W niedzielę zagramy o więcej niż awans. Stawką jest uniknięcie schematu, który może przerodzić się w traumę nie tylko sportową

Nie trzeba być piłkarskim ekspertem, by wiedzieć, że niedzielny mecz z Kolumbią będzie spotkaniem o bardzo wysoką stawkę. Co ważne: o stawkę nie tylko sportową.

Jeśli Polska nie wygra, pożegna się z marzeniami o awansie, a piłkarska przygoda, tak obiecująca jeszcze dobę temu, zamieni się w koszmar i także wstyd. Bo występ Polaków w meczu z Senegalem był na tle innych drużyn, także tych, które przegrały swoje spotkania, jednak kompromitujący. Jeżeli to samo zobaczymy w niedzielę, reprezentacja w dotychczasowym kształcie właściwie się załamie; trzeba będzie budować niemal od nowa.

Ale nie tylko o cenne trzy punkty i wrażenia chodzi w meczu z Kolumbią. Jeszcze ważniejsze jest przełamanie fatalnego schematu, który sprowadza się do rozgrywania jedynie trzech spotkań na wielkich imprezach: meczu otwarcia, meczu o wszystko, i meczu o honor, i szybkim powrocie do domu. Tak było na mistrzostwach świata w Korei i Japonii oraz w Niemczech; tak samo skończyła się przygoda z polsko-ukraińskim Euro w 2012 roku.

Radosnym wyjątkiem było tak piękne dla nas Euro 2016, ale jeżeli z Rosją pożegnamy się w starym stylu, to schemat wielkich nadziei i spektakularnej klęski nie tylko wróci, ale wręcz się utrwali. I przestanie być tylko bolesnym wspomnieniem kibiców. Tego typu sportowe traumy, zwłaszcza jeżeli mają cechy powtarzalności, wpisują się w szerszą pamięć społeczną, stają się częścią emocjonalnego doświadczenia całej wspólnoty. Rzutują na samoocenę całej społeczności, i tym samym wpływają, choćby pośrednio, pozornie niedostrzegalnie, na inne sfery narodowego życia, na inne przedsięwzięcia, z dziedzin teoretycznie ze sportem nie mających nic wspólnego.

W niedzielę piłkarze zagrają więc nie tylko o wysoką sportową stawkę, nie tylko o dobre imię polskiej piłki, ale także o uniknięcie czegoś, co może stać się czymś więcej niż traumą wyłącznie sportową.