Już rządzący Rzymem podjęli się próby stworzenia państwa jednoczące go różne ludy zamieszkujące ówczesny świat.
Jednoczenie to zaczęło się od podporządkowania Miastu ludów Italii i narzucenia im języka łacińskiego. Potem, w późnej Republice i wczesnym Cesarstwie, podbita zostały Galia, Hiszpania, Azja Mniejsza, Afryka. Zamieszkująca te ziemie ludność uległa na Zachodzie latynizacji, na Wschodzie dominował język grecki. W celu ujednolicenia państwa w 212 r. cesarz Karakalla nadał wszystkim wolnym mieszkańcom Cesarstwa rzymskie obywatelstwo. Wobec rozpowszechniania się chrześcijaństwa cesarz Konstantyn w 313 r. zezwolił na legalne wyznawanie tej religii, która w IV w. stała się nawet religią panującą. Wydawać by się mogło, że proces tworzenia się jednolitego państwa dobiegł końca. Jednak było to tylko złudzenie.…
Artykuł dostępny wyłącznie dla cyfrowych prenumeratorów
Teraz za 7,90 zł za pierwszy miesiąc uzyskasz dostęp do tego i pozostałych zamkniętych artykułów.
Kliknij i wybierz e-prenumeratę.
Wchodzę i wybieramJeżeli masz e-prenumeratę, Zaloguj się
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/historia/595493-migranci-w-starozytnym-rzymie