Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz upomniała się o wrak TU-154M – możemy wyczytać w relacjach z wywiadu, jakiego pani ambasador udzieliła Ria Nowosti. Między innymi tutaj.

O tym, jak naprawdę ważna jest dla pani ambasador sprawa wraku świadczy choćby notka o wywiadzie zamieszczona na stronach polskiej placówki w Moskwie. Dowiadujemy się z niej, że Pełczyńska-Nałęcz opowiadała rosyjskiej dziennikarce o Ukrainie, wizach, polsko-rosyjskich stosunkach gospodarczych i zbliżającym się mundialu w Rosji. O Smoleńsku ani słowa.

Na marginesie - zwracam uwagę na rżnięcie głupa przez niejaką Andżelinę Timofiejewą, która zdziwiona dopytuje, czy przypadkiem wrak przed dwoma miesiącami nie został zwrócony. Być może pomyliła katastrofy lotnicze, w które zamieszana jest jej ojczyzna…

Całą rozmowę znajdziemy na stronach rosyjskiej agencji. I przekonamy się z niej, że to „upomnienie się” to pic na wodę. Ot, rytualne zdanie o tym, że sprawa wraku jest przeszkodą w naprawianiu stosunków polsko-rosyjskich. W króciutkim wątku smoleńskim pani ambasador dwukrotnie mówi, że to kwestia… symboliczna. Nie że to jakiś dowód w jakimś śledztwie! Nie, że Rosjanie łamią prawo nie oddając wraku! Tylko jakiś symbol o wartości sentymentalnej, jak przekonywali nas przez ostatnie cztery lata przedstawiciele najwyższych władz i ich medialni akolici.

O symbolicznej wartości szczątków tupolewa mówili Donald Tusk, Paweł Graś, Radosław Sikorski, Jerzy Miller, Jarosław Gowin (gdy jeszcze był ministrem w rządzie PO-PSL) i wielu innych.

Tymczasem to wciąż jest DOWÓD w najważniejszym śledztwie toczącym się w Polsce. Jeżeli pani ambasador ma kłopoty z przyswojeniem tego faktu, powinna udać się na korepetycje do wojskowych prokuratorów, którym niemożliwość swobodnego dostępu do szczątków TU-154M przeszkadza nie tyle w pchnięciu postępowania dalej, co w jego… umorzeniu. Na szczęście jest sporo osób zainteresowanych rzetelnym wyjaśnieniem sprawy, więc śledczym nie będzie tak łatwo. Zwłaszcza po zwrocie resztek tupolewa.

Najgorsze, że wartość dowodową wraku deprecjonował nawet prokurator generalny. Andrzej Seremet a to łaskaw był wypowiedzieć się zdecydowanie, że bez szczątków samolotu polskie śledztwo spokojnie będzie mogło się zakończyć, a to, że w umyciu wraku przez Rosjan nie dopatruje się złych intencji i w zasadzie w niczym ono nie przeszkodzi.

Fakty są takie, że ta władza (polityczna i prokuratorska) oddała arcyważne śledztwo potencjalnemu sprawcy. Zwolennicy pancerności brzozy mogą sobie mówić co chcą, ale w pierwszych godzinach i dniach po katastrofie Rosjanie w oczywisty sposób – co wynika z podstawowej logiki badania śmierci w katastrofach – byli uznawani za potencjalnych sprawców. Dla prokuratorów są nimi zresztą do dziś… Władza ta zostawiła owemu potencjalnemu sprawcy najważniejsze dowody. Śliniła się do niego bredząc o doskonale układającej się współpracy, własną zdradę stanu skrywając pod atakami na swoich politycznych wrogów.

Sprzeniewierzyła się polskim interesom nie występując o pomoc Zachodu. Pomijam powody takiego zachowania. Na razie możemy się ich tylko domyślać. Kiedyś je poznamy – najprawdopodobniej wówczas, gdy zechce tego Kreml.

I po częstokroć dowodziła, że wyjaśnienie śmierci urzędującego prezydenta i oficjalnej delegacji składającej się z wielu wybitnych rodaków ma po prostu gdzieś. Wypowiedź Katarzyny Pełczyńskiej-Nałęcz jest tego kolejnym potwierdzeniem. Ona dba tylko o symbole. O prawdę - niekoniecznie.

——————————————————————————————————

Warto kupić tę książkę:„wPolityce.pl Polska po 10 kwietnia 2010 r.”

W publikacji znalazły się analizy dziennikarzy oraz wzruszające wspomnienia czytelników związane z wydarzeniami z 10 kwietnia 2010 roku. Teksty w niej zawarte pozwalają zrozumieć, co tak naprawdę wydarzyło się w Smoleńsku.