowi i Papieżom, dlatego wydaje się, że data Jego narodzin wskazuje na skierowaną do niego misję. Po drugie data narodzin Roberta Schumana jest jakby symbolem namaszczenia Go przez Świętego Pawła, czyli namaszczeniem otrzymanym od Wielkiego Apostoła Narodów dla przyszłego Apostoła Narodów Europy i Wspólnoty Narodów Europy Sługi Bożego Roberta Schumana. Tutaj wydaje się, że musiało się to dokonywać niejako przez Maryję, gdyż zapewne to Ona jako Oblubienica Ducha Świętego była nauczycielką Świętego Pawła na jego drodze doświadczeń modlitwy w Duchu Świętym i służby darami uzyskanymi od Ducha Świętego.

Robert Schuman już jakby od początku staje się „uczniem Chrystusa” i jako uczeń naśladując Chrystusa mówi o sobie powtarzając za Chrystusem „nie przyszedłem po to aby mi służono, ale aby służyć”. W dalszej kolejności Robert Schuman traktuje swoją misję polityka jako Apostolstwo. Kościół w modlitwie o wstawiennictwo Sługi Bożego Roberta Schumana, którą otrzymaliśmy z Watykanu od Postulatora procesu beatyfikacyjnego Roberta Schumana ojca Prof. Bernardo Ardura, określa Schumana jako „ucznia Chrystusa w polityce”, czyli sługę dbającego o dobro wspólne wszystkich ludzi – dzieci Bożych.

Złożoność problemów i bezradność, wobec tego, co działo się w świecie i otoczeniu Roberta Schumana skłaniało go w 1911 r. do oddania się jedynie modlitwie w klasztornym zaciszu, co mogło być pewną ucieczką od cierpienia jakiego doświadczał. Wówczas Jego najlepszy przyjaciel Henri Eschbach przekonał go, że pilną koniecznością jego czasów jest apostolstwo świeckich i że jako świecki uczyni więcej dobra niż jako duchowny. W 1947 r. Papież Pius XII kanonizuje Świętego Ludwika de Montfort a w tym samym roku Robert Schuman zostaje Premierem Francji. Codzienny różaniec i msza święta oraz wiele innych praktyk wydają się być realizacją „reguły dla niewolników Maryi” określonych w „Traktacie Świętego Ludwika de Montfort”

12 gwiazd widnieje na Cudownym Medaliku objawionym Świętej Katarzynie Labouré i taka sama ich liczba pojawiła się w wizji św. Jana, zapisanej w Księdze Objawienia: „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” Księga Objawienia (12,1).

Schuman i Adenauer zaproponowali w 1956 roku, aby 12 gwiazd na niebieskim tle umieścić na odtwarzanym po wojnie europejskim witrażu w katedrze w Strasbourgu, przedstawiającym siedzącą Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach. Gwiazdy znajdują się tam nad głową Maryi. W tej samej katedrze, 8 grudnia 1955 r., obaj politycy pojawili się też przed głosowaniem w komitecie do spraw flagi Rady Europy - modlili się wówczas przed figurą Niepokalanej w koronie z 12 gwiazd.

Heitz, autor projektu flagi Europy inspirowany był Cudownym Medalikiem objawionym Katarzynie Labouré w 1830 roku (na jednej ze stron medalika widnieje 12 gwiazd). Początkowo nie traktował zbyt poważnie myśli, aby gwiazdy z medalika przenieść na flagę europejską, ale potem nabrał przekonania, że tak właśnie powinien zrobić. W podjęciu takiej decyzji pomogły mu medytacje, których przedmiotem był medalik, i gorące modlitwy do Niepokalanej. Heitz przypuszczał też, że to wstawiennictwu Maryi zawdzięcza, że właśnie jego projekt został wybrany spośród setek innych propozycji.

Zatwierdzenie projektu Heitza doszło 8 grudnia 1955 r., w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Święto to było obchodzone od stuleci, ale dogmat o niepokalanym poczęciu Maryi został ogłoszony oficjalnie dopiero w połowie XIX wieku. Do jego ustanowienia walnie przyczyniło się objawienie przed Katarzyną Labouré w 1830 roku, kiedy to Maryja określiła się jako „bez zmazy poczęta”. Czy wszystko to miałby być jedynie niezwykłym zbiegiem okoliczności?

Kiedy Schuman miał 33 lata tzn. w 1919 r. podejmuje służbę publiczną jako poseł w Parlamencie Francji. Jest to swego rodzaju symboliczne wyjście ze swego rodzaju „Nazaretu - Lotaryngii”, aby podjąć misję publiczną. W tymże „Nazarecie” Schuman trochę podobnie jak Jezus, po śmierci swojego ojca, przez wiele lat żyje tylko z Matką.

Najważniejsze miejsce w życiu Schumana zajmowała jednak nie polityka, ale Bóg. Wiara katolicka odegrała główną rolę w jego życiu oraz miała wpływ na sposób myślenia o europejskim zjednoczeniu. W wieku 25 lat, a było to w 1911 r., kiedy zmarła mu matka, zaczął rozważać wybór życia zakonnego. Pojawiła się jednak w życiu Schumana osoba, które przekonała go do świeckiego apostolstwa. Jego najlepszy przyjaciel Henri Eschbach, powiedział mu wtedy: […] W naszym społeczeństwie pilną koniecznością staje się apostolat świeckich. Nie potrafię wyobrazić sobie lepszego apostoła od ciebie […] powinieneś pozostać w stanie świeckim, ponieważ wtedy odniesiesz większy sukces w czynieniu dobra, które powinno być twoją jedyną troską. Słowa te mocno poruszyły Schumana, który postanowił kontynuować karierę prawnika. Zrozumiał, że pilną koniecznością jego czasów jest apostolstwo świeckich i że jako świecki uczyni więcej dobra niż jako duchowny. Cały swój czas i wszystkie siły poświęcił na udział w apostolstwie Kościoła jako wierny świecki, angażując się zawodowo - najpierw jako prawnik, a potem jako polityk.

W konkluzji końcowej można stwierdzić, że fakty, postawy i wydarzenia w historii życia Schumana mocno uzasadniają tezę, że zawierzył się On całkowicie Maryi i był Jej „niewolnikiem” tak jak Jan Paweł II tzn. Totus Tuus – Cały Twój Maryjo.