"Nie jestem żadna bohaterka. Trudno się nie przejąć, jak do dzieci strzelano". Dziś 106. rocznica urodzin Ireny Sendlerowej

Irena Sendlerowa Jest najbardziej znaną polską Sprawiedliwą wśród Narodów Świata. W czasie okupacji ocaliła od śmierci 2,5 tys. dzieci z warszawskiego getta.

O bohaterstwie Polki cały świat usłyszał dopiero w 1999 r. Wtedy młodzież z amerykańskiej szkoły w Uniontown w stanie Kansas wystawiła poświęconą jej sztukę.

Irena Sendler urodziła się w 1910 r. Podczas wojny zaangażowała się w konspirację. Pomagała żydowskim współobywatelom, zanim jeszcze powstało getto warszawskie. W 1942 r., gdy utworzono polską organizację podziemną, Radę Pomocy Żydom „Żegotę”, została szefową wydziału dziecięcego.

Jako pracownica wydziału opieki społecznej zarządu miejskiego w Warszawie, który znajdował się pod nadzorem okupanta, miała przepustkę do getta. Przebrana za pielęgniarkę ze swymi współpracownikami nosiła tam jedzenie, leki i pieniądze. Zorganizowała akcję przemycania dzieci żydowskich z getta, które trafiały głównie do polskich rodzin i sierocińców prowadzonych przez siostry zakonne. Uratowała ich w ten sposób blisko 2,5 tys. Ich zaszyfrowane nazwiska zapisywała na paskach bibułki, które wkładała do słoików i zakopywała. Po zakończeniu wojny rozszyfrowany spis trafił do szefa Centralnego Komitetu Żydów w Polsce Adolfa Bermana.

W 1943 r. została aresztowana przez Niemców. Została skazana na śmierć. Uratowała ją ”Żegota” przekupując niemieckich strażników. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci. Podczas powstania warszawskiego była pielęgniarką.

Tego, że trzeba pomagać potrzebującym nauczyłam się w domu rodzinnym. Dlatego nie jestem żadna bohaterka

—mówiła Irena Sendlerowa w Polskim Radiu w 2005 roku.

Ojca znałam krótko, ale pamiętam z dzieciństwa, że często powtarzał, że ludzie nie dzielą się na podstawie rasy czy pochodzenia, ale dzielą się na dobrych i złych. A drugą maksymę, którą wbił mi w moją dziecięcą głowę było zdanie: Pamiętaj, że jak ktoś tonie, to trzeba mu podać rękę

—wspominała.

Moim marzeniem jest, żeby pamięć stała się ostrzeżeniem dla świata, oby nigdy nie powtórzył się podobny dramat ludzkości.

—podkreślała.

Po wojnie zajmowała się działalnością socjalną. W 1965 r. została uhonorowana przez izraelski instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W 1983 roku zasadziła drzewko w Lesie Sprawiedliwych Instytutu. W 2003 r. została odznaczona Orderem Orła Białego. Zmarła 12 maja 2008 r.

ann/PAP/polskieradio.pl