Rocznica wybuchu II wojny światowej. Premier: Gdyby nie agresja Niemiec, nasz poziom życia byłby teraz taki jak na Zachodzie

Gdyby nie II Wojna Światowa nasz poziom życia byłby taki jak na zachodzie. Dzisiaj kilkadziesiąt lat po wojnie odbudowaliśmy już Polskę, ale chcemy dalej budować spokojną i dumną ojczyznę - powiedział 1 września podczas transmisji na Facebooku, premier Mateusz Morawiecki.

Premier 1 września rano wziął udział w obchodach 84. rocznicy wybuchu wojny i zbombardowania Wielunia.

Mamy dziś pierwszego września, datę bardzo symboliczną, gdy rozpoczęła się II Wojna Światowa

— wskazał szef rządu.

Wojna i reparacje

Podkreślił, że to właśnie w Wieluniu rozpoczęła się wojna.

Od bombardowania miasta i mordowania ludności cywilnej, małych dzieci, kobiet, mężczyzn

— dodał.

Strasznym i symbolicznym aktem było zbombardowanie Szpitala Wszystkich Świętych w Wieluniu, gdzie chorzy, bezbronni ludzie ginęli pod niemieckimi bombami

— przypomniał Morawiecki.

Zwrócił uwagę, że przedstawiciel ambasady niemieckiej nie mówił w Wieluniu po niemiecku, tylko po angielsku.

Dzisiaj oni biją się w pierś i słusznie. II Wojna Światowa zmieniła dla nas wszystko. Gdyby nie ona, Polska by się normalnie rozwijała i mielibyśmy poziom życia taki jak na Zachodzie już dawno temu. Teraz jednak musimy nadrabiać tą ukradzioną przeszłość

— zaznaczył szef rządu.

Wskazał, że właśnie dlatego Polska ubiega się o reparacje od Niemiec.

Świadkowie

Premier dodał, że jest tu ze świadkami tamtych wydarzeń.

Pani Irena i pani Stanisława miały 6 lat, a pan Józef 7. Byli oni małymi, śpiącymi dziećmi, gdy wybuchła wojna

— zaznaczył szef rządu i oddał im głos, aby opowiedzieli o swoich wspomnieniach z tamtego dnia.

Pani Irena podkreśliła, że „Wieluń był zniszczony przez okupanta, bomby niszczyły miasto, same gruzy zostały”.

Uciekaliśmy w stronę Łodzi z nadzieją, że tam nie będzie wojny, ale była już wszędzie

— dodała.

Ja najbardziej pamiętam moment, kiedy uciekaliśmy i byliśmy w budynku na uboczu i tam tatuś się dowiedział, że Niemcy wyłapują i zabierają mężczyzn. Patrzyliśmy z rodzeństwem za tym tatusiem, a on oddalał się aż całkowicie zniknął na horyzoncie i wtedy wszyscy zaczęliśmy płakać. Ale wrócił dwa tygodnie po wojnie i byliśmy wszyscy szczęśliwi

— opowiadała pani Stanisława.

Mieszkałem w Wieluniu przy kościele ewangelickim. Rano obudziły nas samoloty, które zrzucały bomby. Wybuchy obudziły wszystkich w mieście - gwizd spadających bomb był przerażający

— dodał pan Józef.

CZYTAJ TEŻ:

— RELACJA. Obchody 84. rocznicy wybuchu II wojny światowej. Prezydent: „Nic nie zmieni historii, nic nie zmieni prawdy historycznej”

— Przed nami 84. rocznica wybuchu II wojny światowej. Uroczystości odbędą się m.in. w Wieluniu i na Westerplatte. SPRAWDŹ SZCZEGÓŁY

— Prezydent Duda na Westerplatte: „Czerwona gwiazda pod ramię ze swastyką chciała zapanować nad Europą i nad narodami”

pn/PAP/Facebook/Twitter