Jeden z byłych pracowników ABW zwrócił w TVP uwagę na to, by nie nazywać islamskich terrorystów „samotnymi wilkami”.

Niezwykle trafne spostrzeżenie.

„Samotny wilk” kojarzy się nam, Polakom z walczącymi o niepodległość Żołnierzami Wyklętymi. Osaczona, broniąca swej wolności wataha przewija się i w wierszach Herberta („Wilki”), i w balladach Kaczmarskiego („Obława”).

To romantyczne określenie niepotrzebnie nobilituje fanatycznych morderców, zabijających z zimną krwią bezbronne ofiary, w tym kobiety i dzieci.

Nawet porównanie bojownika dżihadu do psa jest nietrafione, bo ten udomowiony czworonóg od wieków symbolizuje najlepszego przyjaciela człowieka.

Jak zatem obrazowo określić radykalizującego się w odosobnieniu islamskiego terrorystę?

Może „samotny wściekły pies?” A może skunks? Bo tylko śmierdzący tchórz rozjeżdża ciężarówką niewinnych, bezbronnych ludzi…

PS I - żeby przybliżyć temat - wspomniane strofy:

„Wilki” – Zbigniew Herbert

Ponieważ żyli prawem wilka

historia o nich głucho milczy

pozostał po nich w kopnym śniegu

żółtawy mocz i ten ślad wilczy

szybciej niż w plecy strzał zdradziecki

trafiła serce mściwa rozpacz

pili samogon jedli nędzę

tak się starali losom sprostać

już nie zostanie agronomem

,,Ciemny” a ,,Świt” – księgowym

„Marusia” – matką ,,Grom” – poetą

posiwia śnieg ich młode głowy

nie opłakała ich Elektra

nie pogrzebała Antygona

i będą tak przez całą wieczność

w głębokim śniegu wiecznie konać

przegrali dom swój w białym borze

kędy zawiewa sypki śnieg

nie nam żałować – gryzipiórkom

i gładzić ich zmierzwioną sierść

ponieważ żyli prawem wilka

historia o nich głucho milczy

został na zawsze w kopnym śniegu

żółtawy mocz i ten trop wilczy

A z cyklu - znalezione w sieci - przypominam balladę “Ostatni Nabój” (Historia Roja) - z płyty „Obudź się Polsko”.

To jest właśnie opowieść o prawdziwych „samotnych wilkach”…