To już nawet nie kolejne laurki i peany ku chwale Wojciecha Jaruzelskiego, do których jesteśmy przyzwyczajeni, to już swojego rodzaju perwersja. Tylko w ten sposób można tłumaczyć dobór autorów, jaki stosuje „Gazeta Wyborcza” oceniając postać byłego komunistycznego dyktatora i jego pogrzeb.

Dziennik z Czerskiej postanowił wynieść na sztandary Andrzeja Romanowskiego. Dla przypomnienia - to ten sam dżentelmen, który swojego czasu wytoczył ciężkie działa przeciwko rtm. Witoldowi Pileckiemu. Manipulacji wówczas nie było końca.

CZYTAJ TAKŻE: „To niezwykle plugawy, kłamliwy tekst Polityki” - autor albumu IPN o Rotmistrzu. NASZ WYWIAD

CZYTAJ WIĘCEJ: „Polityka” i Romanowski podważają legendę rotmistrza Pileckiego. „Jeśli to właśnie nie jest manipulacja, to co nią jest?”

Tak jest zresztą i teraz. Jedno trzeba mu jednak przyznać; jest niebywale konsekwentny. Romanowski nie tylko broni gen Jaruzelskiego, nie tylko jest jego gorliwym apologetą, ale kreśli wręcz żywot świętego patrioty i nowego patrona Polski.

Miejsce Wojciecha Jaruzelskiego było w dniu Święta Niepodległości na trybunie honorowej. Obok Lecha Wałęsy i Ryszarda Kaczorowskiego

— pisał jeszcze w 2008 roku.

Ale to nic w porównaniu z tym, co czytamy w jego artykule spisanym w pełnym oburzenia tonie tuż po pogrzebie komunistycznego genseka.

Mazowiecki niczego by nie dokonał, gdyby na premiera nie powołał go Jaruzelski, gdyby tenże Jaruzelski z nim potem lojalnie nie współpracował, gdyby nie stanowił dla niego osłony wewnątrz i na zewnątrz. Obaj oni są budowniczymi niepodległości

— pisze zupełnie poważnie Romanowski.

Po czym występuje cały szereg argumentów, które słychać od zawsze: że pomagał przy powstaniu III RP, że zgodził się oddać władzę, że ofiar jego komunistycznych rządów mogło być więcej…

W sprawie ocen historycznych - żadna to nowość. Z tym, że Romanowski zupełnie poważnie domaga się żałoby narodowej, pochówku na Wawelu (!) i całego szeregu honorów, których - a jakże! - było za mało.

W przypadku pogrzebu prezydenta Jaruzelskiego spór nie mógł więc dotyczyć ani żałoby narodowej (powinna być ogłoszona automatycznie), ani państwowego charakteru pogrzebu (powinien być przyjęty z zasady), zaś cmentarz Powązkowski mógł być rozpatrywany tylko wtedy, gdyby zaplanowano tam kwaterę prezydentów: grób Wojciecha Jaruzelskiego obok grobu Stanisława Wojciechowskiego. Jeżeli jednak o tym nie pomyślano, spór powinien dotyczyć tylko tej kwestii: pogrzeb w archikatedrze św. Jana, w Świątyni Opatrzności Bożej czy na Wawelu?

— irytuje się Romanowski.

A byliśmy przekonani, że ironia w felietonie Roberta Mazurka była dość oczywista…

CZYTAJ WIĘCEJ: PÓŁ PORCJI MAZURKA. Gen. Jaruzelski nie powinien spocząć na Powązkach. Jego miejsce jest na Wawelu

Na Czerskiej nie ma granic dla tej hucpy. Wściekły Romanowski żąda wyjaśnień od Kancelarii Prezydenta - gdzie żałoba?! Od wojska i MON - gdzie Aleja Zasłużonych?! Od Kościoła - gdzie dobre słowo od biskupów?! Gdzie obecność prezydenta Komorowskiego na Powązkach?!

Czy nie byłoby lepiej, gdyby - zamiast apelować o zamilknięcie na czas pogrzebu - zacytować po prostu Chrystusa? Gdyby powiedzieć protestującym: „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”? Gdyby przypomnieć słowa o źdźble i belce w oku? Gdyby odczytać fragment Ewangelii o większej radości w niebie z jednego pokutującego grzesznika?

— piekli się Romanowski.

Czyż nie miał racji Andrzej Krauze, ilustrując cały ten cyrk po śmierci generała jako kółko graniaste?

CZYTAJ TAKŻE: Byłem pod katedrą polową i na Powązkach. Drodzy rządzący III RP, ceremonią ku czci Jaruzelskiego obrzydziliście mi polskie państwo. Sześć obrazków, których nie pokazały telewizje

svl, wyborcza.pl

————————————————————————————————————

Warto kupić tę książkę! „Na szlaku niepodległości”