Jak te słowa należy odnosić do czasów współczesnych?

Dokładnie tak samo, nic się nie zmieniło. Tylko wtedy być może brzmiały potężniej, bo było albo białe, albo czarne, a raczej czerwone. Albo jesteśmy po stronie normalności, walczymy o podstawowe rzeczy, aby być sobą, być traktowani jak ludzie i walczyć o prawo do prawdy, albo żyjemy w upokorzeniu za miskę soczewicy. To był upokarzający system bazujący na tym, że z ludzi robiono prymitywnych roboli. Do dziś odczuwamy tego skutki. Uczono ludzi walki między sobą, wyrywania sobie kawałka czegoś, nawet żywności w sklepie, za podlizywanie się, za donosy. Byliśmy tresowani pod każdym względem aż do upodlenia. Dzisiaj rzuca się ludziom pieniądze. Musimy wybierać, albo pójdziemy po trupach do kariery i zysku albo będziemy się oglądać na współbraci.

W 1993 r. rozmawiałam w cztery oczy z gen. Jaruzelskim, w pewnym momencie zezłościł się na mój „idealizm”, jak to nazwał, wtedy z kpiną powiedział twardo: „pani Aniu, każdego da się kupić!”, odruchowo wyciągnęłam w jego stronę rękę i śmiejąc się powiedziałam; „Idziemy o zakład, panie generale, że nie każdego?” On schował swoją rękę za plecy i mruknął: „z panią się nie założę”.

Rozmawiał Tomasz Plaskota