Z raportu wynika, że pomoc dla młodych rolników nie jest odpowiednio ukierunkowana, a wsparcie (zwłaszcza w przypadku I filaru) nie jest przyznawane na podstawie rzetelnej oceny potrzeb. W rezultacie pomoc nie zawsze trafia do młodych rolników, którzy jej potrzebują, ale czasem jest udzielana gospodarstwom, w których młodzi rolnicy są jedynie udziałowcami i odgrywają niewielką rolę.

Autorzy raportu zauważyli także, że państwa członkowskie zwykle nie koordynują płatności w ramach I i II filaru, w wyniku czego pomoc nie zaspokaja realnych potrzeb rolników, dostarcza im jedynie dodatkowego dochodu. Audytorzy zarzucają również UE, że słabo monitoruje rezultaty udzielanego przez siebie wsparcia.

Nieco lepiej wygląda sytuacja, jeśli chodzi o samo wsparcie z ramach II filaru. Chociaż kontrolerzy przyznali, że pomoc zwykle opiera się na mało precyzyjnej ocenie potrzeb, to jednak widać, że wsparcie UE pomaga zrealizować cel, jakim jest wymiana pokoleniowa rolników. Dzięki środkom unijnym młodzi rolnicy zyskali m.in. lepszy dostęp do gruntów, wiedzy i kapitału. Chętniej inwestowali też w takie działania, jak rolnictwo ekologiczne czy oszczędzanie wody lub energii.

Skuteczne wsparcie dla młodych rolników jest sprawą najwyższej wagi, jeśli chcemy zapewnić trwałość rolnictwa w perspektywie wielu pokoleń. ETO znalazł jednak niewiele dowodów na potwierdzenie rezultatów tych działań oraz tego, czy rzeczywiście pomagały one młodym rolnikom. Było to spowodowane głównie niewystarczającym ukierunkowaniem działań i niską jakością wskaźników. Aby pomoc była skuteczniejsza, UE i państwa członkowskie muszą najpierw bardziej precyzyjnie określić, do kogo jest adresowana i jakie rezultaty ma przynieść, a następnie skoncentrować się na mierzeniu osiągniętych postępów

— powiedział Wojciechowski.

W rezultacie kontroli ETO przygotował szereg zaleceń dla Komisji Europejskiej i państw członkowskich, w tym poprawę systemu oceny potrzeb, skuteczniejsze ukierunkowanie działań oraz udoskonalenie monitorowania i oceny rezultatów.

wkt/PAP