Gadowski dla Stefczyk.info: „Jezus od Salwatorianów - to najpiękniejsze wyobrażenie Pana Jezusa, jakie znam”

Lata mijały, a On spoglądał na mnie i jakoś tak wyczekująco, a zarazem cierpko, spuszczał oczy. Minęło tyle lat i dopiero teraz, kiedy całe nasze Bulwary Słowackiego opanowali barbarzyńcy, kiedy zniszczono piękny bukowy las, kiedy rozryli całą Antałówkę, kiedy mało uważny burmistrz Zakopanego dopuścił do krańcowego zrujnowania górskiej przestrzeni mojego miasteczka, On znacząco spojrzał na mnie, tak że aż mnie porwało na kolana - pisze w felietonie dla Stefczyk.info Witold Gadowski.

Było to w Wielką Sobotę. Jak zwykle, cicho wsunąłem się do niewielkiego przedsionka mojego ukochanego kościółka ojców Salwatorianów na Bulwarach Słowackiego, stanąłem sobie tuż u jego umęczonych nóg. No i wtedy spojrzał. Spokojnie, radośnie tak jakoś, jakby chciał mi powiedzieć – im bardziej cię wszystko przygina do ziemi, tym mocniej potem odrośniesz, wystrzelisz…

Góralski, drewniany Pan Jezus z Bulwarów jest najbardziej intrygujący, piękny, największy jakiego widziałem. Ten niezwykły Jezus jest jedną wielką, nieprzenikniona tajemnicą. (…) Jezus z drewnianego kościołka ojców Salwatorian na Bulwarach Słowackiego jest cudowny, nie przez swoje nadnaturalne piękno, jest piękny przez to, że jest krzepkim facetem, brutalnie pozbawionym życia w momencie, gdy ono stało przed nim otworem, gdy był w stanie zrobić wszystko.

(…) Ten Jezus, to nie grzeczny święty, nie wiotki chłopiec. To krzepki mężczyzna, zdolny walczyć. Jezus z kościoła Salwatorian, to najpiękniejsze wyobrażenie Pana Jezusa, jakie znam. A znam je od dzieciństwa i zdążyłem się mu już napatrzeć, a jednak ciągle mamy sobie nieskończenie wiele do powiedzenia. Im jestem starszy, tym więcej On mi uzmysławia.

Teraz, w Wielką Sobotę, posłuchałem Go dłużej i ciszej niż zwykle.

O wspaniałym przeżyciu Wielkiej Soboty Witold Gadowski pisze w felietonie dla Stefczyk.info. Całość przeczytaj TUTAJ