Kraje Europy głosują nogami – za głębszą integracją. Sukces tworzenia Unii Obronnej wewnątrz Unii Europejskiej

Powstająca Unia Obronna prawdopodobnie będzie mieć nie 23, lecz aż 26 uczestników – wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej poza Danią, która z niezrozumiałych dla Europy i świata powodów wewnętrznych nigdy nie dołączyła do wspólnej polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony UE, mimo że należy do NATO. Dania jest już jedynym państwem Unii nie uczestniczącym w Europejskiej Agencji Obrony. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii nie może wchodzić do nowych struktur unijnych w trakcie wychodzenia z całej Unii. Po ostatecznym Brexicie – najpóźniej w marcu 2019 roku – pozostanie w UE 27 krajów, spośród których 23 kraje, włącznie z Polską, ogłosiły udział w Unii Obronnej 13 listopada 2017 roku. Kolejne 3 państwa – Portugalia, Irlandia i Malta – zapowiadają prawdopodobne dołączenie przed końcem roku.

Unia Obronna to nazwa nieoficjalna, używana dla zaznaczenia podobieństwa z innymi uniami wyspecjalizowanymi wewnątrz Unii Europejskiej: Unią Gospodarczą i Walutową oraz Unią Bankową. Oficjalna, traktatowa nazwa „stała współpraca strukturalna” brzmi niejasno i nijako. Tak samo – przyjęty w wielu językach akronim PESCO, pochodzący od angielskiej nazwy oficjalnej (Permanent Structured Cooperation). Ale zawartość jest ważniejsza od nazwy. A zawartość to wielki skok naprzód w stronę nadania UE funkcji sojuszu militarnego, przewidzianej w traktatach unijnych jako otwarta opcja na przyszłość. Być może bliską przyszłość.

Powszechnie spodziewano się, że Unia Obronna przyciągnie tylko kilkanaście państw, głównie z trzonu Unii Europejskiej – zachodniej części kontynentalnej Europy, mniej więcej w granicach Imperium Rzymskiego Karola Wielkiego. Nadspodziewany sukces naboru do PESCO potwierdza, że Brexit i inne dramatyczne wydarzenia ostatnich lat powodują nie osłabienie ani spowolnienie, lecz wzmocnienie i przyspieszenie integracji unijnej. Ważny jest udział w PESCO Szwecji, Finlandii, Austria i prawdopodobnie Irlandii – wszystkich państw, które weszły do UE jako neutralne, a dziś stopniowo zbliżają się do statusu sojuszników. Zwłaszcza Szwecja i Finlandia – nie należące do NATO – mogą zostać w ramach Unii Europejskiej sojusznikami bardzo cennymi z bałtyckiej perspektywy Polski.

CZYTAJ TEŻ:

Co najmniej 122 państwa – w tym 3 należące do UE – podpiszą zakaz broni nuklearnej. Skuteczna unijna obrona jest możliwa tylko w węższym gronie

Brexit usuwa kompletność geograficzną z listy celów UE, więc priorytetem Zachodniej Europy staje się głęboka integracja