Aktor ma na swoim koncie także ok. 50 ról w Teatrze Telewizji, z którym był związany od lat 60. Na małym ekranie zagrał m.in. w „Braciach Lautensack” Liona Feuchtwangera (reż. Juliusz Burski, 1969), rolę tytułową w „Romulusie Wielkim” Friedricha Duerrenmatta (reż. Krasowski, 1972), Napoleona w spektaklach Wiesława Wodeckiego - „Mąż przeznaczenia” George’a Bernarda Shaw (1972) i „Zbieg z wyspy św. Heleny” Theo Fleischmana (1972), a także główną postać detektywa Marlowe’a w „Długim pożegnaniu” wg Raymonda Chandlera (reż. Stefan Szlachtycz, 1982).
Na szklanym ekranie Pyrkosz zadebiutował u Jerzego Kawalerowicza, w filmie „Cień” (1956) – wcielił się w Malutkiego, dowódcę oddziału Narodowych Sił Zbrojnych. Następnie zagrał m.in. muzyka Kardasa w trzeciej części „Eroiki” (1957) Andrzeja Munka i Błażeja w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1965) Wojciecha J. Hasa. W 1966 r. znalazł się - jako kapral Wichura - w obsadzie serialu „Czterej pancerni i pies” Konrada Nałęckiego i Andrzeja Czekalskiego, a rok później zagrał w komedii Sylwestra Chęcińskiego pt. „Sami swoi” (1967). Pojawił się w serialach: „Stawka większa niż życie”, „Kopernik”, „Daleko od szosy”, „Dom”, „Kariera Nikodema Dyzmy”.
Wielką popularność zdobył grając zbójnika Jędrusia Pyzdrę w serialu „Janosik” (1974) Jerzego Passendorfera, w którym w tytułową rolę wcielił się Marek Perepeczko.
Istnieje miasto Pyzdry, którego mieszkańcy obdarowali mnie tytułem honorowego obywatela i wręczyli mi drewniany klucz do bram
— wspominał aktor w jednym z wywiadów.
Zagrał u Andrzeja Wajdy w „Bez znieczulenia” (1978), Krzysztofa Zanussiego „Constans” (1980), Feliksa Falka „Był jazz” (1981), Piotra Szulkina „Wojna światów - następne stulecie” (1981). Widzowie kojarzą go też z komediami Juliusza Machulskiego: „Vabank” (1981), „Vabank II czyli riposta” (1984), „Kingsajz” (1987) i „Kiler-ów 2-óch” (1999).
Aktor często występował w serialach i sitcomach. W 1983 r. zagrał Józefa Balcerka w „Alternatywach 4” Stanisława Barei. W 1987 r. w „Balladzie o Januszku” Henryka Bielskiego. W latach 90. można go było oglądać w „Banku nie z tej ziemi”, „Spółce rodzinnej”, „Rodziców nie ma w domu”, „Z pianką czy bez”.
Później grał w takich serialach, jak m.in. „Dylematu 5” oraz „Tygrysy Europy”.
W ostatnich latach - od 2000 roku - Pyrkosz wcielał się w Lucjana, seniora rodu Mostowiaków, których losy polscy widzowie mogli oglądać w serialu „M jak miłość”.
Praca i jeszcze raz praca. Coś robić. Coś robić, inaczej przestaje się żyć
— mówił w dzień jubileuszu swoich 90. urodzin, które obchodził w grudniu ubiegłego roku - wraz z kolegami serialowego planu.
Otrzymał wiele nagród - np. Telekamerę, SuperWiktora i Złote Spinki - oraz odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski i Złoty Krzyż Zasługi.
ak/PAP
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Aktor ma na swoim koncie także ok. 50 ról w Teatrze Telewizji, z którym był związany od lat 60. Na małym ekranie zagrał m.in. w „Braciach Lautensack” Liona Feuchtwangera (reż. Juliusz Burski, 1969), rolę tytułową w „Romulusie Wielkim” Friedricha Duerrenmatta (reż. Krasowski, 1972), Napoleona w spektaklach Wiesława Wodeckiego - „Mąż przeznaczenia” George’a Bernarda Shaw (1972) i „Zbieg z wyspy św. Heleny” Theo Fleischmana (1972), a także główną postać detektywa Marlowe’a w „Długim pożegnaniu” wg Raymonda Chandlera (reż. Stefan Szlachtycz, 1982).
Na szklanym ekranie Pyrkosz zadebiutował u Jerzego Kawalerowicza, w filmie „Cień” (1956) – wcielił się w Malutkiego, dowódcę oddziału Narodowych Sił Zbrojnych. Następnie zagrał m.in. muzyka Kardasa w trzeciej części „Eroiki” (1957) Andrzeja Munka i Błażeja w „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1965) Wojciecha J. Hasa. W 1966 r. znalazł się - jako kapral Wichura - w obsadzie serialu „Czterej pancerni i pies” Konrada Nałęckiego i Andrzeja Czekalskiego, a rok później zagrał w komedii Sylwestra Chęcińskiego pt. „Sami swoi” (1967). Pojawił się w serialach: „Stawka większa niż życie”, „Kopernik”, „Daleko od szosy”, „Dom”, „Kariera Nikodema Dyzmy”.
Wielką popularność zdobył grając zbójnika Jędrusia Pyzdrę w serialu „Janosik” (1974) Jerzego Passendorfera, w którym w tytułową rolę wcielił się Marek Perepeczko.
Istnieje miasto Pyzdry, którego mieszkańcy obdarowali mnie tytułem honorowego obywatela i wręczyli mi drewniany klucz do bram
— wspominał aktor w jednym z wywiadów.
Zagrał u Andrzeja Wajdy w „Bez znieczulenia” (1978), Krzysztofa Zanussiego „Constans” (1980), Feliksa Falka „Był jazz” (1981), Piotra Szulkina „Wojna światów - następne stulecie” (1981). Widzowie kojarzą go też z komediami Juliusza Machulskiego: „Vabank” (1981), „Vabank II czyli riposta” (1984), „Kingsajz” (1987) i „Kiler-ów 2-óch” (1999).
Aktor często występował w serialach i sitcomach. W 1983 r. zagrał Józefa Balcerka w „Alternatywach 4” Stanisława Barei. W 1987 r. w „Balladzie o Januszku” Henryka Bielskiego. W latach 90. można go było oglądać w „Banku nie z tej ziemi”, „Spółce rodzinnej”, „Rodziców nie ma w domu”, „Z pianką czy bez”.
Później grał w takich serialach, jak m.in. „Dylematu 5” oraz „Tygrysy Europy”.
W ostatnich latach - od 2000 roku - Pyrkosz wcielał się w Lucjana, seniora rodu Mostowiaków, których losy polscy widzowie mogli oglądać w serialu „M jak miłość”.
Praca i jeszcze raz praca. Coś robić. Coś robić, inaczej przestaje się żyć
— mówił w dzień jubileuszu swoich 90. urodzin, które obchodził w grudniu ubiegłego roku - wraz z kolegami serialowego planu.
Otrzymał wiele nagród - np. Telekamerę, SuperWiktora i Złote Spinki - oraz odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski i Złoty Krzyż Zasługi.
ak/PAP
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/gwiazdy/336656-witold-pyrkosz-nie-zyje-znany-aktor-teatralny-i-filmowy-odszedl-w-wieku-90-lat?strona=2