„Dzięki pióru dr Justyny Błażejowskiej został nam przedstawiony testament twórcy polskiej myśli niepodległościowej”.19 czerwca w warszawskim Amicusie odbyło się spotkanie promujące książkę dr Justyny Błażejowskiej „Ta historia wciąż trwa. Wspomnienia Jana Olszewskiego”. Wzięli w nim udział obok autorki poseł Antoni Macierewicz i minister Piotr Naimski.

Jak zaznaczył Antoni Macierewicz, autorka książki

towarzyszyła ostatnim chwilom życia premiera Jana Olszewskiego, w sposób jak najbardziej twórczy, pomagając mu wydobywać z jego pamięci całą treść jego życia, które było naprawdę niezwykłe, które przyniosło nam, Polakom, narodowi owoc niepodległości, ale i owoc myśli niepodległościowej, która ciągle jest żywa i nam niezbędna. Te wskazania, struktura działania, sposób zachowania się i pożytkowania wszystkich okoliczności, które premier Olszewski realizował, które są oddane w tej książce, są drogowskazem pokazującym nam, jak nie tylko dochodziliśmy do obecnego stanu rzeczy, co w nim jest najbardziej wartościowe, a co wymaga zmiany, ale także pokazującym nam, jak parać się z niebezpieczeństwami na przyszłość.

Antoni Macierewicz pochwalił także warsztat naukowy autorki. Zaznaczył jednocześnie, że ta książka to pierwsza część wspomnień Jana Olszewskiego, w przygotowaniu są następne tomy.

Dopiero one pokażą pełnię tej myśli, jej bogactwo.

Dr Justyna Błażejowska zacytowała słowa premiera Olszewskiego:

Chciałbym, żeby fakty, które widziałem, zostały utrwalone. Zależało mi również na oddaniu emocji, moich, moich bliskich, mojej rodziny, moich przyjaciół, całego mojego otoczenia, środowiska, w którym przebywałem.

Autorka książki podkreśliła:

Było dla mnie zaszczytem to, że mogłam utrwalać wspomnienia Pana Premiera.

Jak wyjaśniła, premiera Jana Olszewskiego poznała w 2011 roku, dzięki rekomendacji Antoniego Macierewicza i Piotra Naimskiego, z okazji przygotowania książki zawierającej relacje dotyczące Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, które ukazały się pt. „Harcerską drogą do niepodległości” (Wyd. Arcana 2016). Od tego momentu rozpoczęła się współpraca przy spisywaniu wspomnień, a w ostatnim czasie ich nagrywaniu. Niestety pracę tę przerwała śmierć premiera Olszewskiego w lutym tego roku.

Książka składa się z 29 obszernych rozmów. Jak wyjaśniła autorka, pozostałe czekają na opracowanie.

Piotr Naimski zauważył:

To świadectwo czasu trudnego, kiedy Polska traciła niepodległość, kiedy była pod sowieckim zaborem, i czasu, w którym Polacy myślący niezależnie, patrioci, starali się polskość i myśl o niepodległym kraju i dążenie do niepodległości przechować, zaszczepić jak największej ilości aktywnych obywateli Rzeczpospolitej, i równocześnie znaleźć na to praktyczny sposób, Jan Olszewski był twórcą strategii dochodzenia do niepodległości naszego państwa w czasach komunistycznych.

Minister Naimski zaznaczył:

Mogę chyba powiedzieć, że my z Antonim jesteśmy w jakimś sensie dowodem tego, że działanie pokolenia poprzedniego, bo Jan [Olszewski] należał do pokolenia przedwojennego, zostało przekazane, i wśród naszych rówieśników, ale także w następnym pokoleniu ta myśl jest obecna i jest wdrażana. I to jest wielki sukces Jana Olszewskiego.

Antoni Macierewicz zwrócił uwagę na kwestię geopolityki w odniesieniu do relacji Polski z Niemcami i Rosją, Czy groźniejsze są Niemcy, a w związku z tym dopuszczalny jest taktyczny sojusz z Rosją, czy groźniejsza jest Rosja, w związku z tym dopuszczalny jest taktyczny sojusz z Niemcami.

Te dwie opcje bardzo długo, w niektórych środowiskach po dzień dzisiejszy, kształtują myśl polityczną, także rzutując na działania i na sposób rozpatrywania polityki wewnętrznej.

Geopolityka Jana Olszewskiego przekraczała ten dylemat, on wiedział, że musimy tak kształtować przyszłość państwa polskiego, tak budować siłę narodu, żeby być zdolnym do prowadzenia polityki, która będzie odporna, która skutecznie będzie mogła budować niepodległość Polski mimo zagrożenia ze strony Niemiec i Rosji

— zaznaczył.

Jan Olszewski był człowiekiem, który ze wszystkich znanych mi polityków był najwybitniejszym znawcą zagrożeń sowieckich, znał aparat sowiecki, znał jego uwarunkowania i mechanizmy działania, znał ludzi z tego aparatu i ich powiązania, także personalne, znał także Rosję, miał pełną świadomość imperialnego zagrożenia ze strony Rosji. ale znał także mechanizm polityki niemieckiej

— dodał.

Antoni Macierewicz przywołał nazwiska ekonomisty Stefana Kurowskiego i historyka Jerzego Łojka i podkreślił:

Jan Olszewski czerpał nie tylko z własnego doświadczenia, ale czerpał także z doświadczenia gromadzonych wokół siebie wybitnych specjalistów: historii, gospodarki, prawa i administracji, który często byli nieznani publicznie, ale dawali podstawę formowania myśli niepodległościowej.

Jak wynika z książki, niezwykle ważne były dla bohatera książki wspomnienia z dzieciństwa: Jan Olszewski w czasie okupacji służył w Szarych Szeregach, jako łącznik uczestniczył na terenie Pragi w powstaniu warszawskim. Jak podkreślił Antoni Macierewicz, przyrzeczenie harcerskie: „Służyć Bogu i Ojczyźnie” przekładało się praktycznie w życiu Olszewskiego na służbę Kościołowi i na jego sposób patrzenia na system wartości, jaki musi być w Polsce formowany i na podejmowane przez niego działania zmierzające do budowy ruchu chadeckiego.

Dzięki pióru dr Justyny Błażejowskiej został nam przedstawiony testament twórcy polskiej myśli niepodległościowej.

W części poświęconej na dyskusję z obecnymi na sali osobami, nawiązując do jednej z wypowiedzi, Antoni Macierewicz wyjaśnił:

Były różnorodne spory, dyskusje, były bardzo dramatyczne sytuacje, w przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, były też rozejścia, pomiędzy premierem Janem Olszewskim a Jarosławem Kaczyńskim - a potem zejścia, które dały potem wielki impet polskiej myśli i sile - były też spory i także rozejścia pomiędzy Janem Olszewskim a nami, a potem zejścia, które doprowadziły np. do likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych; Jan Olszewski, na mój wniosek, kontynuował likwidację WSI, gdy ja nie mogłem tej funkcji dalej pełnić. Nie mówiąc o innych działaniach Jana Olszewskiego i naszych wspólnych przez następne dziesiątki lat. (..) Były różnice, było tworzenie różnych partii, ale wszyscy razem później wspomagaliśmy realizację wielkiego planu niepodległościowego, który został ukształtowany i zrealizowany w Prawie i Sprawiedliwości.

Blogpress.pl