7. dzień Powstania Warszawskiego. W okolicy Chłodnej i Elektoralnej Niemcy masowo mordują ludność

Na Woli gen. Reinefarth od świtu kontynuuje natarcie. Jego oddziały wypierają Powstańców z rejonu ulic Chłodnej i Ogrodowej, pl. Mirowskiego, Hal Mirowskich i pl. Żelaznej Bramy.

Niemcy panują całkowicie na linii Wolska – Chłodna – Ogród Saski. Odcinają Stare Miasto i cmentarze od Śródmieścia. W okolicy Chłodnej i Elektoralnej Niemcy masowo mordują ludność. Z mieszkańców Warszawy tworzą „żywe barykady”.

Po południu rusza polskie przeciwnatarcie na pl. Mirowski, zorganizowane przez mjr. Stanisława Steczkowskiego „Zagończyka”.

Wieczorem oddziały powstańcze, pod naciskiem przeważających sił wroga, zostają zepchnięte na ul. Grzybowską i pl. Grzybowski. Płk Karol Ziemski „Wachnowski”, nie mogąc przedostać się na Żoliborz, organizuje obronę Starówki jako dowódca Grupy Północ.

Na Ochocie oddziały RONA przesuwają się na wschód. Trwa okrutna pacyfikacja dzielnicy. Tego dnia harcerze roznoszą 900 listów. Powstaje powstańcza piosenka pt. Hymn Śródmieścia, której autorem jest Eugeniusz Żytomirski.

Tego dnia Karol Irzykowski w notatkach z tych wydarzeń napisał:

Już kilka dni temu słychać było jako coś humorystycznego, że Stalin pogniewał się na Polaków za to, że ośmielili się pierwsi wyswobadzać samych siebie i atakować Warszawę. Słyszano jednak jakąś rzekomą kanonadę armat bolszewickich na froncie, zwiastujących przesuwanie się wojsk bolszewickich ku Warszawie. Wnet to ustało.

Również tego dnia zginęła Jadwiga Falkowska. Została zastrzelona przy al. Niepodległości 223 przez żołnierzy brygady RONA.

Po doniesieniach żołnierzy AK, o rzezi dokonywanej przez wojska niemieckie na Woli, W. Churchill wywiera skuteczną presję m.in. na gen. J. Slessora, aby ten natychmiast zgodził się na loty do Warszawy. Slessor zezwala na loty, jednak w ograniczonym zakresie i tylko polskim załogom.

Porucznik John Ward, pilot RAF-u rozpoczyna tego dnia nadawanie do Londynu depesz z relacjami o sytuacji w walczącej Warszawie.

W godzinach wieczornych oddziały Pułku „Palmiry-Młociny” przypuszczają atak na niemieckie placówki przy trakcie Babice – Leszno. Z powodu słabego uzbrojenia polskich oddziałów uderzenie kończy się jedynie częściowym powodzeniem. Po zakończeniu walk żołnierze AK wycofują się w głąb Puszczy Kampinoskiej.

Rozpoczyna się budowa wykopu i barykady, osłaniającej przejście Al. Jerozolimskimi ze strony północnej na południową, czyli z domu nr 20 do domu nr 17. Przejście to do ostatniego dnia Powstania zapewnia łączność oddziałom z obu części Śródmieścia.

Dla ludności cywilnej jest szlakiem ewakuacyjnym.

wkt/1944.pl