Zaraz po podpisaniu przez III Rzeszę Niemiecką traktatu sojuszniczego ze Związkiem Sowieckim – „Paktu Ribbentrop-Mołotow” – jego złowrogie tajne ustalenia przestały być tajne dla wielu państw zainteresowanych. Pakt podpisano w Moskwie 23 sierpnia 1939 roku, a już 24 sierpnia treść tajnego protokołu do niego zdobyły między innymi służby dyplomatyczne Stanów Zjednoczonych Ameryki, Wielkiej Brytanii, Francji, Estonii, Łotwy i Italii. Ale nie Polski.

Polskie ministerstwo spraw zagranicznych i wywiad wojskowy (inny nie istniał) pozostały ciemne jak tabaka w rogu w czasach saskich. Nie zdobyła Polska ani nie odgadła także niemieckich planów operacyjnych, zatem 1 września 1939 roku Niemcy osiągnęły pełne, trójskładnikowe zaskoczenie strategiczne: zaskoczenie czasem, miejscem i sposobem ataku.

Skrajnie ostry jest kontrast polskiej klęski w 1939 roku ze świetnym polskim zwycięstwem w 1920 roku, gdy nowo odtworzona Rzeczpospolita wygrała z Rosją Sowiecką dzięki między innymi przewadze wywiadu i wykorzystującej jego zdobycze strategii. Lenin i Trocki zostali zupełnie zaskoczeni polskim uderzeniem strategicznym 16 września 1920 roku, które rozstrzygnęło losy wojny, Polski, Europy i świata na pokolenie.

Kontrast słabej i zagubionej Polski 1939 roku z potężną cywilizacyjnie i militarnie Polską 1920 roku to jeden z dowodów, że w historii państw nie ma gwarancji rozwoju i postępu. Zdarza się zastój lub nawet regres. Nawet regres śmiercionośny.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Cztery główne przyczyny zwycięstwa Polski nad Rosją w 1920 roku – największego polskiego wkładu militarnego do dziejów świata

Dlaczego wojna wybuchła 1 i 17 września, nie wcześniej ani później