Reżyser Andrzej Żuławski i wydawca jego książki pt. „Nocnik” mają przeprosić Weronikę Rosati i zapłacić jej 100 tys. zł zadośćuczynienia za możliwość identyfikowania fikcyjnej bohaterki książki z powódką oraz przypisanie jej „cech obraźliwych i fałszywych”.

Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił w zasadniczej części pozew Rosati o ochronę dóbr osobistych wobec Żuławskiego i wydawcy jego książki. Sędzia Małgorzata Sławińska utajniła uzasadnienie wyroku ze względu na tło sprawy.

W procesie, który toczył się od jesieni 2010 r., w dużej części za zamkniętymi drzwiami, Rosati żądała od Żuławskiego oraz wydawcy jego książki z „Krytyki politycznej” 200 tys. zł zadośćuczynienia, przeprosin w mediach za naruszenie jej prawa do prywatności i godności jako kobiety oraz zaprzestania dalszego naruszania jej dóbr osobistych – przez usunięcie fragmentów książki, które mają jej dotyczyć, z  ewentualnych dalszych jej wydań albo nawet zakazu jej rozpowszechniania.

Prawnicy powódki dowodzili, że w śmiałej obyczajowo książce Żuławskiego przytoczono wiele faktów i zdarzeń pozwalających rozpoznać ich klientkę w postaci Esterki, co także zauważyły media w recenzjach. Pisano, że Żuławski przez pewien czas miał się spotykać z Rosati. Pozwani wnosili o oddalenie powództwa. Podkreślali, że nazwisko powódki ani razu nie pada w książce; powoływali się też na wolność artystyczną.

Sąd uznał, że doszło do naruszenia dóbr osobistych powódki. Nakazał pozwanym opublikowanie w „Fakcie” i „Gazecie Wyborczej” przeprosin za to, że fikcyjnej bohaterce książki nadano cechy pozwalające zidentyfikować ją jako Weronikę Rosati i przypisać jej treści obraźliwe i fałszywe.

Sąd nie uwzględnił zaś wniosku powódki o wykreślenie inkryminowanych fragmentów z 600-stronicowej książki. Powódka kwestionowała treści znajdujące się na 160 stronach.

Reprezentująca powódkę radca prawna Anna Kruszewska powiedziała po  wyroku, że złoży zapewne apelację co do części wyroku oddalającej roszczenia pozwu. Dodała, że sąd uznał, iż istnieje odpowiedzialność za twórczość artystyczną, jeśli czytelnik nie ma wątpliwości co do skrajnie negatywnej identyfikacji fikcyjnej postaci z książki.

To nie żadna cenzura, tylko uznanie, że prawa twórcy nie są nieograniczone -

oświadczyła. Pełnomocnicy pozwanych nie chcieli wypowiadać się, czy złożą apelację.

Jeszcze wiosną 2010 r. sąd zakazał dalszego rozpowszechniania „Nocnika” – aż do prawomocnego zakończenia całego procesu. Stało się to w ramach tzw. zabezpieczenia powództwa, wiele razy krytykowanego w mediach jako rodzaj swoistej „cenzury prewencyjnej”. Potem Trybunał Konstytucyjny uznał, że sądowy zakaz publikacji nie narusza konstytucji, ale powinny być  określone ramy czasowe, w jakich ma on obowiązywać.

Weronika Rosati odniosła duży sukces w sądzie, jednak wszyscy przypomną sobie znowu o skandalu sprzed lat.

ann/PAP