Franciszek o roli Kościoła: "To służenie Jezusowi w każdej osobie zmarginalizowanej, opuszczonej, bez wiary, rozczarowanej Kościołem"

Droga Kościoła to wychodzenie, by poszukiwać tych, którzy są daleko, na peryferiach, służenie Jezusowi w każdej osobie zmarginalizowanej, opuszczonej, bez wiary, rozczarowanej Kościołem, zniewolonej swoim egoizmem

— powiedział papież Franciszek przyjmując członków ruchu Komunia i Wyzwolenie (Comunione e Liberazione). Papieska audiencja, która zgromadziła na placu św. Piotra tysiące członków ruchu związana była z 60. rocznicą jego powstania oraz 10. rocznicą śmierci założyciela, ks. Luigiego Giussaniego.

Franciszek zaznaczył, że dzieło ks. Luigiego Giussaniego poprzez lekturę książek i artykułów w znacznym stopniu wpłynęło na jego życie. Podkreślił też głęboki humanizm jego myśli, docierającej do głębi ludzkiego serca oraz znaczenie jakie miało dla niego spotkanie konkretnej osoby, Jezusa Chrystusa.

W ten sposób wychowywał on do wolności, prowadząc na spotykanie z Chrystusem, ponieważ Chrystus daje nam prawdziwą wolność

— stwierdził papież.

Cytując przykład św. Mateusza, ukazanego na obrazie Caravaggio znajdującym się w kościele francuskim św. Ludwika w Rzymie wskazał, na znaczenie spotkania, od którego wszystko się zaczyna, spotkania z Chrystusem, który nas poprzedza, idzie przed nami. Dodał, że nie można zrozumieć tej dynamiki budzącej zdumienie i posłuszeństwo bez miłosierdzia.

Tylko ten, kto został dotknięty czułością miłosierdzia, tak naprawdę zna Pana

— stwierdził Ojciec Święty.

Franciszek wskazał, że to spotkanie z Bożym miłosierdziem w osobie Jezusa Chrystusa ma podstawowe znaczenie dla moralności chrześcijańskiej, która nie jest jakimś tytanicznym samotnym wysiłkiem, dziełem woli. Przeciwnie jest ona odpowiedzią w obliczu miłosierdzia nieoczekiwanego, zaskakującego a niekiedy wręcz niesprawiedliwego według ludzkich kryteriów, miłosierdzia Boga, który nas zna, zna nasze upadki, a mimo to nas miłuje i pokłada w nas nadzieję.

Moralność chrześcijańska nie polega na tym, by nigdy nie upadać, ale by zawsze powstawać, dzięki Jego ręce, która nas podejmuje

— powiedział papież.

Ojciec Święty zaznaczył, że drogą Kościoła jest pozwolenie, aby ukazało się wielkie Boże miłosierdzie. Powtórzył słowa skierowane 15 lutego do nowych kardynałów:

Drogą Kościoła jest niepotępianie kogokolwiek na wieki; obdarzanie miłosierdziem Boga wszystkich ludzi, którzy szczerym sercem o to proszą; drogą Kościoła jest właśnie wyjście z własnego ogrodzenia, aby pójść i szukać dalekich na „peryferiach” egzystencji; to zastosowanie w pełni logiki Boga.

Także Kościół powinien odczuwać radosny impuls, by stawać się kwiatem migdałowca, jak Jezus dla całej ludzkości

— dodał papież.

Franciszek podkreślił aktualność charyzmatu ruchu Komunia i Wyzwolenie, przypominając zarazem, że jedynym centrum jest Jezus Chrystus. W tym kontekście przestrzegł przed stawianiem w centrum swej metody duchowej.

Cała duchowość, wszystkie charyzmaty w Kościele muszą być „zdecentralizowane”: w centrum jest tylko Pan!

— powiedział papież. Przypomniał, że św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian mówiąc o charyzmatach łączy je z miłością, pochodzącą od Boga, i pozwalającą nam Go naśladować.

Franciszek przestrzegł także przed petryfikowaniem charyzmatów, spisaniem ich na pięknym pergaminie i umieszczeniem w ramie. Wskazał, że wierność charyzmatowi oznacza podtrzymywanie ognia, ale nie adorowanie popiołów.

Podtrzymujcie płomień pamięci tego pierwszego spotkania i bądźcie wolni!

