Talenty zuchwałego ministra bez teki - Pawła Grasia radość z wygranych wyborów

O tym, że Paweł Graś poczucie humoru ma, przekonaliśmy się niejednokrotnie. Gdy chociażby tłumaczył się ze swojej funkcji w swoim (?) domu.

Wiemy też, że ma talent do najpiękniejszych na świecie przeprosin. Nie dość, że w języku przepraszanego, to jeszcze z tak wdzięcznym uśmiechem i w tak słodkich słowach, że nie sposób dłużej się na niego gniewać.

Teraz jeszcze okazało się, że potrafi dziękować jak mało kto.

 

Rzecznik rządu miał pracowity powyborczy dzień. Mimo, że głowa zajęta udzielaniem dziesiątek wywiadów o wielkim sukcesie swoim i swojego pryncypała, to jeszcze znalazł czas na kilkanaście wpisów na Twitterze.

Dziękował i na poważnie i prześmiewczo. M.in. tak:

A teraz medale za zasługi ! Medal za mobilizacje naszego elektoratu dla @cezarygmyz @michalkarnowski @lkwarzecha Polska jest wam wdzieczna!

Po Michale, Łukaszu i Cezarym toporna ironia Grasia spływa jak woda po kaczce. Co najwyżej będzie dla nich inspiracją.

Zresztą Cezary Gmyz już Grasiowi odpisał:

Niech Pan podziękuje Lisowi, Kolendzie-Zaleskiej, Kużniarowi i dziesiątkom innym.

Celna to uwaga, bo dla wspomnianego towarzystwa na podziękowania w sieci Grasiowa dobroć nie pozwoliła. A to oni zasłużyli się nie tylko w kampanii, ale latami ciężkiej pracy na ten wyborczy sukces Platformy.

Nie warto już wspominać, że takie wpisy na Twitterze rzecznika drugiej politycznej strony w kierunku dziennikarzy salonowych spowodowałyby święte oburzenie i co najmniej kilkudniową kampanię młotkowania polityka. To oczywiste.

Grasiowi wolno więcej. Człowiek, którego służbowym i państwowym (tak, zbyt górnolotnie, ale adekwatnie) obowiązkiem jest być DLA dziennikarzy, zapomina o swojej roli. Kilka godzin po ogłoszeniu wyników wyborów staje z drwiącym uśmiechem nad tymi, którzy ośmielali się nie lukrować poczynań jego ekipy, spogląda z wysoka i pompuje się arogancją na następne cztery lata występów przed kamerami.

Jego uwagi w Internecie pokazują, jak niebezpiecznie pewna siebie, a wręcz impertynencka może być ta przepełniona miłością partia w drugiej kadencji.