„Banda Łupaszki”, „reakcyjna banda”, a także „złodzieje”. Tak w książce pt. „Dzieje Brus i okolicy” określano oddział jednego z najbardziej zasłużonych dowódców polowych pierwszej i drugiej konspiracji, dowódcę 5 Wileńskiej Brygady AK - poinformował portal PolskieRadio24.pl. Przy powstawaniu książki współpracował Donald Tusk.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Haniebne zachowanie części opozycji podczas uczczenia pamięci „Łupaszki”! Twitter wrze: Mają za nic polskich bohaterów

Publikację krytycznie ocenił podczas badania antykomunistycznej przeszłości szefa PO prof. Sławomir Cenckiewicz

— podał portal.

W 1980 r. Donald Tusk ukończył studia z historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca magisterska dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach. W 1984 r. współpracował nad książką pt. „Dzieje Brus i okolicy”. Pracę zbiorową pod redakcją Józefa Borzyszkowskiego wydało Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie. Oddział w Chojnicach i Oddział Miejski w Gdańsku. Książka ukazała się w nakładzie 3000 egzemplarzy.

Poruszono w niej m.in. temat Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Czy SB rzeczywiście rozpracowywała Tuska? Dlaczego go nie internowano? Czy w PRL dostawał paszport na Zachód?

Według autorów „Gmina Brusy i Leśno stały się obszarem działaniem podziemia, a szczególnie bandy Łupaszki”. W siódmym rozdziale książki napisano, że za zabiciem wójta i członka ORMO stoi oddział majora „Łupaszki”.

Wszystkich tych napadów rabunkowych i zbrodni dokonał ten sam oddział dowodzony przez majora „Łupaszkę”. Była to bardzo ruchliwa grupa, nieustannie zmieniająca miejsce pobytu, posługująca się zrabowanymi samochodami ciężarowymi i stąd trudno uchwytna. W sierpniu i wrześniu 1946 r. banda obrała, jako główny teren swych akcji, właśnie gminę Leśno i Brusy, a ponadto Karsin i Czersk

— czytamy w publikacji.

Wynika z tego, że oddział „Łupaszki” nie tylko był odpowiedzialny za zbrodnie, ale też pospolite kradzieże. Przykładów negatywnej oceny „Łupaszki” jest w tej książce więcej.

Nic by w tym nie było dziwnego, gdyby nie fakt, że z żołnierza niezłomnego, walczącego z tworzącym się ustrojem komunistycznym po II wojnie światowej zrobiono pospolitego bandytę. To pokazuje, jak są niesłuszne i jak daleko sięgają korzenie głośnego zdania Donalda Tuska, czyli: „polskość to nienormalność”

— powiedział dla portalu PolskieRadio24.pl. szef Stowarzyszenia „Godność” Czesław Nowak.

Zastanawiam się, jak może Donald Tusk stanąć nad grobami „Inki”, „Zagończyka” i innych żołnierzy niezłomnych

— dodał Nowak.

„Antykomunista” Tusk współpracował w przygotowaniu książki „Dzieje Brus i okolicy” pod redakcją Józefa Borzyszkowskiego, w której oprócz licznych kłamstw na temat najnowszych dziejów Polski znalazły się słowa na temat mordów dokonanych „przez bandę reakcyjnego podziemia” dowodzoną przez „Łupaszkę”

— w październiku 2021 r. na łamach tygodnika „Sieci” dyrektor Wojskowego Biura Historycznego dr hab. Sławomir Cenckiewicz.

Mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka” był jednym z czołowych dowódców oddziałów zbrojnych antykomunistycznego podziemia zbrojnego w okresie powojennym.

We wrześniu 1945 r w gajówce Stoczek koło Poświętnego (pow. Wysokie Mazowieckie) mjr „Łupaszka” poinformował podkomendnych o poleceniu Komendy Okręgu, nakazującym demobilizację 5. Brygady Wileńskiej. Wyjechał na Pomorze Gdańskie, gdzie nawiązał kontakt z komendą eksterytorialnego Okręgu Wileńskiego AK i podporządkował się mu. W kwietniu 1946 r. 5. Brygada Wileńska została odtworzona przez mjr „Łupaszkę” w Borach Tucholskich.

Śmierć Łupaszki

W 1947 r. Szendzielarz zwolnił podkomendnych ze złożonej przysięgi i powrócił do cywilnego życia. UB aresztowało go 30 czerwca 1948 r. Osadzono go w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W wyroku wydanym 2 listopada 1950 r. komunistyczny sąd skazał go na śmierć. Został zabity w więzieniu mokotowskim 8 lutego 1951 r. Ciało pogrzebano w tajemnicy, w nieznanym miejscu. W 2013 r. badaczom IPN udało się odnaleźć szczątki Szendzielarza podczas prac prowadzonych w kwaterze „Ł” na Powązkach. Pogrzeb państwowy dowódcy Brygady Wileńskiej AK odbył się w 2016 r. na cmentarzu Powązki w Warszawie.

Prof. dr hab. Józef Borzyszkowski (ur. 1946) to historyk, profesor nauk humanistycznych, senator II kadencji i były wicewojewoda gdański. Od 1970 r. związany z Uniwersytetem Gdańskim. W 1992 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. Specjalizuje się w historii Polski i historii powszechnej wieków XIX i XX. Od 1986 do 1992 był prezesem zarządu głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Zajmował stanowisko przewodniczącego zarządu Fundacji Biblioteki Gdańskiej, jest założycielem i prezesem Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku. W latach 1990–1996 był wicewojewodą gdańskim. Od 1991 do 1993 sprawował mandat senatora, wybranego z listy ZK-P. Należał do klubu parlamentarnego KLD i następnie PPL. Odznaczony m.in. Komandorią Missio Reconciliationis. W 2005 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza, a w 2016 Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury.

mly/PAP