Wyższego zadośćuczynienia za internowanie i represje, które dotknęły w stanie wojennym działacza antykomunistycznego domaga się Prokurator Generalny w skardze nadzwyczajnej skierowanej w tej sprawie do Sądu Najwyższego. Według prokuratury, 15 tys. zł to nieadekwatna rekompensata za doznane krzywdy.

CZYTAJ TAKŻE: Joanna Duda-Gwiazda, Leszek Długosz, Jan Polkowski oraz ks. Stanisław Małkowski odznaczeni Orderem Orła Białego!

Odszkodowanie działacza antykomunistycznego

O skardze nadzwyczajnej w tej sprawie poinformowała PAP Prokuratura Krajowa. Dotyczy ona mężczyzny, który w latach 1980-1981 był aktywnym działaczem podziemia antykomunistycznego. Wchodził w skład Komitetu Założycielskiego Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, a po powstaniu NSZZ „Solidarność” był etatowym pracownikiem związkowej komisji zakładowej w Porcie Gdańskim, gdzie organizował akcje strajkowe i prowadził drukarnię związkową.

Jak przekazała prokuratura, mężczyzna z uwagi na swą działalność spotkał się z szeregiem represji ze strony państwa PRL. Był wielokrotnie zatrzymywany, poddawany rewizjom, dyscyplinarnie zwolniony z pracy, niesłusznie pozbawiony wolności i internowany od 30 grudnia 1981 r. do 24 lipca 1982 r.

26-letniego wówczas mężczyznę zmuszono do pozostawienia bez opieki i środków do życia żony w zaawansowanej ciąży, a przez okres siedmiu miesięcy izolacji był zastraszany i nakłaniany do podpisania deklaracji lojalności, a także pozbawiony możliwości kontynuowania nauki. Represje te skłoniły wnioskodawcę do podjęcia 10-dniowej głodówki protestacyjnej. Fakt internowania wnioskodawcy był powodem, dla którego odmówiono mu dalszego zatrudnienia w Porcie Gdańskim oraz w Stoczni Północnej - otrzymał tzw. +wilczy bilet+. W zaistniałej sytuacji nie mógł znaleźć żadnej pracy i zapewnić środków utrzymania sobie i rodzinie

— relacjonowała PK.

Po zmianie ustroju mężczyzna domagał się 25 tys. zł odszkodowania i zadośćuczynienia za internowanie. Jak podkreślono była to maksymalna kwota, jaką przewidywały wówczas obowiązujące przepisy prawa. W styczniu 2009 roku Sąd Okręgowy w Świdnicy zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 15 tys. zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. Wyrok się uprawomocnił.

W 2011 r. Trybunał Konstytucyjny uznał jednak ograniczenie kwoty dochodzonego odszkodowania i zadośćuczynienia do pułapu 25 tys. zł za niezgodne z konstytucją. Po tym wyroku działacz antykomunistyczny złożył wniosek o wznowienie postępowania ws. zadośćuczynienia.

Jednak w 2018 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił wniosek mężczyzny, wskazując - jak podała PK - że sąd orzekający w tej sprawie nie był ograniczony niekonstytucyjnym przepisem, a zasądzona kwota 15 tys. zł. obejmowała całe należne mu zadośćuczynienie.

Skarga nadzwyczajna Prokuratora Generalnego

Z orzeczeniem tym nie zgodził się Prokurator Generalny Zbigniew Ziobro i skierował w tej sprawie do SN skargę nadzwyczajną, w której wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz ponowne rozpoznanie sprawy przez sąd okręgowy.

Według Prokuratora Generalnego, sąd nie zastosował najwyższych standardów sprawiedliwości społecznej, a skarżone orzeczenie naruszyło godność wnioskodawcy.

Bowiem zasądzone w symbolicznej kwocie zadośćuczynienie nie jest godną rekompensatą za niesłusznie doznane krzywdy ani godziwą odpłatą za poświęcenie i podjętą walkę, która przyczyniła się do odzyskania przez Polskę niepodległości oraz stworzenia szans cywilizacyjnych rozwoju Polski i Polaków

— wskazano w skardze.

Prokuratura zwróciła przy tym uwagę, że sprawy wszczynane na podstawie „ustawy lutowej” mają wyjątkowy charakter, ponieważ - jak wskazano - dotyczą działaczy niepodległościowych, szykanowanych przez komunistyczną władzę, których poświęcenie i trud przyczyniły się do odzyskania przez Polskę suwerenności w 1989 r.

Jak podkreślono, materiał dowodowy wskazuje, że mężczyzna „nie otrzymał adekwatnego i zgodnego z wymogami sprawiedliwości społecznej zadośćuczynienia za szkodę, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organów władzy publicznej”.

A rozmiar doznanych krzywd obligował sąd do zasądzenia na jego rzecz zadośćuczynienia w pełnej wysokości

— zaznaczono.

W skardze nadzwyczajnej PG zarzucił orzeczeniu sądu apelacyjnego „naruszenie zasad, wolności i praw człowieka i obywatela, określonych w Konstytucji RP w tym zasady demokratycznego państwa prawnego, sprawiedliwości społecznej oraz zasady godności, jak też rażące naruszenie przepisów prawa i oczywistą sprzeczność ustaleń sądu w zakresie odpowiedniej wysokości zasądzonego na rzecz wnioskodawcy zadośćuczynienia”.

aja/PAP