We wszystkich swoich ostatnich wystąpieniach publicznych - w Davos, Fundacji Adenauera, w prasie europejskiej - Kanclerz Angela Merkel powtarza jedną receptę na kryzys: żadnych dalszych wydatków z kieszeni niemieckiego podatnika plus przyspieszenie procesu powołania unii politycznej.

Niemiecka gotowość do pokrywania kosztów eksperymentu powołania wspólnej waluty dla kilkunastu różnych państw musiała się skończyć. Nawet niemiecki podatnik, wciąż bogaty i naciskany najróżniejszymi argumentami ma swoja wytrzymałość. Nawet europejski projekt, który podobno chroni nas przed wojnami okazał się już nie tak atrakcyjny, by wyciągnąć z własnej kieszeni kolejne miliardy na pokrycie długów "europejskich partnerów" w imię "europejskiej solidarności". Nie dziwi mnie to, ale też nie współczuje za nadto. Niemiecki podatnik powinien wcześniej zrozumieć, że jego polityczne elity wpychają Niemcy na ruchome piaski wraz z powołaniem na sile euro w imię wielkiej polityki. 

Jeżeli niemiecka oszczędność przeniesie się także na Europejski Bank Centralny to kilka europejskich krajów splajtuje. Dziś EBC udziela płynności bankom i zachęca IMF do odegrania roli sanującej budżety państw strefy euro. Jeśli to nie pomoże, a Niemcy skutecznie zablokują dodruk euro i oraz masowa interwencje na rynku obligacji, kryzys wejdzie w fazę dramatyczna. 

Wtedy właśnie nacisk położony zostanie na druga cześć recepty Pani Kanclerz - unia polityczna, a więc federalizacja Europy, a więc przeniesienie kluczowych kompetencji budżetowych i fiskalnych na szczebel europejski, tak, by grecki Premier przypominał kompetencjami marszałka województwa (zarządzanie projektami z funduszy regionalnych to gratka!).

W popłochu, jaki może zapanować na rynkach i w europejskiej polityce, dyskusja nad sensem takiego kroku będzie uznawana za maruderstwo, nacjonalizm, egoizm, i niekonstruktywne gderanie w sytuacji, gdy pali się "nasz europejski dom". W tym amoku pojawi się scenariusz ostatniej szansy w postaci unii politycznej, a kraje z nożem na gardle usłyszą, że jedyne co dziś mają do zaoferowania to oddanie kontroli nad swoimi nieszczęsnymi gospodarkami w ręce "wspólnotowe". W Niemczech podatnik usłyszy, że owszem, potrzebny będzie zastrzyk pieniędzy tak z niemieckiego budżetu, jak i dodruk euro, ale to już naprawdę ostatni raz, ponieważ właśnie teraz to "wspólnota" przejmuje pełną kontrolę nad nieuporządkowaną polityką niesfornych utracjuszy z Południa. 

Na tym polega indukowanie integracji europejskiej, by przekraczała ona ramy wątłej wyobraźni przeciętnych Europejczyków.

W Brukseli, bez świadomości tego, że ta "wspólnota" ma coraz mniej wspólnego ze "stolicą Europy", jakiś polski dyplomata z Komisji lub Rady otworzy butelkę szampana i powie kolegom ze swojego DG: "No, nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Kochajmy się!" 

Oby nie znalazł się polski Premier lub minister, który nas do tej politycznej unii dłużników zapisze!