Papież Franciszek podczas spotkania z wiernymi w niedzielę w Watykanie mówił o beatyfikacji polskiego księdza Władysława Bukowińskiego z Kazachstanu, która odbyła się tego dnia w Karagandzie. Podkreślił, że był on prześladowany za wiarę.

Zwracając się do wiernych zebranych na modlitwie Anioł Pański papież powiedział:

Dziś w Karagandzie w Kazachstanie został ogłoszony błogosławionym Władysław Bukowiński, kapłan i proboszcz, prześladowany za swoją wiarę. Ileż wycierpiał ten człowiek

— dodał Franciszek.

W życiu zawsze okazywał on wielką miłość do najsłabszych i potrzebujących, a jego świadectwo ukazuje się jako kondensacja uczynków miłosierdzia

— podkreślił papież.

Beatyfikacja, pierwsza w historii Kazachstanu, odbyła się w katedrze w Karagandzie.

Polski ksiądz, nazywany Apostołem Kazachstanu został ogłoszony błogosławionym podczas mszy odprawionej przez prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynała Angelo Amato. Uczestniczyła w niej delegacja polskiego episkopatu.

Zgodę na beatyfikację wyraził w grudniu zeszłego roku papież Franciszek, który zaaprobował dekret uznający cud za jego wstawiennictwem. Cud dotyczy uzdrowienia polskiego księdza z seminarium w Karagandzie w 2008 roku. Kapłan ten był na niedzielnej mszy.

Ksiądz Bukowiński urodził się w 1904 roku w Berdyczowie. Studiował prawo, a potem teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1931 roku z rąk metropolity krakowskiego arcybiskupa Adama Sapiehy.

Jako kapłan archidiecezji krakowskiej rozpoczął posługę w Rabce. Przed II wojną światową wyjechał do Łucka na Wołyniu, gdzie był proboszczem katedry. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na osiem lat łagru.

Gdy w 1941 roku NKWD przystąpiło do likwidacji więzienia w Łucku, razem z innymi więźniami miał zostać rozstrzelany. W czasie zbiorowej egzekucji uniknął śmierci; kula go nie dosięgła, leżał obok ciał ofiar.

Gdy odzyskał wolność, powrócił do łuckiej katedry jako jej proboszcz. W latach niemieckiej okupacji opiekował się rodzinami więźniów, ratował żydowskie dzieci, organizował pomoc żywnościową dla umierających z głodu sowieckich jeńców.

Ponownie został aresztowany przez NKWD w styczniu 1945 roku wraz z biskupem łuckim Adolfem Piotrem Szelążkiem i innymi kapłanami. W radzieckich więzieniach i obozach pracy w Kijowie, Czelabińsku i Dżezkazganie przebywał do 1954 roku.

Ksiądz Bukowiński odwiedzał chorych w więziennym szpitalu, udzielał sakramentów i wygłaszał rekolekcje. Potajemnie wykładał w łagrze historię Polski.

W 1954 roku zesłano go na 3 lata do pracy w Kazachstanie. Kontynuował tam tajną posługę duszpasterską wśród zesłańców. Nie skorzystał z możliwości powrotu do Polski i przyjął obywatelstwo ZSRR, by móc dalej prowadzić swą misję i pomagać potrzebującym.

W Kazachstanie pozostał do końca życia. Pracę duszpasterza prowadził też w odległych miejscach Azji Środkowej. Pod koniec życia kilka razy przyjechał do Polski, gdzie spotkał się z kardynałem Karolem Wojtyłą. Lata pobytu w więzieniach i obozach ksiądz Bukowiński opisał we wspomnieniach.

Zmarł w Karagandzie w 1974 roku.

Proces beatyfikacyjny kapłana z Kazachstanu rozpoczął się w Krakowie w 2006 roku.

W 2011 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W kazaniu podczas niedzielnej mszy kardynał Angelo Amato przytoczył słowa Jana Pawła II, który nazwał księdza Bukowińskiego „heroicznym świadkiem wiary”.

Papieski legat dodał, że kapłan jest „chwałą i chlubą Kościoła w Kazachstanie”. Mówił też o jego „bohaterskiej ofiarności w służbie bliźniego”, który pozostawił trwałe dziedzictwo dobra.

Mly/PAP