220 lat temu, 20 lipca 1797 r., odbyło się pierwsze publiczne wykonanie „Pieśni Legionów Polskich” - utworu napisanego przez Józefa Wybickiego, który na cześć gen. Jana Henryka Dąbrowskiego nazwano „Mazurkiem Dąbrowskiego”. Od 1927 r. pieśń jest oficjalnym hymnem narodowym.

W maju 1797 r., po wydaniu przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego odezwy do rodaków, do Włoch przybywali Polacy, by służyć u boku Napoleona, który - jak wierzyli - pomoże im odzyskać utraconą ojczyznę. Do służby w Legionach zaciągnęło się wówczas ok. 7 tysięcy żołnierzy.

Między 16 a 19 lipca 1797 r., podczas pobytu polskich legionistów w Reggio Emilia (w ówczesnej Republice Cisalpińskiej) poeta Józef Wybicki napisał „Pieśń Legionów Polskich we Włoszech”, którą na cześć gen. Dąbrowskiego nazwano „Mazurkiem Dąbrowskiego”. Powszechnie rozpowszechniony pogląd mówi, że „Pieśń Legionów Polskich” powstała do melodii ludowego mazurka. Najczęściej podaje się, że po raz pierwszy publicznie pieśń odśpiewano 20 lipca 1797 r.

W 1799 r. tekst pieśni ukazał się drukiem w piśmie wydawanym we Włoszech „Legionowa dekada”. W Polsce po raz pierwszy opublikowano go w 1806 r.

Początkowo Mazurek Dąbrowskiego składał się z sześciu zwrotek:

(1) Jeszcze Polska nie umarła kiedy my żyjemy Co nam obca moc wydarła szablą odbijemy

(ref.) Marsz, marsz, Dąbrowski do Polski z ziemi włoski za Twoim przewodem złączem się z narodem/

(2) Jak Czarniecki do Poznania wracał się przez morze dla ojczyzny ratowania po szwedzkim rozbiorze

(3) Przejdziem Wisłę przejdziem Wartę będziem Polakami dał nam przykład Bonaparte jak zwyciężać mamy

(4) Niemiec, Moskal nie osiądzie gdy jąwszy pałasza hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza

(5) Już tam ojciec do swej Basi mówi zapłakany „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”

(6) Na to wszystkich jedne głosy: „Dosyć tej niewoli mamy Racławickie Kosy Kościuszkę, Bóg pozwoli”.

(Tekst według rękopisu Józefa Wybickiego)

CZYTAJ DALEJ NA NASTĘPNEJ STRONIE