Przeniesieniem ognia pamięci z Kopca Powstania Warszawskiego do Grobu Nieznanego Żołnierza zakończyły się w poniedziałek obchody 73. rocznicy Powstania Warszawskiego. Ogień płonął przez 63 dni - tyle, ile w 1944 roku trwały walki na ulicach Warszawy.

W uroczystości na Kopcu Powstania Warszawskiego na Mokotowie uczestniczyli m.in. parlamentarzyści, radni m.st. Warszawy, przedstawiciele policji, straży miejskiej, stowarzyszeń kombatanckich, a także harcerze i mieszkańcy Warszawy.

Dzisiaj, w 73. rocznicę podpisania układu o zaprzestaniu działań wojennych, faktycznej kapitulacji żołnierzy Powstania Warszawskiego - wspominamy tamte, tragiczne wydarzenia, składamy hołd i oddajemy honory ich wojskowym i cywilnym uczestnikom

— powiedział sekretarz m.st. Warszawy Marcin Wojdat.

Jak mówił „nie udał się plan wymazania z map świata stolicy Polski i jej całkowitego unicestwienia, zniszczona Warszawa dzięki wysiłkowi i zapałowi jej mieszkańców i całego kraju - została wskrzeszona”.

Dziś jest wielka i piękna, taka jak widział ją w swoich przedwojennych marzeniach prezydent Stefan Starzyński

— podkreślił Wojdat.

Burmistrz Dzielnicy Mokotów Bogdan Olesiński powiedział, że kopiec jest „symbolem powstańczej martyrologii i miejscem edukacji historycznej”.

Historia kopca łączy się nierozerwalnie z historią ludzi zaangażowanych w jego budowę, takich osób było bardzo wiele

— zwrócił uwagę Olesiński.

Olesiński przybliżył sylwetki osób zaangażowanych w budowę kopca i postawienie pomnika. Mówił m.in. o obecnym na uroczystości Stefanie Jaworskim, który brał udział w usypywaniu kopca jednocześnie odnajdując w gruzie szczątki ludzkie.

Pamiętając ogrom i tragizm zniszczeń wojennych oraz swoją pracę przy kopcu, w połowie lat 70., już jako radny Mokotowa, swoimi protestami zapobiegł usytuowaniu w tym miejscu klubu nocnego z dyskoteką

— przypomniał burmistrz dzielnicy Mokotów.

Eugeniusz Tyrajski „Sęk”, wiceprezes środowiska pułku AK „Baszta” i innych mokotowskich oddziałów powstańczych mówił:

Wszystko na świecie przemija powoli, i pamięć o szczęściu i o tym co boli. Wszystko przemija, tak chce przeznaczenie. Jedno tylko zostaje - wspomnienie.

Jak mówił w rocznicę Powstania powstańcy wspominają swoich kolegów i rodziny.

Różne były przypadki - ojciec mój odprowadził mnie na Powstanie i wtedy widzieliśmy się ostatni raz, wywieziony z Powstania zginął w obozie koncentracyjnym. Moi koledzy, z którymi parę lat w konspiracji służyłem i przygotowywałem się do tego, co się działo później, pierwszego dnia powstania, w ataku na teren wyścigów konnych (…) polegli.

Zaznaczył, że mimo iż w trakcie budowy kopca starano się z przywożonych gruzów wydobywać szczątki ludzkie, to jednak wiele tych szczątków się tam znajduje.

My stoimy na grobie nieznanych mieszkańców Warszawy i powstańców Warszawy

— podkreślił Tyrajski.

Czytaj dalej na następnej stronie ==>