W ciągu 2 ostatnich lat nadrobiliśmy aż 8 lat dystansu do średniego poziomu wynagrodzeń w UE

Jak wynika z drugiej już edycji raportu „Salary Catch Up Indeks” firmy Grant Thorton, w ciągu ostatnich dwóch lat pod względem poziomu średniego wynagrodzenia, Polska nadrobiła aż 8 lat dystansu w stosunku do średniego wynagrodzenia w UE.

Według tego raportu średni wzrost wynagrodzeń w Polsce w latach 2016-2018 wyniósł 4,66 proc. podczas gdy w tym samym czasie płace w UE rosły średnio tylko o 2,58 proc., co oznacza, że w naszym kraju ten wzrost był o blisko dwa razy wyższy.

W poprzednim badaniu opartym o lata 2014-2016 średnie wynagrodzenie w Polsce miało dogonić średnią unijną w 2077 roku, teraz według nowego badania do tego wyrównania miałoby dojść w 2069 roku (a więc za 50 lat).

Gdyby jednak w najbliższych latach tempo wzrostu płac w Polsce się utrzymało i było w przybliżeniu dwa razy szybsze niż w UE, to w każde kolejne 2 lata będziemy odrabiali kolejne 8 lat dzielącego nas dystansu, a więc do wyrównania średnich płac, mogłoby dojść w ciągu najbliższych kilkunastu lat.

Przypomnijmy, że II połowie tego roku Główny Urząd Statystyczny (GUS) podał, że przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw (zatrudniających powyżej 9 pracowników) w lipcu wzrosło o 7,4 proc. w ujęciu rok do roku i wyniosło 5 182, 43 zł.

Wszystko wskazuje na to, że ta tendencja wzrostu płac utrzyma się w kolejnych miesiącach, a więc dynamika wzrostu płac w gospodarce w całym 2019 roku będzie bliska 8 proc. i będzie wyraźnie wyższa niż poziom inflacji (mamy więc do czynienia z dużym wzrostem płac w ujęciu realnym).

Taka wysoka dynamika wzrostu płac wynika z dobrej sytuacji w gospodarce (wzrost PKB w I kwartale wynoszący aż 4,7 proc., w II kwartale wg w tzw. szybkiego szacunku GUS wyniósł 4,4 proc.), malejącego bezrobocia i utrzymującego się wysokiego popytu na pracę.

Zresztą według danych GUS zatrudnienie w przedsiębiorstwach zatrudniających do 9 pracowników w porównaniu z lipcem poprzedniego roku, wzrosło o 2,7 proc. i wyniosło blisko 6,4 mln.

Przypomnijmy także, że według GUS średnie wynagrodzenie w gospodarce w latach 2015-2019, a więc w ciągu ponad 3,5 roku rządów Prawa i Sprawiedliwości wzrosło o ponad 26 proc., a minimalne wynagrodzenie o blisko 30 proc. (a z uwzględnieniem propozycji rządu na 2020 rok aż o blisko 50 proc.).

Pod koniec 2015 roku, w momencie objęcia władzy przez Zjednoczoną Prawicę, średnie wynagrodzenie w gospodarce wynosiło ok. 3900 zł, na koniec 2018 roku już blisko 4600 zł, a po 7 miesiącach tego roku już blisko 5200 zł.

Z kolei płaca minimalna w roku 2015 wynosiła 1750 zł przez blisko 3,5 roku wzrosła o 500 zł i od 1 stycznia 2019 roku wynosi 2250 zł, jednocześnie wprowadzona przez rząd Prawa i Sprawiedliwości minimalna płaca godzinowa wzrosła do 14,7 zł, a jak już wspomniałem po uwzględnieniu propozycji rządu od 1 stycznia 2020 będzie wynosić 2600 zł i 17 zł na godzinę.

W ciągu blisko 4 lat rządzenia rząd Zjednoczonej prawicy przeprowadził trzy obligatoryjne podwyżki płacy minimalnej (czwarta już zapowiedziana), na co musieli zareagować w zasadzie wszyscy pracodawcy w tym szczególnie ci, którzy do tej pory wypłacali wynagrodzenia niewiele wyższe od wynagrodzenia minimalnego.

Trudno bowiem sobie wyobrazić, żeby pracownicy byli w stanie zaakceptować dotychczasowe wynagrodzenia w sytuacji, kiedy płaca minimalna w ciągu ponad 3 lat rośnie o blisko 30  proc., a bezrobocie spadło do 5  proc. i coraz częściej mamy do czynienia z rynkiem pracownika, a nie pracodawcy.

W ten sposób rządy Zjednoczonej Prawicy wymuszają podwyżki wynagrodzeń w gospodarce i kończy się okres konkurowania przez polskich przedsiębiorców niskimi kosztami wytwarzania produktów i usług, w tym w szczególności niskim poziomem płac.

Jednocześnie jak widać z badań firmy Grant Thorton w ciągu 2 ostatnich lat nadrobiliśmy aż 8 lat dystansu do średniego poziomu wynagrodzeń w UE.