Donald Tusk odebrał lekcję swojej letniej porażki politycznej, fiaska swojego powrotu sprzed trzech miesięcy. Jego wystąpienie na Konwencji Krajowej PO w Płońsku zapowiada nową, ale też inną ofensywę.

To jest nadal ten sam polityk, który wzrusza się drożyzną, przemilczając że ledwie kończy się koronakryzys, ten sam człowiek, za którego czasów prawie 40% młodych ludzi nie miało pracy, a część miała stawkę godzinową wynoszącą 5 zł, to ten sam polityk, który PiSowi przypisuje prawie wszystkie swoje grzechy. Ale jest to polityk sprawny i umie być skuteczny, a do władzy pchają go wielomiliardowe interesy polskich oligarchów i niemieckich fundacji.

Poza antyPiSowskimi banałami i drwinami z obecnej władzy, poza zapewnianiem, że on zna sekretne intencje Jarosława Kaczyńskiego, poza kłamstwami o Polexicie Tusk jednak zapowiedział otwarcie dwóch nowych frontów i odkurzenie jednej starej broni.

Ofensywa na mniejsze miasta i podjęcie sporu cywilizacyjnego są uderzeniem innego rodzaju niż dotychczasowe. Rozmowy o cenach żywności to zapowiedź powrotu do strategii z 2007 roku.

Bój o prowincję

W ostatnich wyborach parlamentarnych liberałowie już pokazali, że mogą zdobyć także mniejsze miasta - w miejscowościach do 50 tys. Koalicja Obywatelska potrafiła wygrywać z PiS. Samo zorganizowanie imprezy w Płońsku nie jest jeszcze przełomowe, ale ciekawą zagrywką było zaproszenie młodego mieszkańca - uczestnika Campusu Trzaskowskiego - Kościana, aby podkreślić zainteresowanie prowincją. Można się domyśleć, że także w mediach mainstreamowych zejdzie teraz z wokandy drwina z ludzi żyjących poza wojewódzkimi miastami, schowa się Macieja Stuhra drwiącego z jedzenia kiełbasy na grillu, że pogarda będzie miała płynąć już tylko za kulisami III RP.

Ale jest to istotne zagrożenie dla konserwatywnej władzy - w nowoczesnym społeczeństwie prawicy jest niezwykle trudno odbijać duże miasta, a liberałowie mogą przynajmniej próbować wychodzić na prowincję.

Germanofil kłamie o Polexicie

Poruszenie wykreowanego, a nieistniejącego de facto, zagadnienia Polexitu jest wejściem Tuska na płaszczyznę cywilizacyjną i zapowiada dalszy etap polaryzacji polskiej polityki. Wizja Tuska jako niemieckiego wasala zderzać się będzie z wizją Kaczyńskiego jako utajonego Polexitowca - i nieważne że to ostatnie jest nieprawdziwe, ważne że takie narracje będą teraz rosnąć, a w obliczu sporu o miejsce Polski w Europie zblednie Lewica, Hołownia i PSL. Z kolei wygodniejsze miejsce może zająć Konfederacja, przedstawiając się jako partia najbardziej antyeuropejska, czyli wciąż pozostająca na osi dyskusji o UE.

Kłamstwo o Polexicie będzie dobrą okazją do przypominania prawdziwej polityki Tuska wobec Berlina i Brukseli. Będzie dobrą okazją do dyskusji nad kształtem Unii Europejskiej, wreszcie będzie kapitalnym testem dla Polaków, egzaminem z suwerenności. Które hasło wolą nasi rodacy: „Niemcy (Unia) ponad wszystko”, czy „Polska jest najważniejsza”?

Tusk śni o debacie z 2007 roku

Wreszcie ostatnia rzecz - odświeżenie polityki kreowania wizerunku PiSu jako „oderwanego od rzeczywistości”. To właśnie ten wątek w debacie Donald Tusk - Jarosław Kaczyński z 2007 roku przeważył w ocenie polityków przez widzów. Prezes PiS nie podawał ceny jabłek i ziemniaków, a w podtekście miało to być dowodem na jego brak zainteresowania życiem codziennym. Dziś tak samo przedstawia się odpowiedź premiera Morawieckiego na cenę chleba, tym samym wątkiem traktuje się Marka Suskiego. To rzecz już całkowicie postpolityczna, nią powinni zająć się eksperci medialni PiS, a w przypadku obnażenia człowieka, który dzięki wyprzedawaniu polskich interesów zarobił miliony w Brukseli - nie powinno być trudne.

Dwa pozostałe pola sporu - polska prowincja i rzekomy Polexit - będą faktyczną walką polityczną. Tusk użył broni obosiecznej - w dobrze poprowadzonej odpowiedzi, ten wymierzony przez liberała atak może się dla niego skończyć kompletną porażką.

ALE TUSK BĘDZIE MIAŁ INNE PROBLEMY TAKTYCZNE Z POWROTEM DO WŁADZY. ZOBACZ JAKIE: