Święcenie pokarmów - tradycja Wielkiej Soboty. Wieczorem odbędzie się liturgia Wigilii Paschalnej. ZDJĘCIA

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.

Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który „budzi” ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.

Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.

W centrum Białegostoku, pokarmy wielkanocne mieszkańców, poświęcił w sobotę metropolita białostocki, arcybiskup Tadeusz Wojda. Mieszkańcy wielkanocne koszyczki przynieśli też na stadion miejski - to inicjatywa klubu i kibiców piłkarskich miejscowej Jagiellonii.

Miejskie święcenie pokarmów w Wielką Sobotę, to inicjatywa Stowarzyszenia Pomocy Rodzinie Droga, wsparta przez władze Białegostoku.

Ponad trzysta osób wzięło udział w miejskim święceniu pokarmów w centrum miasta przy ratuszu - siedzibie Muzeum Podlaskiego. W koszyczkach ustawionych na specjalnie przygotowanych do tego stołach mieszkańcy mieli tradycyjnie: jajka, chleb, sól i kiełbasę.

W rozmowie z PAP metropolita białostocki, arcybiskup Tadeusz Wojda powiedział, że świecenie pokarmów jest polską, piękną tradycją, którą warto kultywować.

Warto się dzielić, tym co w koszyku, bo każde dzielenie się ma swoją wartość

—powiedział abp Wojda.

Arcybiskup zwracając się do mieszkańców, przypominał co oznacza słowo Caritas, podkreślając rolę organizacji w niesieniu pomocy potrzebującym.

Miłość to Caritas (…) miłość to nie jest coś biernego, to jest coś aktywnego, w miłości nigdy się nie zamykamy, ale otwieramy się na innych

—powiedział arcybiskup.

W Białymstoku od dziesięciu lat odbywa się również święcenie pokarmów na stadionie miejskim. To inicjatywa klubu i kibiców piłkarskich miejscowej Jagiellonii. Z roku na rok cieszy się coraz większym zainteresowaniem nie tylko fanów piłki nożnej. Według organizatorów wydarzenia, na miejski stadion pokarmy przyszło poświęcić w sobotę ok. tysiąca osób.

Święcenie odbyło się na trybunie Ultra, w czasie meczów zajmowanej przez najbardziej zagorzałych kibiców obecnego lidera piłkarskiej ekstraklasy.

Pokażmy w mieście lidera, że radośnie razem świętujemy

—powiedział, zwracając się do zgromadzonych kapelan Jagiellonii, ks. dr Andrzej Dębski, który zanim poświęcił pokarmy kibiców, podkreślił atmosferę modlitwy i skupienia także w miejscu, jakim jest stadion.

Wielki Piątek i Wielka Sobota to jedyny czas w ciągu roku, kiedy Kościół nie sprawuje Mszy św.

Wielkanoc zaczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją liturgia światła. Na zewnątrz kościoła kapłan święci ogień, od którego następnie zapala się Paschał - wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Na paschale kapłan żłobi znak krzyża, wypowiadając słowa:

Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Umieszcza się tam również pięć ozdobnych czerwonych gwoździ, symbolizujących rany Chrystusa oraz aktualną datę. Następnie Paschał ten wnosi się do okrytej mrokiem świątyni, a wierni zapalają od niego swoje świece, przekazując sobie wzajemnie światło. Niezwykle wymowny jest widok rozszerzającej się jasności, która w końcu wypełnia cały kościół.

Zwieńczeniem obrzędu światła jest uroczysta pieśń (Pochwała Paschału) - Exultet, która zaczyna się od słów:

Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!.

Dalsza część liturgii paschalnej to czytania przeplatane psalmami. Przypominają one całą historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii o Zmartwychwstaniu Jezusa. Tej nocy powraca po blisko pięćdziesięciu dniach uroczysty śpiew „Alleluja”. Celebrans dokonuje poświęcenia wody, która przez cały rok będzie służyła przede wszystkim do chrztu. Czasami, na wzór pierwotnych wspólnot chrześcijańskich, w noc paschalną chrzci się katechumenów, udzielając im zarazem bierzmowania i pierwszej Komunii św. Wszyscy wierni odnawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne wyrzekając się grzechu, szatana i wszystkiego, co prowadzi do zła oraz wyznając wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Wigilia Paschalna kończy się Eucharystią i procesją rezurekcyjną, by oznajmić, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć. Zgodnie z dawną tradycją w wielu miejscach w Polsce procesja rezurekcyjna nie odbywa się w Noc Zmartwychwstania, ale o świcie w niedzielny poranek.Noc Paschalna oraz Niedziela Wielkanocna to największe święto chrześcijańskie, pierwszy dzień tygodnia, uroczyście obchodzony w każdą niedzielę przez cały rok. Apostołowie świętowali tylko Wielkanoc i każdą niedzielę, która jest właśnie pamiątką Nocy Paschalnej. Dopiero z upływem wieków zaczęły pojawiać się inne święta i okresy przygotowania aż ukształtował się obecny rok liturgiczny, który jednak przechodzi różne zmiany.

Ponieważ cud Zmartwychwstania jakby nie mieści się w jednym dniu, dlatego też Kościół obchodzi Oktawę Wielkiej Nocy - przez osiem dni bez przerwy wciąż powtarza się tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał. Ostatnim dniem oktawy jest Biała Niedziela, nazywana obecnie także Niedzielą Miłosierdzia Bożego. W ten dzień w Rzymie ochrzczeni podczas Wigilii Paschalnej neofici, odziani w białe szaty podarowane im przez gminę chrześcijańską, szli w procesji do kościoła św. Pankracego, by tam uczestniczyć w Mszy św. Jan Paweł II ustanowił ten dzień świętem Miłosierdzia Bożego, którego wielką orędowniczką była św. Faustyna Kowalska.

ems/KAI