— zaapelował papież. Zachęcił członków ruchu Komunia i Wyzwolenie, by byli skoncentrowani na Chrystusie i Ewangelii, stając się ramionami, rękoma, nogami, umysłem i sercem Kościoła „wychodzącego”. Bowiem „droga Kościoła to wychodzenie, by poszukiwać tych, którzy są daleko, na peryferiach, służenie Jezusowi w każdej osobie zmarginalizowanej, opuszczonej, bez wiary, rozczarowanej Kościołem, zniewolonej swoim egoizmem” - stwierdził Ojciec Święty.

Franciszek zaznaczył, że to „wyjście” oznacza także odrzucenie autoreferencyjności, zamknięcia się we własnym świecie i umiejętność słuchania tych, którzy nie są tacy jak my, ucząc się od wszystkich, ze szczerą pokorą. Kiedy bowiem jesteśmy niewolnikami autoreferencyjności dochodzimy w końcu do kultywowania duchowości „etykietek” - jestem z tego czy innego ruchu, popadając w tysiące pułapek aktywizmu, jak działacze organizacji pozarządowych.

Przypominając nauczanie ks. Giussaniego papież zachęcił do otwartości na znaki czasów a także powrotu do najistotniejszych elementów chrześcijaństwa.

Ks. Luigi Giussani urodził się w 1922 roku w Desio, w okolicach Mediolanu. Wcześnie wstąpił do seminarium diecezjalnego w Mediolanie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1945 i podjął pracę wykładowcy w seminarium w Venegono. Specjalizował się w teologii wschodniej i teologii protestanckiej w Ameryce. Na początku lat 50. poprosił przełożonych o zgodę na pracę poza seminarium i przeniósł się do nauczania w szkole średniej im. Giovanniego Berchet w Mediolanie (1955-1964).

Zwracał uwagę na problem wychowania. Został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu w Mediolanie (kierował Katedrą Wstępu do Teologii) i zaangażował się w działalność studenckiego skrzydła Akcji Katolickiej - Gioventu Studentesca. Przyczynił się do rozwoju tej organizacji. Na polecenie arcybiskupa Mediolanu Giovanniego Colombo kontynuował studia teologiczne i przerwał na kilka lat kontakt ze środowiskiem młodzieżowym. W 1969 powrócił do działaczy dawnego Gioventu Studentesca, które w międzyczasie opuściło Akcję Katolicką pod wpływem serii protestów studenckich w Europie w maju 1968. Ks. Giussani stanął na czele nowej organizacji - Comunione e Liberazione. Był przewodniczącym Rady Generalnej CL i doprowadził m.in. do uznania organizacji przez watykańską Papieską Radę ds. Świeckich. Zyskał wpływy nie tylko w Kościele, ale także w świecie politycznym i gospodarczym. W lutym 1987 ks. Giussani zabrał głos na konwencji Włoskiej Partii Chrześcijańskich Demokratów w Assago.

W 1983 Jan Paweł II obdarzył go godnością papieskiego prałata honorowego; a w 1995 został laureatem Międzynarodowej Nagrody Kultury Katolickiej. Pełnił funkcję konsultanta Kongregacji ds. Duchowieństwa oraz Papieskiej Rady ds. Świeckich.

Ruch obecny jest w 70 krajach na całym świecie. Najwięcej wspólnot „Communione e Liberazione” jest we Włoszech i Hiszpanii. Ruch ten skupia ok. 60 tys. dorosłych członków. Od 1983 r. działa także w Polsce i zrzesza ok. tysiąca osób, głównie w ośrodkach akademickich, m.in. w Łodzi, Wrocławiu, Krakowie, Katowicach, Warszawie i Opolu.

Włoscy członkowie CL i wychowankowie ks. Giussaniego piastują dziś ważne stanowiska w życiu społecznym, kościelnym i politycznym. Jest wśród nich m.in. metropolita Mediolanu kard. Scola oraz wieloletni członek włoskiego parlamentu Rocco Buttiglione.

Od ponad 20 lat CL organizuje też doroczne „Mityngi przyjaźni między narodami” w Rimini, wierne nauczaniu ks. Giussaniego, że „wiarę należy rozumieć jako życie”.

AM/KAI

---

Dobra lektura wzmacnia wiarę!

Polecamy wSklepiku.pl: „Bez Boga, Kościoła i zasad?”.