Napadnięta przez bestie, bombardowana, rozstrzeliwana na ulicach miast, mordowana w Auschwitz, Palmirach, lasach piaśnickich i Dolinach Śmierci, torturowana na Pawiaku, Szucha i w „Palace”, pacyfikowana w setkach wsi, wypędzona z Warszawy, głodzona i udręczona w każdy możliwy sposób przez Niemców Polska dostała „propozycję”. Ma zostać obsadzona w dziejach świata jako oprawca Żydów. Ma zagrać rolę sprawcy cudzej zbrodni.

Ma zostać głównym narodowym oprawcą, bo przecież „naziści” nie mają ojczyzny, a innych narodowych zbrodniarzy w tym krajobrazie właściwie nie widać.

Jeśli przyjmiemy tę „propozycję” - z wygody albo strachu - będzie to oznaczało, że nie zasługujemy na godny byt narodowy.

Jeśli przyjmiemy tę „propozycję”, zdradzimy miliony pomordowanych obywateli polskich. Zarówno tych narodowości żydowskiej, jak polskiej.

Jeśli przyjmiemy tę „propozycję”, czekają nas kolejne, podobne „propozycje”. Równie koszmarne.

Walka z tym arcykłamstwem musi stać się jednym z najważniejszych zadań naszego państwa. Bo owszem, na dnie piekła bywało różnie, ale panorama, którą nam się proponuje - owa rzekoma „systemowość”, przywołana w rozmowie z premierem Morawieckim przez premiera Netanjahu - to jest po prostu fikcja.

Po miesiącu konfliktu wiemy już jednak, że trzeba działać „po niemiecku”: planując na lata i dekady, szukając najskuteczniejszych metod, zbierając doświadczenia, wyciągając wnioski. Dziś nawet nie chcą nas słuchać.

Niestety, nie widać, by coś się w tej sprawie działo. Może jest za wcześnie, może to nie jest dobry moment na decyzje, może trzeba wszystko starannie przemyśleć. Ale o jednym nie można zapomnieć: te instytucje, które mamy, nie są w stanie obronić prawdy.

Doświadczenie III RP jest jednoznaczne: jeśli powołujemy nową instytucję i budujemy ją od zera (CBA, IPN) to one działają. Jeśli łączymy, dzielimy, reformujemy instytucje stare, to niewiele z tego wynika.

I nie mówcie, że szkoda pieniędzy. Niezależnie od tego, ile byśmy wydali, wyjdzie taniej niż koszt zaniechania.