Kryzys związany z COVID-19 uwypuklił znaczenie solidaryzmu europejskiego, a w szczególności wykazał pozytywną rolę, jaką antycykliczna dyskrecjonalna polityka fiskalna oraz koordynacja na szczeblu europejskim mogą odegrać w reagowaniu na duże wstrząsy gospodarcze i w ograniczaniu ich skutków społecznych.

Po kryzysie finansowym lat 2008–2009 gospodarka państw, które zrezygnowały z własnej waluty na rzecz euro, rozwijała się zbyt wolno; dotyczyło to przede wszystkim krajów śródziemnomorskich. Wśród ekonomistów analizujących przyczyny słabej koniunktury w strefie euro pojawiły się głosy, że skoro antycykliczna polityka monetarna nie przynosi oczekiwanych rezultatów, trzeba stymulować popyt konsumpcyjny narzędziami typowymi dla polityki fiskalnej, rezygnując na okres przejściowy z instrumentów dyscyplinujących…