Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.

Oczywiście jeśli patrzeć na daty, to coś się nie zgadza, brakuje 20 lat, ale wiemy, że cesarz Prus zabronił, by do Polski chodzić, stąd nie ma dokumentów potwierdzających nasze pielgrzymowanie, ale my nie wierzymy, że wtedy indywidualnie gliwiczanie nie przychodzili

— powiedział ks. Bernard Plucik, kierownik pielgrzymki podkreślając, że udokumentowana jest to 370 kompania, ale najprawdopodobniej jest to już 390. pielgrzymka.

W pielgrzymce gliwickiej przyszło prawie 1,3 tys. pątników.

Pielgrzymka jest czymś wspaniałym, idę trzydziesty siódmy raz i są to moje najpiękniejsze chwile w życiu

— powiedziała pani Jolanta. Pani Ewa, która wybrała się pierwszy raz podkreśliła, że chociaż ma „asfaltówkę” i nogi bardzo bolą, to warto było pójść. Z kolei dla pani Anny niezwykłym przeżyciem było spotkanie z gospodarzami, którzy „przyjmowali pielgrzymów z otwartym sercem, czym chata bogata, dawali niemal wszystko i wspólnie się modlili”.

Pielgrzymka to rekolekcje w drodze, to czas nauki wielkiej pokory, przede wszystkim wobec samego siebie, wcale nie jesteśmy takimi chojrakami, kiedy nogi nas bolą, jesteśmy zmęczeni a tu ktoś prosi o pomoc

— zauważył pan Wiesław.

Matka Boża Częstochowska, to taka Mama. Trzeba łapać chwile spotkania z Nią tutaj, bo to są cudowne przeżycia, bardzo Ją kochamy i dlatego na Jej święto przychodzimy

— powiedziała Ania.

Obok pielgrzymek diecezjalnych do Sanktuarium docierają także mniejsze grupy parafialne m.in. z Wręczycy Wielkiej, Żarek, Kłobucka i Wyr.

gah/KAI

Strona 2 z 2