75 lat temu, 20 marca 1942 r. członkowie konspiracyjnej Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” umieścili pierwsze „kotwice” - znak Polski Walczącej - na murach budynków okupowanej Warszawy.

W początku 1942 r. Biuro Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK ogłosiło konkurs na znak dla organizacji. Spośród 27 projektów wybrano „kotwicę”.

„Biuletyn Informacyjny” AK z 16 kwietnia 1942 r. pisał o nowym symbolu walki:

Już od miesiąca na murach Warszawy rysowany jest znak kotwicy. Rysunek kotwicy jest robiony tak, że jego górna część tworzy literę „P”, zaś część dolna - literę „W”. Pewna ilość napisów objaśnia, że znak kotwicy jest znakiem Polski Walczącej. Zapoczątkowany być może przez jakiś zespół - znak ten stał się już własnością powszechną (…). Nie umiemy wytłumaczyć popularności tego znaku (…). Być może działa tu chęć pokazania wrogowi, że mimo wszystko - nie złamał naszego ducha (…). Może na wyobraźnię „rysowników” działa symbolika kotwicy - znaku nadziei.

Znak Polski Walczącej malowali najczęściej harcerze.

Wszyscy chyba słyszeliśmy o „Rudym” (Janek Bytnar, jeden z bohaterów książki „Kamienie na szaniec” - PAP) i jego wyczynie namalowania kotwicy na pomniku Lotnika przy placu Unii Lubelskiej. Był to ogromny wyczyn, bo nieopodal urzędowali przecież Niemcy, a on to zrobił na dość dużej wysokości, używając urządzenia specjalnie przez siebie skonstruowanego z tuszem w środku i wyciąganą rurką. To pozwalało szybko i skutecznie wykonać malunek

— powiedziała PAP dr Katarzyna Utracka, historyk z Muzeum Powstania Warszawskiego.

Twórczynią znaku była harcerka Szarych Szeregów Anna Smoleńska. Smoleńska urodziła się w 1920 r. Studiowała historię sztuki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, w Szarych Szeregach działała w konspiracyjnej Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Była też łączniczką sekretarz redakcji „Biuletynu Informacyjnego” AK, Marii Straszewskiej.

Czytaj dalej na następnej stronie ===>